Dis Pater (znany również jako Pluto lub Hades) jest bogiem śmierci, podziemi i bogactw mineralnych. Jego małżonką jest Proserpina, która jest związana z wiosną i cyklem życia, śmierci, odrodzenia. Odpowiednie oferty dla nich prawdopodobnie obejmują Wino i czarne przedmioty. Przewiń w dół, aby uzyskać więcej.,

„Orfeusz przed plutonem i Persefoną” przez Perriera (XVII wiek)

w rzymski politeizm dis Pater, Pluto i Orcus to imiona tego samego Boga zaświatów i śmierci. Jego małżonka Proserpina jest w równym stopniu boginią śmierci, ale także wiosny, a tym samym możliwości odnowienia życia. Każda dyskusja o jednym z tych bóstw jest niekompletna bez drugiego. Oba bóstwa należy rozumieć jako zasadniczo takie same jak hellenistyczny Hades i Persefona., Chociaż są oni piekielnymi bogami, nie są w żaden sposób podobni do ich chrześcijańskiego uzurpatora, Szatana. Nie są z natury źli, a ich racją d ' etre nie jest Torturowanie potępionych ani Kuszenie słabych. Nie jest też ich domeną płonące piekło, lecz raczej „ponury Pałac” (Owidiusz) otoczony wodą. Dis Pater jest eufemistycznie nazywany bogatym-tytuł ten oznacza dosłownie Bogaty ojciec. Jako najważniejszy Bóg podziemia Dis Pater jest naturalnie związany z całym bogactwem, które z niego pochodzi, w tym złotem, drogocennymi klejnotami i, co najważniejsze, utajoną płodnością ziemi., Ten ostatni aspekt Boga łączy go z boginią żniw (Ceres) i oczywiście jej córką, która wyłania się spod ziemi każdej wiosny, Proserpiną.

ich historyczny kult w starożytnym Rzymie

zgodnie z tradycyjną grecko-rzymską mitologią Jowisz rządzi niebem, a Neptun rządzi morzami:

„cały zakres i element ziemi został poświęcony ojcu Dis; jego imię oznacza bogaty (nurkuje) … ponieważ wszystkie rzeczy rozpuszczają się w ziemi i z niej powstają., Z Dis łączą Proserpinę … uważają ją za ziarno żniwa … trzymane poza zasięgiem wzroku i poszukiwane przez jej matkę Ceres .”

podkreśla się tu nie tylko wielkość domeny Dis Patera, ale także związek, jaki on i Proserpina mają z rodzącym się życiem., Podobnie najważniejsze obrzędy Rzymskie związane z Dis Pater i Proserpina były również związane z nowym życiem, były to ludi saeculares, utrzymywane na znak rozpoczęcia nowego saeculum, czyli czas potrzebny na odnowienie się całego pokolenia Rzymian (obliczony na około 100-110 lat – jednak w praktyce wydaje się, że daty igrzysk nie były dokładnie rozmieszczone). Było to ważne święto, podczas którego składano ofiary różnym bóstwom dla zdrowia nowego cyklu Rzymian., Profesor Turcan opisuje pochodzenie igrzysk, jak to nazywali starożytni Rzymianie:

„wierzono, że celebracja świeckich igrzysk, które stały się publiczną liturgią, była zasługą Valerii. Ich funkcją było okresowe oddawanie rzymskiemu ludowi zdrowia nieodłącznie związanego z samym imieniem (valere) rodu. Opowiadano, że pewien Walezjusz, którego córka i dwaj synowie byli chorzy, umieścił gorącą wodę na jego palenisku w tym samym czasie błagając Lares, aby odwrócić niebezpieczeństwo zagrażające jego rodzinie na siebie., Bogowie ci poradzili mu, aby udał się po wodę do rzeki Tybru aż do Tarentu (gdzie odbywały się świeckie Igrzyska). Walezjusz zaniósł wodę z rzeki do miejsca, gdzie paliła się gleba; tam podgrzał ją i podał dzieciom do picia. Uzdrowieni, powiedzieli, że widzieli we śnie Boga gąbczastego ich ciała, zlecającego składanie ofiary Dis i Proserpinie czarnych ofiar na ołtarzu, gdzie przyniesiono wodę, i tam, aby uczcić … nocne Gry., Wracając na miejsce, ojciec wykopał fundamenty ołtarza, ale znalazł tam już jeden dokładnie poświęcony dwóm bóstwom podziemnym. Archeologia ta legitymizowała Kult gentiliusza, a Valerius Publicola (konsul z Brutusem w 509 p. n. e.) miał być pierwszym, który zastosował jego dobrodziejstwa wobec ludu rzymskiego.”

