Grzech pierworodny

Adam i EveEdit

obraz Michała Anioła przedstawiający grzech Adama i Ewy z sufitu Kaplicy Sykstyńskiej

otwierające rozdziały Księgi Rodzaju opowiadają, jak Bóg stworzył świat i ustawił Adama i Ewę, pierwszych ludzi, w Jego raj w ogrodzie Eden; wkrótce jednak sprzeciwili się Bogu i zostali wygnani, Adam został ukarany trudnościami w uprawie, Ewa bólem przy porodzie, a obaj śmiertelnością.,Chrześcijanie tradycyjnie czytali tę historię jako opowiadającą o pochodzeniu ludzkiego grzechu, ponieważ pierwszy mężczyzna i kobieta stracili swoją niewinność w wydarzeniach tej historii, a cała ludzkość po nich została podobnie przemieniona. „Luterański teolog Ian A. McFarland mówi:” Chociaż przestępstwo Adama i Ewy jest łatwo najbardziej znanym grzechem w Biblii, nie jest ono nazwane grzechem w Księdze Rodzaju.”Poza wzmianką Adama w liście genealogicznej w I Księdze Kronik, nie są oni wymieniani nigdzie indziej w Biblii hebrajskiej poza początkowymi rozdziałami Księgi Rodzaju.,

Judaizm w Drugiej Świątyni

pierwszymi pismami omawiającymi pierwszy grzech popełniony przez Adama i Ewę były wczesne teksty Żydowskie z okresu drugiej świątyni. W tych pismach nie ma pojęcia, że grzech jest nieodłączny jednostce lub że jest przekazywany po poczęciu. Zamiast tego Adam jest bardziej postrzegany jako bohaterska postać i pierwszy patriarcha. Poniżające dyskusje na temat początków grzechu zwracają większą uwagę na historie o Kainie lub synach Bożych, o których mowa w Księdze Rodzaju 6., Pomimo braku pojęcia grzechu pierworodnego, do I wieku wiele tekstów omawiało role Adama i Ewy jako pierwszych, którzy popełnili grzech. Mądrość Salomona stwierdza, że ” Bóg stworzył człowieka dla nieskazitelności … ale śmierć weszła na świat z zazdrości diabła” (2, 23-24). Ecclesiasticus opisuje, że „grzech rozpoczął się od kobiety i wszyscy musimy przez nią umrzeć” (25:24). Podczas gdy tłumaczenie to sugeruje doktrynę grzechu pierworodnego, zostało również skrytykowane właśnie z tych powodów., Jack Levison argumentował, jako tekst pojawiający się w rozprawie na temat wszystkich problemów, jakie człowiek powoduje przez swoją żonę, że tekst opisuje grzechy spowodowane przez mężczyzn z powodu złych żon bardziej ogólnie, i dlatego proponuje, że tekst powinien być lepiej przetłumaczony jako „od (złej) żony jest początek grzechu” i „z jej powodu My (mężowie) wszyscy umieramy.”Wśród pism apokaliptycznych pojęcie grzechu pierworodnego odrzucane jest zarówno w 4 Esdrach, pisanych między końcem I wieku a początkiem III wieku, jak i w 2 Baruchach, pisanych między końcem I wieku a początkiem II wieku., Pomimo opisywania śmierci jako nadchodzącej na wszystkich ludzi przez Adama, teksty te utrzymują również pogląd, że to nadal jednostka jest ostatecznie odpowiedzialna za popełnienie własnego grzechu i że to jednostki grzeszą, a nie grzech Adama i Ewy, który Bóg potępia w osobie.

upadek Adama i Ewy, dzieło Antonio Rizzo z 1476 roku zdobiące szczyt stolicy południowo-zachodniego narożnika Palazzo Ducale w Wenecji.,

Ian McFarland twierdzi, że to właśnie kontekst tego judaizmu, poprzez który dyskusje Pawła na temat upadku Adama mają być lepiej zrozumiane.

