Common-law marriage (Polski)

Australiaedytuj

w Australii termin de facto związek jest często używany w odniesieniu do związków między dwoma osobami, które nie są małżeństwem, ale faktycznie żyją w pewnych okolicznościach domowych. Od 1 marca 2009 związki de facto zostały uznane w ustawie prawa rodzinnego (Commonwealth), stosowanej w państwach, które przekazały swoją jurysdykcję de facto par do jurysdykcji Commonwealth., W Australii Zachodniej, jedynym stanie, który nie podał swojej jurysdykcji, ustawodawstwo stanowe jest nadal ważne. Nie ma również federalnego uznania związków de facto istniejących poza Australią (zob. sekcja 51 (xxxvii) Konstytucji Australii), a więc jest to również sprawa Państwowa.

termin prawny dla takich związków różni się w zależności od stanu i terytorium; jednak małżeństwo common-law nie jest używane nigdzie w Australii.,

Państwo	Nazwa	prawo
Nowa Południowa Walia/Wyspa Norfolk	„związek Domowy”, obejmujący „de facto relacje” i „bliskie relacje osobiste”	property (Relationships) Act 1984. Od 1 lipca 2016 Wszystkie ustawy NSW mają również zastosowanie do około 2000 mieszkańców wyspy Norfolk, zarówno na mocy Norfolk Island Legislation Amendment Act 2015, jak i Territories Legislation Amendment Act 2016 – ponieważ Zgromadzenie Ustawodawcze Norfolk zostało zniesione 1 lipca 2015., i „relacje opiekuńcze”	Ustawa o związkach z 2003 r.
Australijskie Terytorium Stołeczne	„relacje krajowe” i „partnerstwo krajowe”	Ustawa o związkach domowych 1994, ustawa ustawodawcza 2001 s 169
Terytorium Północne	„de facto związek”	De facto relationship Act 1991

chociaż aspekty majątkowe tych związków są regulowane przez prawo stanowe, prawo odnoszące się do dzieci takich związków zawarte jest w Federalnej ustawie prawa rodzinnego z 1975 roku., Większość przepisów dotyczących podatków, opieki społecznej, emerytur itp., traktują małżeństwa de facto w taki sam sposób jak małżeństwa uroczyste.

Ustawa Prawo rodzinne stanowi, że de facto związek może istnieć między dwoma osobami różnej lub tej samej płci i że osoba może być w związku de facto, nawet jeśli legalnie żonaty z inną osobą lub w związku de facto z kimś innym. Prawo własności rodzinnej jest jednak wyłączone z jurysdykcji, gdy osoba jest jednocześnie w związku małżeńskim i w związku faktycznym. Wyjątek ten wynika z federalnych praw poligamii., Związki osób tej samej płci są uznawane w Nowej Południowej Walii od 1999 roku. Istnieje wiele metod, za pomocą których związki te są uznawane w prawie australijskim i obejmują te same uprawnienia, co małżeństwo de iure.

ustawa federalna o małżeństwie z 1961 r.przewiduje małżeństwo, ale nie uznaje „małżeństw common law”. Od północy 9 stycznia 2018 małżeństwa osób tej samej płci stały się prawnie skuteczne w całej Australii.,

CanadaEdit

Kanada nie ma obecnie oryginalnego małżeństwa common-law, chociaż związki common-law są uznawane w niektórych celach w Kanadzie. Definicja prawna i wiele implikacji związków małżeńskich podlega jurysdykcji prowincji. Ponieważ prawo rodzinne różni się w zależności od prowincji, istnieją różnice między prowincjami dotyczące uznawania stosunków common law., Jedynie Saskatchewan i Kolumbia Brytyjska zezwalają osobom żonatym na posiadanie w prawie rodzinnym więcej niż jednego uznanego partnera w tym samym czasie. Ponadto termin „common law” pojawia się nieformalnie w dokumentach rządu federalnego. W wielu przypadkach pary w związkach małżeńskich mają takie same prawa jak pary małżeńskie zgodnie z Prawem Federalnym. Różne prawa federalne obejmują „status common law”, który automatycznie wchodzi w życie, gdy dwie osoby (dowolnej płci) mieszkają razem w związku małżeńskim przez minimalny okres., Partnerzy Common law mogą kwalifikować się do różnych świadczeń małżeńskich rządu federalnego. W 1999 roku Sąd Najwyższy Kanady w swoim orzeczeniu M. v. H. zdecydował, że partnerzy tej samej płci zostaną również włączeni do związków common law.

