OriginsEdit
w 1508 roku Juan Ponce de León założył pierwotną osadę, Caparra (nazwaną na cześć prowincji Cáceres w Hiszpanii, miejsca narodzin ówczesnego gubernatora karaibskich terytoriów Hiszpanii, Nicolása De Ovando). Ruiny Caparry znane są jako sektor Pueblo Viejo w Guaynabo, za prawie zamkniętym portem na zachód od obecnego obszaru metropolitalnego San Juan., W 1509 roku osada została opuszczona i przeniesiona do miejsca, które nazywano w tym czasie „Puerto Rico „(co oznacza” bogaty port ” lub „dobry port”), nazwa, która nawiązywała do podobnego geograficznego portu na wyspie Gran Canaria na Wyspach Kanaryjskich. W 1521 roku dodano nazwę” San Juan”, a nowszej osadzie nadano formalną nazwę „San Juan Bautista de Puerto Rico”, nawiązując do zwyczaju chrztu miasta zarówno jego formalną nazwą, jak i nazwą, którą Krzysztof Kolumb pierwotnie nadał Wyspom, na cześć Jana Chrzciciela.,
Rozbudowa i wzrostedytuj
zbudowany w 1521 roku Casa Blanca służył jako pierwsza fortyfikacja osady i rezydencji Juana potomkowie Ponce de León, do połowy XVIII wieku.
La Fortaleza została zbudowana w latach 1533-1540, po czym powstała bateria w „Morro.”Plany części zamkowej San Felipe del Morro zostały wykonane w 1584 roku., Rozbudowa Morro oraz budowa El Cañuelo i El Boquerón zostały wykonane w latach 1599-1609. Ominięcie miasta rozpoczęło się w 1630 roku, a zakończyło w 1641 roku. Fort San Cristobal został ukończony w 1771 roku.
do 1776 roku liczba ludności wynosiła 6000, z czego połowa to żołnierze. Miasto garnizonowe San Juan obejmowało 250 akrów instalacji wojskowych i 62 Akry użytku publicznego i prywatnego. Do 1781 roku fortyfikacje miejskie zawierały 376 dział. Do 1876 roku w murach San Juan mieszkało 24 000 osób, obejmujących 62 Akry i 926 budynków.,
przed XIX wiekiem obszar poza murami miasta, zajmujący wschodnią część wyspy San Juan, był prawie niezamieszkany. W 1838 tzw. obszar Puerta de Tierra (lub „Brama lądowa”) liczył 168 mieszkańców, głównie Pochodzenia afrykańskiego. Według spisu z 1846 roku liczba ludności wzrosła do 223 mieszkańców zamieszkałych w 58 domach. 3 marca 1865 roku władze miejskie San Juan zatwierdziły rezolucję promującą rozbudowę miasta przez Puerta de Tierra, która zawierała plan wyburzenia murów miejskich wzdłuż wschodniej strony., 28 maja 1897 roku oficjalnie rozpoczęto rozbiórkę muru po ogłoszeniu proklamacji przez królową Marię Krystynę. W 1899 roku populacja Puerta de Tierra wzrosła do 5453, podczas gdy obszar obejmujący Stare Miasto otoczone murami liczył około 18 103 mieszkańców.