PaulEdit

pisma Pawła były niezwykle ważne dla późniejszego rozwoju doktryny grzechu pierworodnego, chociaż pierwotne sformułowanie grzechu pierworodnego Augustyna opierało się na błędnym tłumaczeniu z Listu do Rzymian 5:12. Paweł używa dużo tego samego języka, co w 4 Księdze Ezdrasza i 2 Księdze Barucha, jak np. skojarzenia Adam-śmierć., Paweł podkreśla również indywidualną odpowiedzialność człowieka za swój grzech, gdy opisuje przewaga śmierci nad wszystkimi „ponieważ wszyscy zgrzeszyli” (Rzymian 5:12). W pierwszym wieku po napisaniu pism Pawła, chrześcijanie niewiele pisali o historii upadku lub szerzej o Adamie i Ewie. Dopiero kiedy w drugiej połowie drugiego wieku powstają pisma takich autorów jak Justyn męczennik, Tatian itd., zaczyna się nasilać dyskusja na temat historii upadku Adama.,

Ojcowie greccy przed Augustynemedytuj

w tej drugiej połowie Justyn męczennik jest pierwszym chrześcijańskim autorem, który omawia historię upadku Adama po Pawle. W pismach Justyna nie ma pojęcia o grzechu pierworodnym, a wina za grzech leży w rękach osoby, która go popełniła. W dialogu z Tryfem Justyn napisał: „Chrystus cierpiał, aby być ukrzyżowanym za rodzaj ludzki, który od czasu Adama upadł na moc śmierci i był w błędzie węża, każdy człowiek popełnił zło z własnej winy” (ch. 86) i ” mężczyźni …, zostali stworzeni jak Bóg, wolni od bólu i śmierci, pod warunkiem, że byli posłuszni Jego nakazom i uznani przez niego za godnych, aby byli nazywani jego synami, a jednak, jak Adam i Ewa, sprowadzili śmierć na siebie” (ch. 124). Ireneusz był wczesnym ojcem, do którego odwoływał się Augustyn w doktrynie grzechu pierworodnego, chociaż nie wierzył, że grzech Adama był tak surowy, jak utrzymałaby go późniejsza tradycja i nie był do końca jasny co do jego konsekwencji. Jednym z powracających tematów w Ireneuszu jest jego pogląd, że Adam, w swoim występku, jest zasadniczo dzieckiem, które tylko uczestniczy w drzewie przed swoim czasem., Klemens Aleksandryjski odrzucił również doktrynę grzechu pierworodnego, twierdząc, że odniesienie w Hioba 1:21 do dziecka, które rodzi się nagie z łona matki, jest stwierdzeniem o niewinności noworodka, a zatem stwierdzeniem sprzeciwiającym się idei grzechu pierworodnego. Odrzucił także literalną interpretację Psalmu 51:5, która w przeciwnym razie sugerowałaby, że Dawid urodził się w grzesznym stanie. Orygenes z Aleksandrii miał pojęcie podobne, ale nie Takie samo jak grzech pierworodny. Dla Orygenesa Księga Rodzaju była w dużej mierze opowieścią o alegorii., Z drugiej strony, wierzył również w istnienie duszy i teoretyzował, że jednostki są z natury predysponowane do popełnienia grzechu z powodu występków popełnionych w ich przedświatowej egzystencji. Orygenes jako pierwszy cytuje Rzymian 5:12-21, poprawnie tłumacząc stosowną klauzulę w Rzymian 5: 12 i odrzucając w ten sposób grzeszny stan odziedziczony po Adamie. Dla Orygenesa grzech Adama stanowi przykład, w którym wszyscy uczestniczymy, ale nie jest to stan wrodzony, w którym się rodzimy., Odpowiadając na teorie Orygenesa i odrzucając je, metody z Olimpu odrzuciły istnienie duszy i alegoryczną interpretację Księgi Rodzaju, a w procesie tym jako pierwszy opisał wydarzenia z życia Adama jako”upadek”.

greccy Ojcowie chcieli podkreślić kosmiczny wymiar upadku, a mianowicie, że skoro Adam ludzie rodzą się w upadłym świecie, ale mocno wierzą, że człowiek, choć upadły, jest wolny., W ten sposób nie uczyli, że ludzie są pozbawieni wolnej woli i zaangażowani w całkowite zepsucie, które jest jednym zrozumieniem grzechu pierworodnego wśród przywódców Reformacji. W tym okresie nauki o ludzkiej deprawacji i z natury grzesznej naturze ludzkiego ciała były nauczane przez gnostyków, a ortodoksyjni pisarze Chrześcijańscy dołożyli wszelkich starań, aby im przeciwdziałać. Apologeci chrześcijańscy twierdzili, że przyszły sąd Boży nad ludzkością zakłada, że ludzkość musi mieć zdolność do sprawiedliwego życia.,