historia doskonale ilustruje Rzymskie podejście do Boskości – jeśli chcesz żyć, nie tylko składasz ofiary bogom życia, ale także (nawet szczególnie) bogom śmierci, aby nie odbierali życia., Podobnie, gdy rolnicy rzymscy chcieli chronić swoje plony przed rdzą pszenicy, przebłagali Robigo, bóstwo rdzy pszenicy, aby mogła trzymać się z dala; zrozumieli też, że Apollo, Bóg uzdrawiania, jest w równym stopniu Bogiem chorób i zarazy. W ten sam sposób Diana jest boską obrończynią dzikich zwierząt, ale także boginią, która zapewnia sukces w polowaniu na nie. Zrozumienie tej zasady wyjaśnia, dlaczego Rzymianie chętnie przyjmowali, że Dis Pater i Proserpina mają skojarzenia z życiem, a także ze śmiercią., Przede wszystkim jednak Prozerpina I Dis Pater należy rozumieć jako bogów śmierci i zgodnie z tym rozumieniem Rzymianie zorganizowali Igrzyska na ich cześć w 149 r.p. n. e., w przeddzień wielkich wojen w Grecji i Afryce Północnej, najwyraźniej w celu przekazania życia swoich wrogów Dis Pater i jego żonie (Beard et al, bk 1, at 111).

kolejnym Rzymskim festiwalem związanym z Dis Pater i Proserpiną jest ludi taurii. Pochodzenie, charakter i czas tych gier są przedmiotem dyskusji naukowej, stąd niewiele można powiedzieć o nich z całą pewnością.,

obrzędy ku czci Dis Pater i Proserpiny

co do natury obrzędów ku czci bogów Dis Pater i Proserpiny – wiemy, że zwierzęta o ciemnym zabarwieniu składano im w nocy w ofierze Państwowe (Scheid w wieku 80 lat), które ze swej natury były na dużą skalę. W naszych czasach czarne kwiaty, a nawet czarne jedzenie (takie jak lukrecja, czarna fasola, czarny sezam, makaron z kałamarnicą, czarny ryż i tak dalej) i czarne napoje (takie jak czarna kawa i herbata) mogą być odpowiednie oferty., Ponieważ Dis Pater i Proserpina są bóstwami chtonicznymi, jest prawdopodobne, że ofiary powinny być składane lub wylane na ziemię lewą ręką, podczas gdy prawa ręka twarzą w dół na ziemi podczas modlitwy.

domena Dis Pater i Proserpina

Hades jest również helleńską nazwą Boga. Hades jest tradycyjnie opisywany jako otoczony przez różne rzeki, w tym rzekę Styks, którą można przekroczyć dopiero po zapłaceniu Charonowi promu, oraz rzekę Lethe, z której picie powoduje, że zmarli zapominają o ich dawnym życiu., Apuleius obrazowo opisuje Hadesa w złotej dupie, podczas sceny, kiedy Wenus wysyła Psyche, aby odebrała dar od Proserpiny:

„… musisz szukać Taenarusa, który leży ukryty w bezdrożach. Dis ma tam swój otwór oddechowy, a znak wskazuje przez otwarte bramy na tor, którego nikt nie powinien stąpać. Gdy przekroczysz próg i oddasz się tej ścieżce, ścieżka zaprowadzi Cię do Pałacu orków., Ale nie masz iść przez ten ciemny region z pustymi rękami, ale nosić w obu rękach jęczmienne ciasta pieczone w słodkim winie i mieć między ustami bliźniacze monety. Kiedy jesteś dobrze zaawansowany w swojej piekielnej podróży, spotkasz kulawego dupka niosącego ładunek kłód z kierowcą podobnie kulawym; poprosi cię, abyś podał mu kilka patyków, które wyślizgnęły się z jego ładunku, ale musisz przejść w milczeniu, nie wypowiadając ani słowa. Natychmiast po tym dotrzesz do martwej rzeki, nad którą przewodniczy Charon., Uporczywie żąda opłaty, a kiedy ją otrzyma, przewozi podróżnych na zszytym statku na dalszy Brzeg … musisz pozwolić temu nędznemu starszemu zabrać za swoją opłatę jedną z monet, które masz nosić, ale musi wyjąć ją z twoich ust własną ręką. Potem znowu, jak przejść przez powolny strumień, Stary człowiek teraz martwy będzie unosić się do Ciebie, i podnosząc swoje rozkładające się ręce będzie błagać, aby wciągnąć go do łodzi; ale nie może być poruszany przez poczucie litości, bo to nie jest dozwolone.,

'kiedy przekroczysz rzekę i posunąłeś się nieco dalej, niektóre starsze kobiety tkające w Krosnie będą błagać Cię o pomoc przez krótki czas. Ale nie wolno też tego dotykać. jest tam ogromny pies z wielką, potrójnie uformowaną głową . Ten potworny, przerażający Brutal konfrontuje umarłych z grzmotliwym szczekaniem, choć jego groźby są daremne, ponieważ nie może zrobić im krzywdy., Trzyma stałą straż przed samym progiem i mroczną salą Proserpiny, chroniąc opuszczoną siedzibę … musisz go rozbroić, oferując mu tort … wtedy możesz łatwo go minąć i uzyskać natychmiastowy dostęp do samej Proserpiny. Ona powita cię w sposób genialny i uprzejmy, a ona spróbuje skłonić cię do siedzenia na amortyzowanym siedzeniu obok niej i cieszyć się bogatym poczęstunkiem. Ale musisz osiąść na ziemi, poprosić o gruby chleb i zjeść go. Więc musisz jej powiedzieć, dlaczego przyszedłeś., Kiedy zdobędziesz to, co ona ci daje, musisz wrócić, używając pozostałego ciasta, aby zneutralizować dzikość psa. Następnie musisz dać chciwemu marynarzowi jedną monetę, którą zatrzymałeś, a po przekroczeniu rzeki musisz odtworzyć swoje wcześniejsze kroki i wrócić …'

Psyche natychmiast popłynęła do Taenarus i po otrzymaniu monet i ciastek pośpieszyła w dół ścieżki do Hadesu., Minęła kulawego kierowcę bez słowa, wręczyła bilet przewoźnikowi na przeprawę przez rzekę, zignorowała błagania trupa unoszącego się na powierzchni, zignorowała przebiegłe prośby tkaczy, nakarmiła psa ciastem, aby stłumić jego przerażającą wściekłość i uzyskała dostęp do domu Proserpiny. Psyche odrzuciła miękką poduszkę i bogate jedzenie oferowane przez gospodynię; leżała na ziemi u stóp i była zadowolona z zwykłego chleba. Następnie zgłosiła swoją misję z Wenus … skrzynia była natychmiast wypełniona … i Psyche ją zabrała., Uciszyła szczekanie psa rozbrajając go drugim tortem, ofiarowała pozostałą monetę przewoźnikowi i dość ożywiona pospieszyła z Hadesu .”

idea wydaje się być nie zbliżać się zbyt blisko śmierci (aby nie umrzeć samemu), ale być również z szacunkiem, i zrobić wystarczające ofiary przebłagalne, gdy jest to konieczne – to była istota postawy wobec śmierci, która była głównym nurtem w starożytnym Rzymie.,

nie było jednolitej wizji Hadesu wśród Rzymian, opis Apulejusza jest tylko jednym z wielu, ale większość starożytnych pisarzy zgadzała się, że nie jest to miejsce, do którego należy zbyt chętnie iść, jak opisuje Wergiliusz:

„w samej bramie wejściowej Hadesu, smutek i mściwa troska mają swoje kanapy. Na przeciwległym progu stoją Blade choroby i smutna starość, strach, głód i bieda … wojna, która niesie śmierć., Są żelazne komnaty furii i dzika niezgoda z zakrwawionymi filetami wiążącymi jej wężowe włosy .”