utrzymanie integralności architektonicznejedytuj
pod koniec lat 40.XX wieku na Starym Mieście widoczne były ruiny. Lokalne władze rozważały propozycje rozbudowy Starego Miasta i Włączenia nowoczesnej architektury do nowych budowli., Antropolog Ricardo Alegría stanowczo odradzał pomysł zburzenia starych kolonialnych budynków na rzecz współczesnych projektów budowlanych. Podążał za przykładem swojego ojca, lokalnego przywódcy obywatelskiego, który z powodzeniem zapobiegł rozbiórce Capilla del Cristo na rzecz przeprojektowania ruchu. Doradzał burmistrzowi Rincón de Gautier w zmianie lokalnych przepisów dotyczących zagospodarowania przestrzennego, aby sprzyjać przebudowie i włączeniu hiszpańskich motywów kolonialnych w każdą nową konstrukcję., To pomogło zachować architektoniczny profil miasta i było kluczem do obecnego statusu San Juan jako miejscowości turystycznej., z jest capilla del Cristo widziałem w tle
tradycyjne Кальехон w Old San Juan
San Juan bramy, główne wejście do miasta-twierdzy
tradycyjne drzwi zobaczyć w Starej części San Juan
stary cmentarz., Castillo San Felipe w tle
Luis Muñoz Marín, jako senator, a później jako gubernator Portoryko, wspierał i wdrażał operację Bootstrap, która obejmowała rozwój branży turystycznej. W 1948 roku rząd zaprosił jednego z organizatorów kolonialnego Williamsburga do kierowania jego pracami na Rzecz Rozwoju Turystyki. W 1955 założył Instytut Kultury portorykańskiej (Instituto de Cultura Puertorriqueña) kierowany przez Alegríę., Dążył do zmian prawnych i administracyjnych, które pozwoliłyby na powodzenie większych prac remontowych. W tym czasie większość nieruchomości w Starym San Juan Uległa dewaluacji, ponieważ miasto było postrzegane jako niebezpieczne (szczególnie z powodu zaniedbań budowlanych i chorób społecznych, takich jak prostytucja) i nieopłacalne dla biznesu (ze względu na statuty kontroli czynszów, a także niechęć banków komercyjnych do finansowania przebudowy)., W ramach połączonych wysiłków Instytutu i rządowego Banku Rozwoju Portoryko,” model ” przebudowy zostały wykonane, aby pokazać potencjalnym właścicielom nieruchomości, jak ich odnowione nieruchomości mogą wyglądać. Wprowadzono ścisłe kodeksy przebudowy, aby zapobiec wpływowi nowych konstrukcji na wspólne kolonialne hiszpańskie motywy architektoniczne Starego Miasta. Podobnie jak w przypadku innych projektów operacyjnych Bootstrap, inwestorzy korporacyjni z kontynentu zostali zwabieni ulgami podatkowymi i innymi zachętami., Kiedy propozycja projektu sugerowała, że stary klasztor Karmelitów w San Juan zostanie zburzony, aby wznieść nowy hotel, Instytut miał budynek uznany za zabytkowy i poprosił o przekształcenie go w hotel w odnowionym obiekcie. Podobnie jak w innych projektach operacji Bootstrap, Rodzina Woolworthów została zaproszona w 1957 roku do przebudowy dawnego klasztoru (który niedawno był niskim budynkiem mieszkalnym i garażem miejskim) w luksusowy Hotel El Convento., Bank udzielał niskooprocentowanych pożyczek dla remontujących, a rząd przyznał potrójne zwolnienia podatkowe dla działalności handlowej na Starym Mieście (byli oni zwolnieni na ograniczony czas, nie tylko z podatków od nieruchomości i podatków komunalnych, ale także z podatku dochodowego od działalności generowanej w ich nieruchomościach). Co najmniej jeden Detalista z dzielnicy handlowej w Charlotte Amalie otrzymał zachęty do założenia sklepu na Calle del Cristo (Dzielnicy Czerwonych Latarni w mieście na początku lat 40.), aby przekonać innych detalistów, aby poszli za tym tropem i jakoś „posprzątali” dzielnicę., Potencjalnym deweloperom zaproponowano szkice ich właściwości po przebudowie, aby zasugerować, które elementy architektoniczne poprawić lub zmienić. Paradygmat odbudowy i renowacji starego miasta i jego rewitalizacji został naśladowany przez inne miasta w Ameryce Łacińskiej, w szczególności Hawanę, Limę i Cartagena de Indias.
Dodaj komentarz