łacińscy Ojcowie przed AugustineEdit

Tertulian, być może pierwszy, który wierzy w dziedziczne przeniesienie grzechu, zrobił to na podstawie teorii traducjańskiej, którą postulował, aby pomóc wyjaśnić pochodzenie duszy, która twierdziła, że dusza każdej jednostki pochodzi od duszy ich dwóch rodziców, a zatem, ponieważ każdy jest ostatecznie potomkiem Adama poprzez reprodukcję seksualną, nasze dusze są częściowo pochodzące z własnej duszy Adama – tylko jedna bezpośrednio stworzona przez Boga, a jako grzeszna dusza, nasze pochodne dusze, także, jako są grzeszne., Cyprian natomiast wierzył, że osoby urodziły się już winne grzechu i jako pierwszy połączył swoje pojęcie pierwotnej winy z chrztem niemowląt. Cyprian pisze, że niemowlę ” narodziło się wcale nie zgrzeszyło, z wyjątkiem tego, że cielesnie narodzone według Adama, zaraziło się zarazą pierwszej śmierci od pierwszego Narodzenia.”Ponadto był Cyryl z Jerozolimy, który myślał, że ludzie urodzili się wolni od grzechu, ale on również wierzył, że jako dorośli jesteśmy naturalnie stronniczy w grzeszeniu., Ambroży przyjął ideę grzechu dziedzicznego, łącząc ją również, podobnie jak Cyprian, z chrztem niemowląt, ale jako odejście od wcześniejszych zwolenników przenoszonego grzechu, twierdził, że grzech Adama był wyłącznie jego własną winą, w jego próbie osiągnięcia równości z Bogiem, a nie winą diabła. Jednym z współczesnych Ambroży był Ambrozjaster, który jako pierwszy wprowadził tłumaczenie Listu do Rzymian 5:12, które zastąpiło język wszystkich, którzy są w śmierci ” ponieważ wszyscy zgrzeszyli „na”w nim wszyscy zgrzeszyli”., Ta błędna interpretacja byłaby podstawą do pełnego rozwoju doktryny grzechu pierworodnego przez Augustyna, a Augustyn cytuje Ambrozjastera jako źródło.

głównym biblijnym odniesieniem Augustyna na rzecz jego teorii grzechu pierworodnego, który cytował ponad 150 razy, było błędne tłumaczenie listu Pawła Apostoła do Rzymian (Rzymian 5: 12-21) w jego o łasce Chrystusa i o grzechu pierworodnym, które przyjął z komentarza Ambrozjastra. Sam Augustyn nie był w stanie czytać języków biblijnych i opierał się na tłumaczeniach innych., Niektórzy egzegeci nadal uzasadniają doktrynę grzechu pierworodnego w oparciu o szerszy kontekst Rzymian 5:12-21.

AugustineEdit

Augustyn z Hippony napisał, że grzech pierworodny jest przekazywany przez konkupiscencję i narusza wolność woli, nie niszcząc jej.

