na pierwszy rzut oka ta porcelanowa figurka jest zwykłym wesołym muzykiem. Może nawet wydawać się dobrze ubrany, z jasnoczerwoną kurtką i białym krawatem zawiązanym na szyi. Ale bliższe spojrzenie ujawnia rozdarte bryczesy, rozdarte ramię i szorstkie włosy. Ostatni punkt prowadzi do domu, że to nie jest dżentelmen. W XVIII wieku zwinięta, sproszkowana i pachnąca peruka z ludzkich włosów była jednym z najbardziej widocznych wyrazów zamożności i była źródłem wielkiej dumy i próżności wśród ludzi., Proste, ciemne zamki opadające wokół ramion muzyka sygnalizują jego zubożenie tak samo jak postrzępione ubranie.

na jego kolanach znajduje się lira korbowa, Instrument Strunowy z drewnianym Kołem, który po przekręceniu korbą działa jak Łuk, oraz Klawiatura z rzędami małych drewnianych kołków, które są dociskane do wewnętrznych strun, aby zmodyfikować ich wysokość i wyprodukować melodię. Drugi zestaw strun brzmi stabilnie, podobnie jak szkockie Dudy., Nazwa instrumentu może pochodzić od szkockiego słowa „hurly-burly”, określanego jako „zamieszanie, tumult, kłótnia lub wrzawa” — wszystko to jest dość dokładnym opisem kakofonicznej muzyki wytwarzanej, gdy lira korbowa wpada w niewykwalifikowane ręce.

w średniowieczu, poprzednik liry korbowej był popularny wśród wędrownych minstreli i można go było usłyszeć na dworze, tańcach wiejskich i procesjach kościelnych. Jednak wraz ze zmianą gustów muzycznych instrument wypadł z łask i stopniowo zaczął kojarzyć się z chłopami i ślepymi żebrakami., W Niemczech instrument określany był jako Bettlerleier (Lira żebraka). Żałosny gracz liry korbowej stał się postacią giełdową dla europejskich drukarzy. Akwaforta wyprodukowana we Francji około 1610 roku ukazuje muzyka z lirą korbową brutalnie atakującego przerażonego pielgrzyma. Jednak w XVIII wieku gracz na lirze korbowej zaczął pojawiać się w najbardziej nietypowych miejscach— jadalniach elity Europejskiej. W tym czasie modne było zaaranżowanie stołu deserowego z tableau porcelanowych figur przeznaczonych do zabawy gości., Muzycy, tancerze, pasterze, chłopi i aktorzy komiczni byli odwiecznymi ulubieńcami. Z tą obsadą postaci, nasz człowiek na lirze korbowej byłby w porywającym towarzystwie.

Rebekah Pollock jest historyczką designu specjalizującą się w XVIII-wiecznej kulturze druku i ceramice Europejskiej. Posiada tytuł magistra Historii Sztuki Dekoracyjnej i Wzornictwa w Parsons The New School for Design / Cooper Hewitt, Smithsonian Design Museum, Nowy Jork.