około jedna piąta Kanadyjczyków jest w związkach common law, co jest trzykrotnym wzrostem w porównaniu z 1981 r., zgodnie z danymi z 2016 r. z Statistics Canada.,

FederalEdit

Citizenship& Immigration Canada stwierdza, że partner common law odnosi się do osoby, która żyje w związku małżeńskim z inną osobą (przeciwną lub tej samej płci) i robi to nieprzerwanie przez okres co najmniej jednego roku. Związek małżeński istnieje, gdy istnieje znaczny stopień zaangażowania między dwojgiem ludzi., Można to wykazać dowodami, że para mieszka w tym samym domu, że wspiera się finansowo i emocjonalnie, że ma razem dzieci, lub że prezentują się publicznie jako para. Partnerzy prawa zwyczajowego, którzy nie mogą razem mieszkać lub występować publicznie ze względu na ograniczenia prawne w ich kraju pochodzenia lub którzy zostali rozdzieleni z przyczyn od nich niezależnych (na przykład wojna domowa lub konflikt zbrojny), mogą nadal kwalifikować się i powinni zostać uwzględnieni we wniosku.,

Canada Revenue Agency (Cra) stwierdza, od 2007 r., „życie common law” oznacza życie z osobą w związku małżeńskim bez małżeństwa i co najmniej jedna z następujących rzeczy jest prawdą:

1. para żyje w związku małżeńskim przez co najmniej 12 miesięcy;
2. para jest rodzicami dziecka z urodzenia lub adopcji; lub
3. jedna z par ma opiekę i kontrolę nad dzieckiem drugiej osoby (lub miała opiekę i kontrolę nad dzieckiem drugiej osoby). bezpośrednio przed ukończeniem 19 roku życia), a dziecko jest całkowicie zależne od tej osoby do wsparcia.,

dostępne są pełne definicje stanu cywilnego.

SaskatchewanEdit

w Saskatchewan sędziowie Queen ' s Bench usankcjonowali stosunki common law jako istniejące jednocześnie w prawie rodzinnym, podczas gdy jeden lub więcej małżonków było również cywilnie małżeństwem z innymi.

OntarioEdit

w Ontario, sekcja 29 ustawy Prawo rodzinne w szczególności uznaje małżonków niezamężnych w sprawach związanych z alimentami małżeńskimi., Definicja mówi o stałym współżyciu przez okres nie krótszy niż trzy lata lub” w związku trwałym”, jeśli rodzice dziecka. Współmałżonkowie zwyczajni nie mają jednak na mocy ustawy Prawo rodzinne automatycznych praw do majątku małżonków (§29 stosuje się tylko do sekcji wsparcia ustawy). W związku z tym wspólnicy nie mają ustawowego prawa do podziału majątku w rozstaniu i muszą zwrócić się do sądów, aby przyjrzeli się takim pojęciom, jak konstruktywne lub wynikające z nich zaufanie do podziału majątku w sprawiedliwy sposób między partnerami.,

osoby będące w związku małżeńskim mogą mieć również uznanego współmałżonka jeszcze przed rozwodem z pierwszym współmałżonkiem.

inną różnicą, która odróżnia małżonków common law od partnerów małżeńskich, jest to, że wspólnik common law może być zmuszony do składania zeznań przeciwko swojemu partnerowi w sądzie.

Quebecedytuj

Kodeks Cywilny Quebecu nigdy nie uznawał partnerstwa common law jako formy małżeństwa., Jednak wiele przepisów w Quebecu wyraźnie stosuje się do wspólników (zwanych conjoints de fait) w „De factocode: lat promoted to code: LA unions „(małżeństwa są” de jurecode: lat promoted to code: la unions”), tak jak robią to małżonkowie. Partnerzy tej samej płci są również uznawani za conjoints de fait in de factocode: lat promowany do code: la unions, dla celów ustawy o świadczeniach socjalnych. Wspólnicy nie mają jednak między sobą żadnych praw, takich jak alimenty, dziedzictwo rodzinne, zasiłek wyrównawczy i ustrój małżeński., Sąd Apelacyjny w Quebecu uznał to ograniczenie za niekonstytucyjne w 2010 roku, ale 25 stycznia 2013 Sąd Najwyższy Kanady orzekł, że pary common law nie mają takich samych praw jak pary małżeńskie.