Augustyn z Hippony (354-430) nauczał, że grzech Adama jest przekazywany przez pożądliwość, czyli „bolesne pożądanie”, w wyniku czego ludzkość staje się massa damnata (masa zatracenia, potępiony tłum), z dużo enfeebled, choć nie zniszczone, wolność woli., Kiedy Adam zgrzeszył, ludzka natura została odtąd przemieniona. Adam i Ewa poprzez rozmnażanie płciowe odtworzyli ludzką naturę. Ich potomkowie żyją obecnie w grzechu, w formie konkupiscencji, terminu używanego przez Augustyna w sensie metafizycznym, a nie psychologicznym. Augustyn twierdził, że zarozumiałość nie jest istotą, ale złą cechą, niedostatkiem dobra lub raną., Przyznał, że pożądliwość seksualna (libido) mogła być obecna w doskonałej naturze ludzkiej w Raju i dopiero później stała się nieposłuszna ludzkiej woli w wyniku nieposłuszeństwa pierwszej pary wobec woli Bożej w grzechu pierworodnym. Według Augustyna (określanego jako „Realizm”) cała ludzkość była naprawdę obecna w Adamie, kiedy zgrzeszył, a zatem wszyscy zgrzeszyli. Grzech pierworodny, według Augustyna, składa się z winy Adama, którą wszyscy ludzie dziedziczą., Justo Gonzalez interpretuje naukę Augustyna: ludzie są całkowicie zdeprawowani w naturze, a łaska jest nieodparta, prowadzi do nawrócenia i prowadzi do wytrwałości. Chociaż wcześniejsi autorzy Chrześcijańscy nauczali elementów fizycznej śmierci, moralnej słabości i skłonności do grzechu pierworodnego, Augustyn jako pierwszy dodał koncepcję odziedziczonej winy (reatus) od Adama, zgodnie z którą niemowlę było wiecznie potępione przy urodzeniu., Augustyn utrzymywał tradycyjny pogląd, że wolna wola została osłabiona, ale nie zniszczona przez grzech pierworodny, dopóki nie nawrócił się w 412 r.n. e. do stoickiego poglądu, że ludzkość nie miała wolnej woli z wyjątkiem grzechu w wyniku jego anty-Pelagiańskiego poglądu na chrzest niemowląt.

Augustyn sformułował swoje wyjaśnienie w reakcji na jego zrozumienie Pelagianizmu, które nalegałoby, aby ludzie mieli od siebie, bez koniecznej pomocy Łaski Bożej, zdolność do prowadzenia moralnie dobrego życia, zaprzeczając w ten sposób zarówno ważności chrztu, jak i nauczaniu, że Bóg jest dawcą wszystkiego, co dobre., Zgodnie z tym rozumieniem, wpływ Adama na innych ludzi był jedynie złym przykładem. Augustyn uważał, że skutki grzechu Adama są przekazywane jego potomkom nie przez przykład, ale przez sam fakt pokolenia od tego przodka. Zraniona natura przychodzi do duszy i ciała nowej osoby od jego / jej rodziców, którzy doświadczają libido (lub konkupiskencji). Augustyn uważał, że prokreacja ludzka jest sposobem, w jaki dokonuje się transmisji., Nie winił jednak samej namiętności seksualnej, ale duchowej pożądliwości obecnej w ludzkiej naturze, duszy i ciele, nawet po odrodzeniu chrztu. Chrześcijańscy rodzice przekazują dzieciom swoją zranioną naturę, ponieważ rodzą je, a nie”ponowne narodziny”. Augustyn użył Cycerońskiego stoickiego pojęcia namiętności, aby zinterpretować doktrynę św. Pawła o powszechnym grzechu i odkupieniu. Z tego punktu widzenia również pożądanie seksualne, jak również inne namiętności cielesne, były konsekwencją grzechu pierworodnego, w którym czyste uczucia zostały zranione przez występek i stały się nieposłuszne ludzkiemu rozumowi i woli., Dopóki niosą ze sobą zagrożenie panowania rozumu nad duszą, stanowią zło moralne, ale ponieważ nie zakładają zgody, nie można ich nazwać grzechami. Ludzkość zostanie uwolniona od namiętności, a czyste uczucia zostaną przywrócone tylko wtedy, gdy wszelki grzech zostanie zmyty i zakończony, to jest w zmartwychwstaniu umarłych.

