Ceres (Polski)

rzymska bogini płodności i rolnictwa, Ceres była patronką rolników i obrończynią plebejuszy. Ceres była czczona jako matka Proserpiny, której porwanie przez Plutona było centralnym epizodem w mitologii greckiej i rzymskiej. W początkach Rzymu Ceres był głównym członkiem” plebejskiej ” Awentyńskiej triady, kultu trzech bóstw czczonych przez zwykłych ludzi. Skromne wyposażenie triady na wzgórzu Awentynowym wyraźnie kontrastowało z pałacową wielkością, która wyznaczała pobliskie wzgórze Kapitolińskie.,

Ceres był patronem i protektorem rolników, pastorów i plebejuszy; był także nadzorcą wybranych urzędników zwanych trybunami. Ceres zaoferowała swoje osobiste wskazówki „trybunie plebejuszy”, potężnemu sędziemu, który miał prawo zawetować decyzje konsula. Trybuna cieszyła się również świętością, statusem nadanym przez rzymskie święte prawo, co czyni ją nielegalną i heretycką krzywdą swojego nosiciela. Była wtedy ostatecznym bóstwem pospolitego ludu Rzymu, którego szczodrość miała karmić nawet najskromniejszych Rzymian., W tym samym roku, podczas wielu festiwali, ludzie oddawali cześć złotej bogini i celebrowali ją na wielu festiwalach. Święta te odbywały się zazwyczaj w okresie siewu i żniw.

etymologia

nazwa „Ceres” pochodzi od praindoeuropejskiego korzenia ḱerh -, co oznacza „odżywiać, nasycać lub karmić.”Najbliższy łaciński Analog, crescere, miał podobne znaczenie:” rosnąć, powstać, lub zaistnieć.,”

Nazwa Ceres pochodzi od angielskiego słowa” cereal „i francuskiego „céréale”, oba używane do opisu odmian traw, które dają jadalne ziarno, a także same jadalne ziarna.1

oprócz imienia Ceres znana była jako Ceres Augusta, co oznacza „Ceres Wielki” lub „Ceres wspaniały”.”Poeta Wergiliusz określał ją jako Ceres Legifera lub „Ceres noszący prawo”, nawiązując do jej roli jako zwiastuna pokoju., Istnieją pewne przesłanki, że Ceres był związany z kultem tzw. Magna Mater, czyli „Wielkiej Matki”; tytuł ten mógł być kolejnym imieniem rzymskiej bogini.

Ceres sprawował władzę nad całym rolnictwem i zapewniał wysokość rocznych zbiorów. Zazwyczaj uważano Ceres za młodą kobietę, przedstawiano ją zwykle jako dorosłą osobę w wieku rozrodczym. Często nosiła laskę jako symbol jej autorytetu, ale czasami nosiła również pochodnię., Ten ostatni element służył zarówno jako aluzja do poszukiwań jej córki Proserpiny, jak i jako symbol oświecenia. Często przedstawiano ją również trzymającą ziarna pszenicy (lub inne zboża) i ciągnącą pług.

Rodzina

Ceres była córką Saturna, Boga kosmosu, który rządził przed nadejściem Jowisza, i Ops, uosobieniem ziemi. Jej braćmi byli Jowisz, a także Neptun i Pluton, bogowie mórz i podziemi, odpowiednio. Jej siostrami były Westa, bogini ogniska i domu, i Juno, matka królowa rzymskich bogów.,

chociaż Ceres nie była znana jako szczególnie miłosna bogini, miała przynajmniej jeden romans; ten flirt spłodził jej jedyne dziecko, córkę o imieniu Proserpina (lub Prosperine). Rzymski odpowiednik Persefony, Proserpina była znana ze swojego piękna i czystości. Ojcem proserpiny był brat Ceresa, Jowisz, który słynął z wielu niewierności.

mitologia

początki

początki Ceresa sięgają zarania dziejów, kiedy pierwsi bogowie i Tytani walczyli o porządek w chaotycznym świecie., Na początku czasu kosmos był rządzony przez Boga (lub Tytana) znanego jako Caelus. W końcu syn Caelusa, Saturn, obalił go i przejął kontrolę nad wszechświatem dla siebie.