Wergiliusz oprowadza nas po różnych regionach Hadesu i jego okolicach, w sposób, który nieco zapowiada Piekło Dantego, z tym, że sposób śmierci i późniejsze obrzędy pogrzebowe wydają się ważniejsze niż osobiste cnoty w określaniu doświadczenia życia pozagrobowego zmarłych., Chociaż ci, którzy nienawidzili swoich braci, bili swoich rodziców, planowali oszustwa lub zachowywali bogactwo dla siebie, nie dzieląc się nim z krewnymi, mówią, że kończą w Tartarze, ognistym miejscu kary, które mogło zainspirować chrześcijańską koncepcję piekła. Tartar nie wydaje się jednak być częścią Hadesu, ale przebywa oddzielnie pod nim. Najbliższa rzecz do rzymskiego nieba, Elizjum, również wydaje się być oddzielona od Hadesu. Elysium jest opisane jako szczęśliwe i zielone miejsce, które jest ” domem błogosławionych., Tu dużo powietrza pokrywa pola jasnym światłem, a oni mają swoje własne słońce i gwiazdy” (cyt. w Hendricks w 263). W opowiadaniu Wergiliusza martwy człowiek powraca do naszego świata, a w okresie grecko-rzymskim było jeszcze kilka podobnych., Najbardziej godna uwagi jest historia samej Proserpiny, która była przedmiotem niezwykle popularnej w Grecji misterium Eleuzyńskiego, które dawało inicjatom nadzieję, że podobnie jak Proserpina, która mieszkała w Hadesie przez zimę i wychodziła z niej każdej wiosny, oni również mogą cieszyć się możliwością ponownego życia po śmierci.

podsumowanie

tak jak mówi się, że Dis Pater porwał piękną Prozerpinę ze szczęśliwego życia z matką Ceres, tak i śmierć zabiera nas, często w podobnie traumatycznych okolicznościach., Tam, gdzie kończy się po tym jest pełen możliwości-starożytni Rzymianie mieli nieograniczoną liczbę wierzeń otaczających życie pozagrobowe. Hades był uważany za główny cel życia pozagrobowego, ale niekoniecznie był to wieczny rezultat. Epikurejczycy zaprzeczali, że Hades był w ogóle miejscem, stoicy zastrzegali osąd, a Neoplatoniści twierdzili, że reinkarnujemy się z jednego życia na drugie, podobnie jak hinduiści., Potem była niezliczona liczba Rzymian, którzy przestrzegali jednej z licznych religii misteryjnych, które rozkwitły w całym imperium, z których każda miała swoje własne niuansowe wyobrażenia o życiu pozagrobowym. Przez to wszystko Dis Pater i Proserpina pozostają władcami zmarłych, ale wychodząc z Hadesu każdej wiosny Proserpina daje nadzieję, że śmierć nie jest wieczna i to jest przesłanie, które powinno najbardziej przyciągnąć naszą uwagę.

Jeśli podobał Ci się ten post, Możesz również cieszyć się moim wcześniejszym postem na temat wierzeń rzymskich dotyczących życia pozagrobowego.,

Źródła:

  • Apuleius, the Golden Ass (Oxford)
  • Beard, North and Price, Religions of Rome: Vol 1 (Cambridge)
  • Beard, North and Price, Religions of Rome: Vol 2 (Cambridge)
  • Britannica.,com (Encyclopaedia Britannica Online)
  • Cicero, the Nature of the Gods (Oxford)
  • Dictionary of Classical Mythology (Penguin Reference)
  • Hendricks (trans), Classical Gods and Heroes (Quill)
  • Murgatroyd, Reeves and Parker, Ovid' s Heroides (Routledge)
  • Scheid J, An Introduction to Roman Religion (Indiana University Press)
  • Shelton, As the Roman Religion (Indiana University Press)

    • did (Oxford)

  • Turcan, the Gods of Ancient Rome (Routledge)

napisany przez M ' Sentia figula (aka Freki). ZNAJDŹ MNIE W Neo politeist i romanpagan.wordpress.com