Augustyn wierzył, że niewykształcone niemowlęta idą do piekła jako konsekwencja grzechu pierworodnego. Ojcowie Kościoła łacińskiego, którzy naśladowali Augustyna, przyjęli jego stanowisko, które stało się punktem odniesienia dla łacińskich teologów w średniowieczu., W późnym średniowieczu niektórzy teologowie nadal podtrzymywali pogląd Augustyna. Inni twierdzili, że niemowlęta bez nakrycia głowy nie odczuwały żadnego bólu: nieświadome, że zostały pozbawione wizji pięknej, cieszyły się stanem naturalnego, a nie nadprzyrodzonego szczęścia. Począwszy od około 1300 roku, niewykształcone niemowlęta często mówiono, że zamieszkują „otchłań niemowląt”. Katechizm Kościoła Katolickiego z 1261 r. głosi: „jeśli chodzi o dzieci, które zmarły bez chrztu, Kościół może jedynie powierzyć je Miłosierdziu Bożemu, tak jak czyni to w swoich obrzędach pogrzebowych dla nich., Rzeczywiście, wielkie miłosierdzie Boga, które pragnie, aby wszyscy ludzie byli zbawieni, i czułość Jezusa wobec dzieci, która sprawiła, że powiedział: „Niech dzieci przychodzą do mnie, nie przeszkadzaj im”, pozwalają nam mieć nadzieję, że jest droga zbawienia dla dzieci, które umarły bez chrztu. Tym bardziej pilne jest wezwanie Kościoła, aby nie przeszkadzało małym dzieciom przychodzącym do Chrystusa przez dar chrztu świętego. Ale teoria Otchłani, choć nigdy nie weszła do dogmatycznych definicji Magisterium … szczątki … możliwą hipotezę teologiczną”.,

Pelagiusz odpowiada

teolog Pelagiusz zareagował całkowicie negatywnie na teorię grzechu pierworodnego Augustyna. Pelagiusz uważał za obrazę Boga, że ludzie mogą narodzić się z natury grzeszni lub stronniczy wobec grzechu, a Pelagiusz uważał, że dusza została stworzona przez Boga w momencie poczęcia i dlatego nie może być nasycona grzechem, ponieważ była wyłącznie wytworem Stwórczego działania Boga. Adam nie przyniósł wrodzonego grzechu, ale wprowadził śmierć na świat. Ponadto Pelagiusz twierdził, że grzech szerzył się poprzez przykład, a nie dziedziczny przekaz., Pelagiusz wysunął kolejny argument przeciwko idei przekazywania grzechu: ponieważ dorośli są ochrzczeni i oczyszczeni z grzechu, ich dzieci nie są w stanie odziedziczyć grzechu, od którego rodzice nie muszą zaczynać.

CassianEdit

„spotyka, prowadzi i wzmacnia nas: „na głos twojego wołania, gdy tylko usłyszy, odpowie ci;” i: „wzywaj mnie,” mówi, „w dniu ucisku, a ja cię wybawię, a będziesz Mnie uwielbiać.,”I znowu, jeśli okaże się, że jesteśmy niechętni lub zmarzliśmy, pobudza nasze serca zbawiennymi napomnieniami, dzięki którym dobra wola jest odnowiona lub ukształtowana w nas.”
Jan Kasjan-Rzymski, nowożytna ikona grecka.

w dziełach Jana Kasjana (ok., 360 – 435), Konferencja XIII opowiada o tym, jak mądry mnich Chaeremon, o którym pisze, odpowiedział na zdziwienie spowodowane jego własnym stwierdzeniem, że „człowiek, choć z całej siły dąży do dobrego rezultatu, nie może stać się mistrzem tego, co dobre, jeśli nie nabył go po prostu darem Boskiej hojności, a nie wysiłkiem własnej Pracy” (Rozdział 1)., W rozdziale 11 Kasjan przedstawia Chaeremona jako mówiącego o sprawach Pawła prześladowcy i Mateusza celnika jako o trudnościach dla tych, którzy mówią: „początek wolnej woli jest w naszej mocy”, a przypadki Zacheusza i dobrego złodzieja na krzyżu jako o trudnościach dla tych, którzy mówią: „początek naszej wolnej woli zawsze wynika z natchnienia łaski Bożej”, i jako zakończenie: „ci dwaj, a mianowicie:,, łaska Boża i wolna wola wydają się przeciwstawne sobie, ale naprawdę są w harmonii, a my zbieramy się z systemu dobroci, że powinniśmy mieć oba podobne, aby nie wycofać jeden z nich z człowieka, możemy wydawać się złamać Zasadę Wiary Kościoła: bo gdy Bóg widzi nas skłonnych do woli, co jest dobre, spotyka, prowadzi i wzmacnia nas: „na głos twojego wołania, gdy tylko usłyszy, odpowie ci”; i: „wzywaj mnie”, mówi, „w dniu ucisku, a ja uwolnię Cię”. ciebie i będziesz mnie uwielbiał”., I znowu, jeśli stwierdzi, że nie chcemy lub zmarzliśmy, pobudza nasze serca zbawiennymi napomnieniami, dzięki którym dobra wola jest odnowiona lub ukształtowana w nas.”

