Geoffrey Chaucer (Polski)

przodkowie i wczesne lata

przodkowie Chaucera przez co najmniej cztery pokolenia byli Anglikami Klasy średniej, których związek z Londynem i dworem stale wzrastał. John Chaucer, jego ojciec, był ważnym londyńskim winiarzem i zastępcą Królewskiego lokaja; w 1338 roku był członkiem wyprawy Edwarda III do Antwerpii, we Flandrii, obecnie części Belgii, i był właścicielem posiadłości w Ipswich, w hrabstwie Suffolk, i w Londynie. Zmarł w 1366 lub 1367 w wieku 53 lat., Nazwa Chaucer pochodzi od francuskiego słowa chaussier, oznaczającego producenta obuwia. Sukces finansowy rodziny wynikał z wina i skóry.1340 r.podaje się zwyczajowo jako datę urodzenia Chaucera, jednak bliżej przypuszcza się rok 1342 lub 1343. Nie ma żadnych informacji na temat jego wczesnej edukacji, chociaż niewątpliwie był tak biegły w języku francuskim, jak w średnim angielskim swoich czasów. Opanował także język łaciński i włoski. Jego pisma pokazują jego bliską znajomość wielu ważnych książek z jego czasów i wcześniejszych czasów.,

Chaucer po raz pierwszy pojawia się w dokumentach w 1357 roku, jako członek rodziny Elżbiety, hrabiny Ulsteru, żony Lionela, trzeciego syna Edwarda III. ojciec Geoffreya prawdopodobnie był w stanie umieścić go w grupie młodych mężczyzn i kobiet służących w tym królewskim gospodarstwie domowym, zwyczajowym układzie, w którym rodziny, które mogły to zrobić, zapewniły swoim dzieciom możliwość niezbędnego dworskiego wykształcenia i znajomości, aby rozwijać swoją karierę., Do 1359 roku Chaucer był członkiem Armii Edwarda III we Francji i został schwytany podczas nieudanego oblężenia Reims. Król przyczynił się do okupu, a Chaucer służył jako posłaniec z Calais do Anglii podczas negocjacji pokojowych w 1360 roku. Chaucer nie pojawia się w żadnym współczesnym zapisie w latach 1361-65. Prawdopodobnie był w służbie króla, ale mógł studiować prawo-nie było to niezwykłe przygotowanie do służby publicznej, jak teraz-ponieważ XVI-wieczny raport sugeruje, że podczas gdy był tak zaangażowany, został ukarany grzywną za pobicie franciszkanina na londyńskiej ulicy., 22 lutego 1366 r. król Nawarry wydał świadectwo bezpiecznego postępowania dla Chaucera, trzech towarzyszy i ich sług, aby wkroczyli do Hiszpanii. Jest to pierwsza z wielu misji dyplomatycznych na kontynencie europejskim w ciągu kolejnych 10 lat, a treść dokumentu sugeruje, że tutaj Chaucer pełnił funkcję ” szefa misji.”

do 1366 roku Chaucer ożenił się. Prawdopodobnie jego żoną była Philippa Pan, która służyła hrabinie Ulsteru i wstąpiła na służbę Filipa z Hainaut, małżonka królowej Edwarda III, gdy Elżbieta zmarła w 1363 roku., W 1366 roku Philippa Chaucer otrzymała rentę, a później renty były często wypłacane jej przez męża. Te i inne fakty wskazują, że Chaucer dobrze się ożenił.

w 1367 r.Chaucer otrzymał dożywotnią rentę jako ziemianin króla, a w roku następnym został wymieniony w gronie szlachciców królewskich. Funkcjonariusze Ci mieszkali na dworze i wykonywali obowiązki sztabowe o dużym znaczeniu. W 1368 Chaucer przebywał za granicą z misją dyplomatyczną, a w 1369 odbył służbę wojskową we Francji. Również w 1369 roku wraz z żoną był oficjalnym żałobnikiem po śmierci królowej Filipa., Oczywiście kariera Chaucera kwitła, a jego pierwszy ważny wiersz-Księga księżnej-wydaje się kolejnym dowodem na jego związek z osobami na wysokich stanowiskach.

Ten poemat liczący ponad 1300 wersów, napisany prawdopodobnie pod koniec 1369 lub na początku 1370, jest elegią dla Blanche, księżnej Lancaster, pierwszej żony Jana Gaunta, która zmarła na zarazę we wrześniu 1369. Bliskie relacje Chaucera z Johnem, które trwały przez większość jego życia, mogły rozpocząć się już w Boże Narodzenie 1357 roku, kiedy obaj, mniej więcej w tym samym wieku, byli obecni w rezydencji hrabiny Ulsteru w Yorkshire., W tym pierwszym ze swoich ważnych wierszy Chaucer użył formy snu-wizji, gatunku, który stał się popularny przez bardzo wpływowy XIII-wieczny francuski poemat o dworskiej miłości, Roman de la rose. Chaucer przetłumaczył ten wiersz, przynajmniej częściowo, prawdopodobnie jako jeden ze swoich pierwszych wysiłków literackich i zapożyczył z niego całą swoją poetycką karierę. Księżna jest również dłużna współczesnej poezji francuskiej i Owidiuszowi, ulubionemu rzymskiemu poecie Chaucera. Nic jednak w tych zapożyczeniach nie tłumaczy jego oryginalności w łączeniu wizji snów z elegią i pochwały Blanche z pocieszeniem dla Jana., Na uwagę zasługuje tu również—jak to coraz bardziej stało się w jego późniejszej poezji-taktowne i subtelne użycie narratora pierwszoosobowego, który ZARÓWNO jest, jak i nie jest samym poetą. Urządzenie to miało oczywiste zalety dla dworzanina małoletniego, przekazującego taki wiersz ustnie przed wysoką grupą dworską. Ponadto Księżna pokazuje umiejętności Chaucera w prezentowaniu rytmów naturalnej rozmowy w ramach wiersza Średnioangielskiego i w kreowaniu realistycznych postaci w dworskich konwencjach poetyckich., Również tutaj Chaucer rozpoczyna swoją karierę jako poeta miłosny, badając w późnym średniowieczu ważne filozoficzne i religijne pytania dotyczące ludzkiej kondycji, ponieważ odnoszą się one zarówno do doczesnych, jak i odwiecznych aspektów miłości.