białko C-reaktywne a szybkość sedymentacji erytrocytów

w badaniach laboratoryjnych, w których badano kolejnych pacjentów z podwyższonym stężeniem białka C-reaktywnego lub sedymentacji erytrocytów, stwierdzono, że białko C-reaktywne jest lepszym markerem reakcji ostrej fazy niż szybkość sedymentacji erytrocytów.1 jest to bardziej czuły test i szybko wykrywa zmiany w reakcji ostrej fazy.,

w retrospektywnym badaniu kohortowym u 12, 5% pacjentów zgłaszano rozbieżności między szybkością sedymentacji białka C-reaktywnego a erytrocytami.Pacjenci z podwyższonym białkiem C-reaktywnym i prawidłowym tempem sedymentacji erytrocytów zwykle są zakażeni, ale u niektórych z nich występują inne uszkodzenia tkanek (np. zawał mięśnia sercowego lub żylna choroba zakrzepowo-zatorowa). Rozbieżności te mogą być spowodowane czasem, ze wzrostem białka C-reaktywnego przejawia się przed wzrostem szybkości sedymentacji, lub po prostu dlatego, że szybkość sedymentacji nie zmienia się z niewielkim zapaleniem.,3 pacjenci z wysokim wskaźnikiem sedymentacji erytrocytów i normalnym białkiem C-reaktywnym w większości przypadków mają warunki bez wyraźnego ogólnoustrojowego zapalenia, takiego jak nowotwór złośliwy.

istnieją jednak dwie okoliczności, w których szybkość sedymentacji może być lepszym markerem procesu zapalnego:

  • niektóre infekcje kości i stawów niskiego stopnia (np. w zakażeniach protezy stawów spowodowanych drobnoustrojami chorobotwórczymi, takimi jak gronkowce koagulazo-ujemne)

  • choroby autoimmunologiczne, w szczególności u osób z toczniem układowym rumieniowaty.,

W przypadku tocznia rumieniowatego układowego pacjent może mieć normalne białko C-reaktywne w obecności znacznego uszkodzenia tkanek i stanu zapalnego. Wynika to prawdopodobnie z wysokiego stężenia interferonów typu 1, które hamują wytwarzanie białka C-reaktywnego w hepatocytach. Mimo to test białka C-reaktywnego jest nadal przydatny, ponieważ wzrost wskazuje na współistniejące zakażenie bakteryjne, aktywne zapalenie serozyny i przewlekłe zapalenie błony maziowej.,

białko C-reaktywne jest uważane za lepszy marker aktywności choroby w innych chorobach autoimmunologicznych, takich jak polymyalgia rheumatica i olbrzymiokomórkowe zapalenie tętnic, mimo że szybkość sedymentacji erytrocytów jest również podwyższona w większości tych warunków.4 pacjenci z reumatoidalnym zapaleniem stawów wykazują znaczne różnice w szybkości sedymentacji erytrocytów i zwiększeniu stężenia białka C-reaktywnego w okresie zwiększonej aktywności choroby. Ostrożnym podejściem może być wstępne zmierzenie obu wskaźników w celu określenia najlepszego markera do zastosowania.,

szybkość sedymentacji erytrocytów została wykorzystana jako zastępczy marker hipergammaglobulinemii, zwłaszcza białka szpiczaka. W przypadku podejrzenia szpiczaka znacznie lepszym testem jest elektroforeza białek i pomiary immunoglobulin.