nowelizacja Kodeksu Cywilnego z 2002 r.uznaje rodzaj związku partnerskiego zwanego Związkiem cywilnym, który jest podobny do małżeństwa i jest również dostępny dla Partnerów tej samej płci.,

żaden obywatel Quebecu nie może być uznany na mocy prawa rodzinnego za przebywającego zarówno w stanie cywilnym, jak i w związku małżeńskim w tym samym czasie. Rozwód z jednego związku małżeńskiego musi nastąpić zanim w prawie rodzinnym może dojść do innego związku małżeńskiego.

partnerzy tej samej płci mogą również zawierać legalne małżeństwa w Quebecu, podobnie jak w innych krajach Kanady.

Kolumbia Brytyjska

termin „common-law marriage” nie pojawia się w prawie BC. Rozróżnia się między byciem współmałżonkiem a małżeństwem., Pary małżeńskie obejmują tylko te, które zawarły legalną ceremonię małżeństwa i otrzymały zezwolenie na zawarcie małżeństwa. Małżonkowie to zarówno pary małżeńskie, jak i te, tej samej lub przeciwnej płci, które spełniają kryteria bycia w związku małżeńskim przez okres zależny od rozpatrywanego prawa. Stąd znaczenie terminu małżonek niezamężny w BC zależy od kontekstu prawnego., Kryteria przyjęcia związku jako małżeńskiego obejmują współżycie przez co najmniej określony okres, niezakłócone nadmiernie długimi przerwami, które są niewyjaśnione przez naglące okoliczności. Jeśli powstanie spór o to, czy związek był podobny do małżeństwa, sąd rozważy obszerny zestaw dalszych kryteriów, w tym ustalenia domowe i finansowe, stopień i charakter intymności oraz sens relacji przedstawianej przyjaciołom i rodzinom (zwłaszcza przez każdego z małżonków do swojej rodziny). „Zwykli Współlokatorzy nigdy nie będą się kwalifikować jako niezamężni małżonkowie., Związek musi mieć inny wymiar, wskazujący na zaangażowanie stron i ich wspólne przekonanie, że są one ze sobą w szczególnej relacji.”Kryteria nie wykluczają istnienia poprzedniego małżeństwa z osobą trzecią w okresie związku małżeńskiego małżonków niezamężnych. W związku z tym osoba może mieć więcej niż jednego współmałżonka w tym samym czasie.

do konsekwencji stawienia się małżonkiem niezamężnym należą:

• alimenty na dziecko., Współmałżonek jest odpowiedzialny za przyczynianie się do wsparcia dziecka i ewentualnie drugiego małżonka, jeśli jest rodzicem biologicznym lub adopcyjnym lub przyczynił się do wsparcia dziecka przez co najmniej rok w trakcie „relacji małżeńskiej” z rodzicem dziecka, a rodzic zwraca się do sądu o kontynuowanie wsparcia po separacji i w ciągu jednego roku od ostatniej składki alimentacyjnej. (Składka na alimenty oczekiwana od osoby niebędącej rodzicem nie jest tak duża, jak od rodzica.)
• wsparcie finansowe i podział majątku i długów po separacji., Jeśli „związek małżeński” trwa od dwóch lat, prawa, które mają zastosowanie przy separacji, są takie same jak te, które mają zastosowanie do małżeństw, zgodnie z „Ustawą o administrowaniu nieruchomościami”. Wszystkie nieruchomości i długi nabyte przed związkiem są zwolnione. Jeżeli w trakcie stosunku lub po nim nie zostanie spisana żadna umowa między wspólnikami o majątku i/lub długach, to prawo określa równy podział wszystkich nabytych w trakcie stosunku, a także wszelkie zmiany wartości tych wniesionych do Związku., (Istnieje zwolnienie z równego podziału dla niektórych kategorii, takich jak darowizny i spadki otrzymane przez jednego małżonka.) Stopień udziału każdego z małżonków w nabyciu nieruchomości lub długu nie wpływa na podział. O wsparcie finansowe może wystąpić również były małżonek. Wniosek o wsparcie finansowe lub podział majątku i długu musi być złożony w ciągu dwóch lat od dnia separacji.
• dziedziczenie., Współmałżonek jest uprawniony do dziedziczenia, jeżeli „związek małżeński” istniał przez co najmniej dwa lata bezpośrednio przed śmiercią drugiego małżonka. Wszystkie wspólne majątki i długi są w pełni dziedziczone automatycznie przez żyjącego małżonka. Osoby wchodzące w związek podlegają obowiązującej woli, która może być podatna na zakwestionowanie, jeśli nie przewiduje ona pozostającego przy życiu małżonka i dzieci.
• korzysta z programów rządowych., Dostęp do świadczeń z programów lub polityk rządowych może stać się bardziej (lub mniej) dostępny po tym, jak staje się małżonkiem niezamężnym. Ogólnie rzecz biorąc, stają się one podobne lub identyczne do tych z małżeństw, ale kryteria kwalifikowania jako małżonków niezamężnych, takie jak długowieczność związku, różnią się dla różnych programów. Pomoc społeczna jest często natychmiast zmniejszana, gdy postrzega się” współmałżonka w domu”, niezależnie od charakteru związku.,