Kasjan nie akceptował idei totalnej deprawacji, na którą miał nalegać Marcin Luter. Nauczał, że natura ludzka jest upadła lub zdeprawowana, ale nie całkowicie. Augustyn Casiday stwierdza jednocześnie, że Cassian „łyso twierdzi ,że łaska Boża, a nie ludzka wolna wola, jest odpowiedzialna za „wszystko, co dotyczy zbawienia – – nawet wiarę”., Cassian wskazał, że ludzie nadal mają wolność moralną i mają możliwość wyboru pójścia za Bogiem. Colm Luibhéid mówi, że według Cassian, istnieją przypadki, w których dusza robi pierwszy mały obrót, ale zdaniem Cassian, według Casiday, wszelkie iskry dobrej woli, które mogą istnieć, nie bezpośrednio spowodowane przez Boga, są całkowicie niewystarczające i tylko bezpośrednia boska interwencja zapewnia postęp duchowy; a Lauren Pristas mówi, że „dla Cassian zbawienie jest, od początku do końca, efektem łaski Bożej”.,

reakcja Kościoła

szybko powstawała opozycja wobec idei Augustyna o grzechu pierworodnym, które rozwinął w reakcji na Pelagianizm. Po długiej i gorzkiej walce kilka soborów, zwłaszcza drugi Sobór w Orange w 529 roku, potwierdziło ogólne zasady nauczania Augustyna w zachodnim chrześcijaństwie. Chociaż Kościół Zachodni potępił Pelagiusza, nie popierał on w całości Augustyna i choć autorytet Augustyna został zaakceptowany, był on interpretowany w świetle takich pisarzy jak Kasjan., Niektórzy wyznawcy Augustyna utożsamiali grzech pierworodny z pożądliwością w sensie psychologicznym, ale Święty Anzelm z Canterbury zakwestionował tę identyfikację w XI wieku, definiując grzech pierworodny jako „niedostatek sprawiedliwości, którą każdy człowiek powinien posiadać”, oddzielając go w ten sposób od pożądliwości. W XII wieku utożsamianie grzechu pierworodnego z konkupiscencją było popierane przez Piotra Lombarda i innych, ale zostało odrzucone przez czołowych teologów w następnym stuleciu, przede wszystkim przez Tomasza z Akwinu., Akwinu odróżnił nadprzyrodzone dary Adama przed upadkiem od tego, co było tylko naturalne i powiedział, że to pierwsze zostały utracone, przywileje, które umożliwiły człowiekowi zachowanie jego niższych mocy w poddaniu się rozumowi i skierowanie go do nadprzyrodzonego celu. Nawet po upadku człowiek zachował w ten sposób swoje naturalne zdolności rozumu, woli i namiętności., Wśród Franciszkanów utrzymywały się rygorystyczne poglądy inspirowane Augustynem, chociaż najwybitniejsi teologowie franciszkańscy, tacy jak Duns Scotus i William Ockham, wyeliminowali element konkupiscencji i utożsamiali grzech pierworodny z utratą łaski uświęcającej.

Teologia chrześcijańska od samego początku kwestionuje idee chrześcijaństwa zachodniego dotyczące grzechu pierworodnego i nie promuje idei odziedziczonej winy.

Reformacja protestancka

Marcin Luter (1483-1546) twierdził, że ludzie dziedziczą winę Adamową i są w stanie grzechu od momentu poczęcia., Drugi Artykuł w wyznaniu Augsburskim luteranizmu przedstawia swoją doktrynę grzechu pierworodnego w formie streszczenia:

nauczane jest również między nami, że od upadku Adama wszyscy ludzie, którzy urodzili się zgodnie z naturą, poczęli się i narodzili w grzechu. Oznacza to, że wszyscy ludzie są pełni złych pożądliwości i skłonności z Łon ich matek i nie są w stanie z natury mieć prawdziwego strachu przed Bogiem i prawdziwej wiary w Boga., Co więcej, ta wrodzona choroba i dziedziczny grzech jest naprawdę grzechem i skazuje na wieczny gniew Boży wszystkich tych, którzy nie narodzili się na nowo przez chrzest i Ducha Świętego. Odrzuceni w związku z tym są Pelagianie i inni, którzy zaprzeczają, że grzech pierworodny jest grzechem, ponieważ uważają, że cielesny człowiek jest sprawiedliwy przez swoje własne moce, dyskredytując w ten sposób cierpienia i zasługi Chrystusa.,

