pajęczyny lejkowate są uważane za jedne z najbardziej przerażających pająków w Australii, ale ich zdolność do zabijania ludzi jest raczej przypadkowa niż projektowana, nasze nowe badania pokazują.
w opublikowanych dzisiaj odkryciach ujawniamy, w jaki sposób wysoce toksyczny i szybko działający jad samców pająków lejkowatych prawdopodobnie rozwinął się jako obrona przed drapieżnikami.
gdy samce pajęczaków są młode, ich jad jest silny głównie dla owadów, które jedzą., Kiedy jednak samce zaczynają szukać partnerki, muszą opuścić swoje nory. Wtedy ich jad staje się silny dla kręgowców, takich jak gady i ssaki-w tym ludzi.
tak więc, podczas gdy ludzie mogą teoretycznie umrzeć od ukąszenia sieci lejkowej, jest to tylko ewolucyjny zbieg okoliczności – nasze badania sugerują, że pająki nie są specjalnie po to, aby nas dopaść.
dlaczego tak zabójczo?,
około 15 procent wszystkich zwierząt używa jadu z powodów takich jak zabijanie lub unieruchomienie ofiary, Samoobrona lub uzyskanie przewagi nad konkurentami, np. w sezonie lęgowym. Jak zwierzę dojrzewa i jego działalność zmienia się, tak też może jego jad.
pajęczaki Australijskie należą do niewielkiej grupy pająków, których jad może zabijać ludzi. Jednak wszystkie 13 zarejestrowanych zgonów miało miejsce przed wprowadzeniem anti-venom w 1981 roku.
Jad lejkowy jest śmiertelny, ponieważ zawiera rodzaj neurotoksyny zwanej „Delta-heksatoksyną”., Ta toksyna może zabijać ludzi, atakując układ nerwowy, utrzymując nerwy „włączone” i strzelając w kółko.
w ciężkich przypadkach jad może spowodować skurcz mięśni, niebezpieczne obniżenie ciśnienia krwi, śpiączkę i niewydolność narządów, a ostatecznie śmierć – czasami w ciągu kilku godzin.,
naukowcy od dawna zastanawiają się, dlaczego te toksyny są tak zabójcze dla ludzi, kiedy my i inne naczelne nigdy nie byliśmy ofiarą lub drapieżnikiem. Naukowcy byli również zdumieni, dlaczego męskie sieci lejkowe wydają się mieć znacznie bardziej śmiercionośny jad niż samice i spowodowały większość śmierci ludzi.
wiemy jednak, że większość ukąszeń lejkowatych u ludzi występuje podczas letniego okresu godowego pająków, kiedy samce pająków rzadko żerują. To sugerowało, że jad odegrał rolę obronną.,
spider sleuthing
postanowiliśmy rozwiązać tę zagadkę, wykorzystując molekularną analizę jadu. Chociaż oficjalnie uznano 35 gatunków Australijskich pajęczaków lejkowatych, wcześniej zidentyfikowano tylko dziewięć delta-heksatoksyn z czterech gatunków.
nasza analiza zwiększyła liczbę znanych heksatoksyn delta do 22, z jadu dziesięciu gatunków lejkowatych.
posiadanie tych dodatkowych danych pomogło nam namalować znacznie jaśniejszy obraz historii the venom., Wszystko sprowadza się do doboru naturalnego – procesu, w którym organizmy najlepiej przystosowane do środowiska przeżywają i rozmnażają się. Geny odpowiedzialne za ten sukces są zachowywane i przenoszone na kolejne pokolenia, napędzając proces ewolucji
nasze dane ujawniły, w jaki sposób dobór naturalny wywołał zmianę w jadu dorosłych samców sieci lejkowych. Kiedy samce osiągają dojrzałość płciową, opuszczają bezpieczną norę i wędrują znaczne odległości w poszukiwaniu samicy.
To stawia samce pajęczaków lejkowatych na drodze kręgowych drapieżników., Mogą to być gady (takie jak jaszczurki lub gekony), torbacze (takie jak antechinus i dunnarts), ssaki (takie jak szczury) i ptaki.
Kiedy pająki lejkowate wyewoluowały miliony lat temu, toksyny w ich jadu celowały głównie w ich naturalną zdobycz: owady, takie jak karaluchy i muchy. Zbadaliśmy sekwencje genetyczne wszystkich delta-heksatoksyn w jadu sieci lejkowej. Z biegiem czasu odkryliśmy, że jad dorosłych samców wyewoluował, by być silnym drapieżnikiem kręgowców. Pechowo dla ludzi, którzy są kręgowcami, udało nam się to w trakcie.,
samice pozostają bezpiecznie w norach i pozwalają samcom do nich podejść. Uważa się więc, że jad samic pozostaje silny tylko przeciwko owadom przez całe życie.
weź wygodę
teraz uzbrojeni w silniejsze zrozumienie, jak rozwinęły się heksatoksyny delta, chcemy wykorzystać tę wiedzę., Nowe sekwencje genetyczne, które odkryliśmy, umożliwią lepsze zrozumienie tego, co jad pajęczej pajęczyny robi z ludzkim ciałem. Może to mieć kluczowe znaczenie dla poprawy istniejących leków przeciwdrgawkowych oraz dla opracowania opartych na dowodach strategii leczenia ofiar ugryzień.
nie oglądamy tylko jadów dojrzałych płciowo mężczyzn. Badamy również jad kobiecych lejków, mając nadzieję, że ich toksyny specyficzne dla owadów doprowadzą do nowych rodzajów insektycydów, które są mniej szkodliwe dla owadów niebędących przedmiotem zwalczania i szerszego środowiska.,
Ale być może jego pociecha wiedzieć, że ich jad nie jest skierowany przeciwko nam, a potencjalne skutki śmiertelne są tylko udarem ewolucyjnego pecha.
Bryan Fry, Associate Professor, School of Biological Sciences, The University of Queensland oraz Volker Herzig, Associate Professor, University Of The Sunshine Coast.
artykuł został opublikowany na licencji Creative Commons. Przeczytaj oryginalny artykuł.
© 2021 Tombouctou
Theme by Anders Noren — Up ↑
Dodaj komentarz