Inne prowincjeedytuj

wymagania w niektórych innych prowincjach są następujące:

• w Nowej Szkocji para musi współżyć przez dwa lata w związku małżeńskim, a w tym czasie może nie być w związku małżeńskim z inną osobą.
• w Nowym Brunszwiku para musi mieszkać razem przez trzy lata lub mieć razem naturalne lub adoptowane dziecko. W tym czasie nie mogli być małżeństwem z inną osobą.,
• w Albercie od 2003 roku związki common-law zostały podporządkowane na podstawie ustawy Adult Interdependent Relationship Act, która może dodatkowo mieć zastosowanie do dowolnych dwóch niepowiązanych ze sobą osób żyjących razem w związku zależnym od siebie przez trzy lata. Tylko jeden współzależny związek jest dozwolony na raz. W przypadku, gdy jeden z małżonków common law jest w tym czasie żonaty z innymi osobami, żadna z małżonków common law nie może zacząć być „współzależna”, dopóki nie dojdzie do rozwodu z innymi małżonkami.,

IndiaEdit

Zobacz także: ustawa o przemocy w rodzinie z 2005 r.

w sprawie D. Velusamy vs D. Patchaiammal (2010) Sąd Najwyższy Indii zdefiniował, w nawiązaniu do ustawy o przemocy w rodzinie z 2005 r., „związek w naturze małżeństwa” jako „podobny do małżeństwa common law”. Sąd Najwyższy orzekł, że do spełnienia warunków małżeństwa lub związku o charakterze małżeńskim wymagane są:

1. muszą być pełnoletnie.
2. nie może być już żonaty i ma Kwalifikacje do małżeństwa.,
3. muszą żyć razem w sposób, który wydaje się społeczeństwu, że para jest mężatką
4. muszą zamieszkiwać przez „znaczący” okres czasu.
5. muszą mieszkać razem dobrowolnie.

nie ma określonego czasu, aby małżeństwo common law faktycznie weszło w życie, ale musi być „znaczące”. W przypadku wyjaśniono, że istnieje różnica między „związkami na żywo”, „związkiem w naturze małżeństwa”, przypadkowymi związkami i „utrzymaniem”., Tylko „związek o charakterze małżeńskim” może sobie pozwolić na prawa i ochronę przyznane w Domestics Violence Act z 2005 r. i sekcji 125 Kodeksu karnego, które obejmują alimenty dla partnerki (chyba że opuszcza ona partnera bez powodu, miała romans z innym mężczyzną lub pozostawiona z wzajemnym zrozumieniem, w którym to przypadku kwoty alimentów muszą być rozliczane również wzajemnie), dodatki, schronienie i ochronę dla partnerki w przypadku nadużycia, prawo do mieszkania w domu partnera i opieki nad dzieckiem., Ponadto dzieci urodzone w takich związkach otrzymają zasiłki do osiągnięcia pełnoletniości oraz, pod warunkiem że osoba ta nie jest pełnoletnią córką, jeżeli jest pełnoletnia i jest niepełnosprawna. Ponadto Ustawa o małżeństwie hinduistycznym stanowi, że dzieci urodzone poza małżeństwem (w tym związki na żywo, związek o charakterze małżeństwa i związki dorywcze) są traktowane jako równoważne prawowitym dzieciom pod względem dziedziczenia. Jednak ustawa o małżeństwie hinduskim ma zastosowanie tylko wtedy, gdy rodzicem dzieci jest Hindus, Sikh, Buddysta lub Dżin.,

prawo milczy na związki z udziałem osób transpłciowych (Hidżry) i homoseksualistów. Pomimo wyżej wymienionych przypadków seks poza małżeństwem pozostaje społecznie niedopuszczalny w Indiach i jest bardzo rzadki, a długoterminowe związki pozamałżeńskie ograniczają się do miejskich kieszeni.