Luter zgodził się jednak również z Rzymsko-Katolicką doktryną Niepokalanego Poczęcia (że Maryja została poczęta wolna od grzechu pierworodnego), mówiąc:

jest pełna łaski, głoszona, że jest całkowicie bez grzechu. Łaska Boża napełnia ją wszystkim, co dobre i czyni ją pozbawioną wszelkiego zła. Bóg jest z nią, co oznacza, że wszystko, co zrobiła lub zostawiła, jest boskie i działanie Boga w niej. Co więcej, Bóg strzegł i chronił ją przed wszystkim, co mogłoby jej zaszkodzić.,

reformator protestancki Jan Kalwin (1509-1564) rozwinął systematyczną teologię protestantyzmu Augustiańskiego poprzez interpretację pojęcia grzechu pierworodnego Augustyna z Hippony. Kalwin wierzył, że ludzie dziedziczą winę Adamową i są w stanie grzechu od momentu poczęcia. Ta z natury grzeszna natura (podstawa Kalwinistycznej doktryny o „całkowitym zdeprawowaniu”) prowadzi do całkowitej alienacji od Boga i całkowitej niezdolności ludzi do pojednania z Bogiem w oparciu o ich własne zdolności., Nie tylko jednostki dziedziczą grzeszną naturę z powodu upadku Adama, ale ponieważ był on federalną głową i przedstawicielem rodzaju ludzkiego, wszyscy, których reprezentował, dziedziczą winę za jego grzech przez przypisanie. Odkupienie przez Jezusa Chrystusa jest jedynym lekarstwem.,

Jan Kalwin zdefiniował grzech pierworodny w swoich instytutach religii chrześcijańskiej w następujący sposób:

Grzech Pierworodny wydaje się więc dziedzicznym deprawacją i zepsuciem naszej natury, rozproszonym na wszystkie części duszy, co najpierw czyni nas podatnymi na gniew Boży, a następnie rodzi w nas te dzieła, które Pismo Święte nazywa „uczynkami ciała” (Ga 5, 19). I to jest właściwie to, co Paweł często nazywa grzechem., Dzieła, które z niego pochodzą – takie jak cudzołóstwo, wszeteczeństwo, kradzieże, nienawiść, morderstwa, karuzele – nazywa on odpowiednio „owocami grzechu” (Ga 5, 19-21), chociaż są one również powszechnie nazywane „grzechami” w Piśmie Świętym, a nawet przez samego Pawła.,

Sobór Trydencki

Sobór Trydencki (1545-1563), nie wypowiadając się w kwestiach spornych między teologami katolickimi, potępił nauczanie, że w chrzcie całe to, co należy do istoty grzechu, nie jest zabierane, ale tylko anulowane lub nie przypisane, i ogłosił konkupinację, która pozostaje po chrzcie, nie prawdziwie i właściwie „grzechem” u ochrzczonych, ale tylko dla nich.być nazwanym grzechem w tym sensie, że jest z grzechu i skłania do grzechu.,

w 1567 roku, wkrótce po zakończeniu Soboru Trydenckiego, Papież Pius V wykroczył poza Trydent, sankcjonując rozróżnienie między naturą a supernaturą w stanie Adama przed upadkiem, potępił utożsamianie grzechu pierworodnego z pożądliwością i zatwierdził pogląd, że niezbrojeni mogą mieć prawo korzystania z woli. Encyklopedia Katolicka mówi: „podczas gdy grzech pierworodny jest zatarty przez chrzest konkupiscencja nadal pozostaje w osobie ochrzczonej; dlatego grzech pierworodny i konkupiscencja nie mogą być jedną i tą samą rzeczą ,jak to było utrzymywane przez wczesnych protestantów (zob. Sobór Trydencki, Sess., V, can. v).”.

Articles