z czasem Saturn połączył się z Ops, boginią ziemi żywiołów i spłodził sześcioro dzieci. Gdy dzieci dorastały w łonie Opsa, Saturn dowiedział się o przepowiedni, że jedno z jego dzieci obali go tak, jak on obalił Caelusa. Nie wiedząc o tożsamości uzurpatora, Saturn zjadł swoje pierwsze pięcioro dzieci (w tym Ceres), gdy tylko wyłoniły się z łona., W celu zachowania potomstwa, Ops podstępem nakłoniła Saturna do zjedzenia skały owiniętej w pieluszki w miejsce jej ostatniego dziecka, Jowisza. Nie mogąc strawić skały, Saturn wyrzygał całą zawartość żołądka z powrotem na świat. Ceres, wraz z rodzeństwem Pluto, Neptuna, Juno i Westy, była teraz wolna. Wraz z bratem Jowiszem, rodzeńskie bóstwa zaprowadziły porządek we wszechświecie.

Ceres i uprowadzenie Proserpiny

mitologia Ceres koncentruje się na uprowadzeniu jej córki, Proserpiny, przez potężne bóstwo chtoniczne, Plutona., Była to jedna z najsłynniejszych opowieści mitologicznych w starożytnym świecie, opowiedziana przez Greków, których Kult misteryjny Eleuzyński koncentrował się na tej historii, a pielęgnowany był także przez Rzymian. W swoich dziełach z pierwszego wieku, Metamorfozach i Fasti, wielki poeta Owidiusz opowiedział historię w stylu rzymskim; to z tych dzieł bierze się następujące podsumowanie.

jako władca podziemi, Pluto spędził dni w samotności i stał się samotny. Wenus, bogini miłości i seksualności, zlitowała się nad Plutonem (zwanym tutaj tradycyjnym imieniem Dis) i wysłała swojego syna Kupidyna, aby go odwiedził., Amor wystrzelił w Plutona swoje strzały, pozwalając mu poczuć miłość i pożądanie, których tak długo mu odmawiano. Podczas kolejnej podróży na powierzchnię świata szpiegował Prozerpinę, która wraz z grupą nimf przebywała na wyspie Sycylia. Natychmiast Pluto chwycił młodą piękność i zabrał ją swoim rydwanem do zaświatów.

zdruzgotana utratą córki i nie wiedząc, co naprawdę się stało, Ceres wyrusza w poszukiwaniu zaginionej dziewczyny. Chociaż podróżowała daleko i szeroko, i niosła pochodnię, aby pomóc jej widzieć wyraźnie, jej poszukiwania były bezowocne., W końcu Ceres udała się na Sycylię, gdzie znalazła pas Prosperiny zrobiony z delikatnych łez nimf. W swoim smutnym gniewie rzuciła klątwę na Sycylię, która spustoszyła plony miasta i pozostawiła jego ziemie jałowe:

bogini rozdarła jej rozczochrane włosy i biła jej piersi raz po raz rękami, tak jakby w końcu zrozumiała gwałt. Nie wiedziała jeszcze, gdzie jest Prosper, ale potępiła wszystkie ziemie i nazwała je niewdzięcznymi i niegodnymi swego daru kukurydzy.,2

patrząc z wysokości, inni bogowie i boginie zdali sobie sprawę, że żal Ceres musi być naprawiony. Chwytając chwilę, Jowisz wysłał Merkurego, aby przekazał wiadomość Plutonowi: władca zaświatów miał natychmiast uwolnić Prozerpinę i bezpiecznie odesłać ją do matki. Chociaż Pluto zgodził się na żądania Jowisza, stwierdził, że zwróci Proserpinę tylko wtedy, gdy nie spożyje jedzenia z zaświatów. Ponieważ Proserpina zjadła siedem nasion granatu z owoców w podziemnym ogrodzie Plutona, Pluto odmówił uwolnienia dziewczyny.,