Izraeledytuj

w Izraelu sądy i kilka ustaw (takich jak ubezpieczenie społeczne, które przyznaje świadczenia z tytułu śmierci i niepełnosprawności) uznały Instytut yeduim batsibur (ידועים בציבור), co oznacza parę, która jest „znana publicznie” (lit. tłumaczenie) jako żyjący razem jako mąż i żona., Ogólnie rzecz biorąc, para musi spełnić dwa testy, które są: 1)” życie intymne podobne do małżeństwa, związek oparty na tych samych uczuciach uczucia i miłości, poświęceniu i wierności, pokazując, że wybrała dzielenie się swoim losem ” (Sąd Najwyższy Izraela, sędzia Zvi Berenson (test intymności)) i 2) dzielenie gospodarstwa domowego (test ekonomiczny). Ponadto sądy zwykle częściej uznają taki związek za małżeństwo za przyznanie świadczeń, jeśli para nie mogła wziąć ślubu zgodnie z prawem Izraelskim.,

Kuwejtedytuj

Common-law małżeństwa lub związki partnerskie mają pewne ograniczone uznanie w Kuwejcie w przypadkach sporów rodzinnych za granicą, takich jak płatności alimentacyjne i składki na alimenty. Sądy rodzinne wykorzystują prawo partnera płci męskiej lub męża do załatwiania spraw rodzinnych, a zatem jeśli partner płci męskiej pochodzi z kraju, w którym uznawane są związki partnerskie lub inne podobne związki, Sąd kuwejcki może to również rozważyć., Jednak stosunek poza małżeństwa jest nielegalne w Kuwejcie, więc takie uznanie może mieć zastosowanie tylko w wyjątkowych przypadkach, takich jak w przypadku dzieci nieślubnych urodzonych na pokładzie i rodzice od tego czasu rozdzielone na pokładzie, ale przeniósł się do Kuwejtu. Żadne uznanie nie jest rozszerzone na pary, w których jedna lub obie strony są Kuwejckie lub na pary homoseksualne.

Irlandaedytuj

Irlandia nie uznaje małżeństwa common-law, ale Civil Partnership and Certain Rights and Obligations of Cohabitants Act 2010 daje pewne prawa do niezamężnych konkubentów.,

Holandiadytuj

w Holandii para może podpisać taką samą umowę (umowę konkubinatu). Jest to powszechnie robione przez pary, które nie chcą się pobrać legalnie.

Wielka Brytaniaedytuj

Anglia i Walesedytuj

termin „common-law marriage” był używany w Anglii i Walii w odniesieniu do niezamężnych, kohabitujących par heteroseksualnych. Jest to jednak jedynie użycie społeczne. Pojęcie to nie przyznaje stronom konkubinatu żadnych praw lub obowiązków przysługujących małżonkom lub partnerom cywilnym., Partnerzy niezamężni są uznawani w pewnych celach w prawodawstwie: np. dla świadczeń sprawdzonych pod względem środków. Na przykład, w Jobseekers Act 1995, „niezamężna para” została zdefiniowana jako mężczyzna i kobieta, którzy nie są małżeństwem, ale mieszkają razem w tym samym gospodarstwie domowym, co mąż i żona, w innych okolicznościach niż określone. Ale w wielu dziedzinach prawa konkubenci nie mają specjalnych praw. Tak więc, gdy konkubinat kończy własność jakichkolwiek aktywów będzie rozstrzygane przez prawo własności. Sądy nie mają uznania, aby realokacji aktywów, jak ma to miejsce w przypadku rozwodu.,

czasami błędnie twierdzi się, że przed ustawą o małżeństwie 1753 pary konkubinowane korzystałyby z ochrony „małżeństwa common law”. W rzeczywistości ani nazwa, ani pojęcie „małżeństwa common-law” nie były znane w tym czasie. Nie są traktowani tak, jakby byli małżeństwem, pary, o których wiadomo, że są konkubinami, ryzykują ściganie przez sądy kościelne za cudzołóstwo.,

„małżeństwa kontraktowe” (a ściślej: małżeństwa per verba de praesenti), można przypuszczać, przed ustawą o małżeństwie z 1753 r., były zawierane przez pary, które mieszkały razem bez przeprowadzania ceremonii zaślubin. Nie były one jednak rozumiane jako posiadające status prawny ważnego małżeństwa, dopóki decyzja w Dalrymple nie wyjaśniła tego w 1811 roku. Decyzja ta wpłynęła na późniejszy rozwój prawa angielskiego ze względu na fakt, że akt małżeństwa z 1753 roku nie miał zastosowania za granicą., Angielskie sądy orzekły później, że możliwe jest zawarcie małżeństwa poprzez prostą wymianę zgody w koloniach, chociaż większość spornych ceremonii wiązała się z posługą kapłana lub innego duchownego.

sądy angielskie utrzymywały również małżeństwa za zgodą na terytoriach nie znajdujących się pod brytyjską kontrolą, ale tylko wtedy, gdy strony nie mogły zawrzeć związku małżeńskiego zgodnie z wymogami lokalnego prawa., Pod koniec lat 50. i na początku lat 60. doszło do szeregu spraw związanych z II wojną światową, a małżeństwa w obozach jenieckich w okupowanej przez Niemców Europie stanowiły szczególny problem dla sędziów. (Część brytyjskich cywilów internowanych przez Japończyków podczas ii Wojny Światowej została uznana za legalnie zamężną po zawarciu małżeństwa w okolicznościach, w których formalne wymogi nie mogły być spełnione.) W tym ograniczonym zakresie prawo angielskie uznaje to, co stało się znane jako „common-law marriage”. Angielskie teksty prawne początkowo używały tego terminu w odniesieniu wyłącznie do amerykańskich małżeństw typu common law., Dopiero w latach 60. pojęcie „małżeństwo common law” zaczęło być używane we współczesnym znaczeniu dla określenia związków heteroseksualnych bez związku małżeńskiego i dopiero w latach 70. i 80. termin ten zaczął tracić swoje negatywne konotacje. Użycie tego terminu prawdopodobnie zachęciło pary mieszkające w konkubinacie do fałszywego przekonania, że korzystają z praw., Pod koniec lat 70.pojawił się mit, że małżeństwo niewiele zmieniało swoje prawa, a to mogło napędzać późniejszy wzrost liczby par mieszkających razem i mających razem dzieci poza małżeństwem.

Szkocjaedytuj

zgodnie ze szkockim prawem istnieje kilka form „nieregularnego małżeństwa”, wśród nich:

1. nieregularne małżeństwo przez declaration de praesenti – oświadczanie w obecności dwóch świadków, że bierze się kogoś za żonę lub męża.,
2. nieregularne małżeństwo uwarunkowane skonsumowaniem
3. małżeństwo zawarte korespondencyjnie
4. nieregularne małżeństwo poprzez kohabitację z przyzwyczajeniem i reputacją

Ustawa o małżeństwie (Scotland) z 1939 r.przewidywała, że pierwsze trzy formy nieregularnego małżeństwa nie mogą zostać utworzone w dniu 1 stycznia 1940 r. lub później. Jednak wszelkie nieregularne małżeństwa zawierane przed 1940 r. nadal mogą być utrzymane. Ustawa ta umożliwiła również po raz pierwszy Tworzenie regularnych małżeństw cywilnych w Szkocji (system rejestracji cywilnej rozpoczął się w Szkocji 1 stycznia 1855).,

do tej pory jedynym regularnym małżeństwem dostępnym w Szkocji było małżeństwo religijne. Nieregularne małżeństwa nie były akceptowane społecznie i wiele osób, które zdecydowały się je zawrzeć, robiło to tam, gdzie były stosunkowo nieznane. W niektórych latach aż 60% małżeństw w okręgu rejestracyjnym Blythswood w Glasgow było „nieregularnych”.

w 2006 roku „małżeństwo przez kohabitację z przyzwyczajeniem i reputacją”, ostatnia forma nieregularnego małżeństwa, która nadal może być zawierana w Szkocji, została zniesiona w ustawie o prawie rodzinnym (Scotland) Act 2006., Dopóki akt ten nie wszedł w życie, Szkocja pozostała jedyną jurysdykcją Europejską, która nigdy nie zniosła całkowicie małżeństwa w starym stylu common law. Aby prawo to miało zastosowanie, minimalny czas, w którym para stale mieszkała razem, musiał przekroczyć 20 dni.