Po wielu debatach osiągnięto kompromis, w którym Proserpina dzieliła swój czas między matkę a porywacza. Dokładna ilość czasu spędzonego z każdym przedstawiana była inaczej w różnych tradycjach, ale pora roku spędzona z Plutonem przez Proserpinę odpowiadała zimie, kiedy Ceres był zbyt zły i zrozpaczony, aby pozwolić rosnąć rzeczy. Wiosna oznaczała powrót Proserpiny (i samego życia) na świat.

teraz Jupiter, interweniując, między swoim bratem a pogrążoną w żałobie siostrą, dzieli rok obrotowy równo., A teraz bogini, Proserpina, dzieliła boskość obu królestw, spędza tak wiele miesięcy ze swoją matką, tak wiele miesięcy ze swoim mężem. Aspekt jej twarzy i umysłu zmienia się w jednej chwili. Teraz spojrzenia bogini cieszą się, że nawet Dis mógł zobaczyć były smutne, przed chwilą. Tak jak słońce, ukryte, wcześniej, przez chmury deszczu, zwycięża i opuszcza chmury.3

Ceres i Rzymska Religia Państwowa

Ceres był centralną postacią kultu wśród Rzymian aż do powszechnego przyjęcia chrześcijaństwa nastąpiło w IV wieku n. e., Nadzorował religijną obserwację Ceres był ksiądz znany jako Flamen Cerialis. W rzymskiej religii państwowej Ceres był znany z dowodzenia orszakiem pomniejszych bogów reprezentujących różne aspekty rolnictwa i płodności.

Rzymianie poświęcili kilka świąt bogini rolnictwa. Jeden z takich festiwali był znany jako Feriae Sementivae. Począwszy od 2 lutego, święto było początkiem sezonu siewu i zawierało rytualne ofiary dla Ceres. Rzymianie najpierw składali przebłagalną ofiarę zboża, zanim złożyli w ofierze ciężarną lochę bogini., Rzymianie składali te ofiary w nadziei, że Ceres pobłogosławi ich plony i przyniesie im fortunę w okresie siewu.

głównym świętem rzymskich Ceres była Cerealia, huczny romans odbywający się każdego kwietnia, gdy plony pączkowały nowym życiem. Cerealia zawierały gry cyrkowe i wyścigi w Circus Maximus, wielkim rzymskim torze wyścigowym, który kończył się pod świątynią Ceres na wzgórzu Awentyn. Cerealia były przede wszystkim aferą plebejską, organizowaną przez plebejskich sędziów i charakteryzującą się odpustem., Wydarzenie zakończyło się wypuszczeniem lisów do Circus Maximus; każdy Lis miał przyczepioną pochodnię do ogona.

popkultura

choć Ceres rzadko jest reprezentowana w tradycyjnej kulturze popularnej, to jednak regularnie pojawia się jako symbol płodności rolniczej. Pomnik Ceresa znajduje się na szczycie budynku Chicago Board of Trade, w którym mieści się kilka biur rolniczych. Podobne posągi spoczywają na szczycie Kapitolu Stanowego w Jefferson City i Vermont State House w Montpelier., W tych ostatnich przypadkach Ceres jest przedstawiany w szatach i trzymając wiązkę ziarna.

Planeta karłowata Ceres została odkryta w 1801 roku przez Ojca Guiseppe Piazza i znajduje się w pasie planetoid pomiędzy Marsem a Jowiszem. Ceres nadał jej także nazwę pierwiastkowi cerium. Pierwiastek ten został odkryty w 1803 roku przez szwedzkich chemików Jönsa Jakoba Berzeliusa i Wilhelma Hisingera, a także niemieckiego chemika Martina Heinricha Klaprotha. Co dziwne, te równoczesne odkrycia ceru miały miejsce niezależnie od siebie.,

Ceres stanowi również podstawę słowa „zboże”, które jest używane do uprawy zbóż i żywności śniadaniowej z nich wytwarzanej.

Bibliografia

Przypisy

1. „Zboże”, internetowy słownik etymologiczny. ↩

2. Ovid, Metamorfozy, 5.425-486.

3. Ovid, Metamorfozy, 5.533–571. ↩

cytat

o autorze