jak w amerykańskich jurysdykcjach, które go zachowały, ten rodzaj małżeństwa może być trudny do udowodnienia. Nie wystarczy, że para mieszka razem przez kilka lat, ale muszą być ogólnie postrzegani jako mąż i żona. Ich przyjaciele i sąsiedzi, na przykład, musieli znać ich jako Pan i Pani., Tak i tak (a przynajmniej musieli trzymać się przed sąsiadami i przyjaciółmi jako państwo tak i tak). Również, podobnie jak amerykańskie małżeństwa common law, jest to forma legalnego małżeństwa, tak że ludzie nie mogą być współmałżonkami common law lub mężem i żoną przez współżycie z przyzwyczajeniem i reputacją, jeśli jeden z nich był legalnie żonaty z kimś innym, gdy związek się rozpoczął.,

jest to świadectwo wpływu amerykańskiej myśli prawnej i angielskiego użycia potocznego, że w badaniu przeprowadzonym przez Scottish Executive w 2000 roku, 57% badanych Szkotów wierzyło, że pary, które tylko mieszkają razem, mają „common-law marriage”. W rzeczywistości termin ten jest nieznany w szkockim prawie, które używa „małżeństwa przez współżycie z przyzwyczajeniem i reputacją”.,

W Przeciwnym Razie mężczyźni i kobiety, którzy w inny sposób zachowują się jak mąż i żona, nie mieli wspólnego małżeństwa lub małżeństwa z przyzwyczajenia i reputacji tylko dlatego, że założyli razem domostwo, ale musieli trzymać się przed światem jako mąż i żona. (W wielu jurysdykcjach muszą to robić przez pewien czas, aby małżeństwo było ważne.) Scottish Survey nie jest jasny w tych kwestiach., Zauważa, że „małżeństwo common law” nie jest częścią prawa Szkotów, ale nie zauważa ,że” małżeństwo przez kohabitację z przyzwyczajeniem i reputacją”, które jest tym samym, ale z nazwy, było częścią prawa Szkotów do 2006 roku.

Stany Zjednoczonedytuj

w Stanach Zjednoczonych większość stanów zniosła małżeństwo common law w drodze ustawy. Jednak małżeństwo common-law nadal może być zawierane w siedmiu stanach i Dystrykcie Kolumbii., Po spełnieniu wymogów małżeństwa common law, pary w tych prawdziwych małżeństwach common law są uważane za legalnie zawarte we wszystkich celach i w każdych okolicznościach.

w Kolorado, Iowa, Kansas, Montanie, Rhode Island, Teksasie, Utah i Dystrykcie Kolumbii można zawrzeć małżeństwa w prawie powszechnym. Małżeństwo Common law może być również ważne w prawie wojskowym dla celów bigamii na podstawie jednolitego kodeksu sądownictwa wojskowego.

CAŁA POLSKA, jurysdykcje uznają małżeństwa common law, które zostały prawomocnie zawarte w jurysdykcji pochodzenia, ponieważ są one prawomocnymi małżeństwami w jurysdykcji, w której zostały zawarte (zob. Pełna wiara i Klauzula kredytowa). Jednak bez rejestracji prawnej lub podobnego zawiadomienia o małżeństwie strony wspólnego prawa lub ich ewentualni spadkobiercy mogą mieć trudności z udowodnieniem, że ich związek jest małżeństwem. Niektóre państwa przewidują rejestrację Nieformalnego lub common lawowego małżeństwa na podstawie oświadczenia każdego z małżonków na formularzu wydanym przez państwo.,

anglojęzyczne Karaibyedytuj

ze względu na kolonialną przeszłość, wyspy anglojęzycznych Karaibów mają statuty dotyczące małżeństw common law podobnych do tych w Anglii. Jednak na Karaibach termin „common-law” małżeństwo jest również szeroko opisywany, przez zwyczaj tak samo jak przez prawo, do wszelkich długoterminowych relacji między partnerami męskimi i żeńskimi. Związki takie są powszechne, stanowiąc znaczny odsetek rodzin, z których wiele ma dzieci i mogą trwać wiele lat., Powody, dla których ludzie wybierają rozwiązania common law, są dyskutowane w literaturze socjologicznej. Chociaż akceptacja tego typu związków jest różna, mężczyźni są bardziej skłonni uznać je za legalne niż kobiety, stały się instytucją.