cywilizacja zachodnia

trzecia Krucjata (1189-1192), znana również jako Krucjata królewska, była próbą zdobycia Ziemi Świętej przez europejskich przywódców Saladyna. Kampania zakończyła się dużym sukcesem, zdobywając ważne miasta Akra i Jafa i cofając większość podbojów Saladyna, ale nie udało się zdobyć Jerozolimy, emocjonalnej i duchowej motywacji krucjaty.

Po klęsce II Krucjaty Dynastia Zengidów kontrolowała zjednoczoną Syrię i wdała się w konflikt z Fatymidzkimi władcami Egiptu., Siły egipskie i syryjskie zostały ostatecznie zjednoczone pod wodzą Saladyna, który wykorzystał je do zmniejszenia państw chrześcijańskich i odzyskania Jerozolimy w 1187 roku. Pod wpływem gorliwości religijnej, król Anglii Henryk II i król Francji Filip II (znany jako Filip August) zakończyli swój konflikt, aby poprowadzić nową krucjatę. Jednak śmierć Henryka w 1189 roku oznaczała, że angielski kontyngent znalazł się pod dowództwem jego następcy, króla Anglii Ryszarda i (znanego jako Ryszard Lwie Serce)., Starszy cesarz rzymski Fryderyk Barbarossa również odpowiedział na wezwanie do broni, prowadząc potężną armię przez Anatolię, ale utonął w rzece w Azji Mniejszej 10 czerwca 1190, zanim dotarł do Ziemi Świętej. Jego śmierć wywołała ogromny żal wśród niemieckich krzyżowców i większość jego wojsk wróciła do domu.

Po tym, jak Krzyżowcy wyparli muzułmanów z Akry, następca Filipa i Fryderyka, Leopold V, Książę Austrii (znany jako Leopold cnotliwy), opuścił Ziemię Świętą w sierpniu 1191 roku., 2 września 1192 Ryszard i Saladyn sfinalizowali traktat przyznający muzułmańską kontrolę nad Jerozolimą, ale pozwalający nieuzbrojonym chrześcijańskim pielgrzymom i kupcom odwiedzać miasto. Ryszard opuścił Ziemię Świętą 2 października. Sukcesy III Krucjaty pozwoliły krzyżowcom utrzymać znaczne Państwa na Cyprze i na wybrzeżu syryjskim. Jednak niepowodzenie w odbiciu Jerozolimy doprowadziłoby do IV krucjaty.,

Tło

jedną z głównych różnic między pierwszą a trzecią Krucjatą jest to, że do czasu Trzeciej Krucjaty, a do pewnego stopnia podczas drugiej, muzułmańscy przeciwnicy zjednoczyli się pod jednym potężnym przywódcą. W czasie pierwszej krucjaty Bliski Wschód był poważnie podzielony przez walczących władców. Bez jednolitego frontu przeciwstawiającego się im, wojska chrześcijańskie były w stanie zdobyć Jerozolimę, a także inne państwa krzyżowców., Jednak pod wpływem potężnych sił Turków Seldżuckich podczas drugiej krucjaty i jeszcze bardziej zjednoczonej władzy Saladyna podczas trzeciej, Europejczycy nie byli w stanie osiągnąć swojego ostatecznego celu, jakim było zdobycie Jerozolimy.

Po klęsce II Krucjaty Nur ad-Din Zangi przejął kontrolę nad Damaszkiem i zjednoczoną Syrią. Nur ad-Din zajął również Egipt poprzez sojusz i mianował Saladyna sułtanem tych terytoriów., Po śmierci Nur ad-Dina Saladyn przejął również Akrę i Jerozolimę, tym samym pozbawiając kontrolę nad Palestyną od krzyżowców, którzy podbili ten obszar 88 lat wcześniej. Mówi się, że papież Urban III upadł i zmarł po usłyszeniu tej wiadomości, ale nie jest w rzeczywistości możliwe, aby wieści o upadku Jerozolimy dotarły do niego do czasu jego śmierci, chociaż wiedział o bitwie pod Hattin i upadku Akry.

podbój Saladyna (1174-1189)., Mapa podboju Saladyna na Lewancie, zawierająca trasy najazdów, poważne konflikty, twierdze i okupacje.

Oblężenie Akry

Oblężenie Akry było jedną z pierwszych konfrontacji Trzeciej Krucjaty i kluczowym zwycięstwem krzyżowców, ale poważną porażką Saladyna, który miał nadzieję zniszczyć całe królestwo krzyżowców.

Ryszard przybył do Akry 8 czerwca 1191 r.i natychmiast rozpoczął nadzór nad budową broni oblężniczej do ataku na miasto, które zostało zdobyte 12 lipca., Ryszard, Filip i Leopold pokłócili się o łupy zwycięstwa. Ryszard zrzucił z miasta niemiecką flagę, slizgając Leopolda. Reszta armii niemieckiej wróciła do domu.

31 lipca Filip również wrócił do domu, aby uregulować sukcesję w Vermandois i Flandrii, a Ryszard pozostał jedynym dowódcą chrześcijańskich sił ekspedycyjnych. Podobnie jak w II krucjacie, te spory i podziały w europejskich armiach doprowadziły do osłabienia sił chrześcijańskich.

, Oblężenie Akry było pierwszą poważną konfrontacją Trzeciej Krucjaty.

Bitwa pod Arsuf

Po zdobyciu Akry Ryszard postanowił pomaszerować do miasta Jaffa. Kontrola nad Jafą była konieczna, zanim można było podjąć próbę ataku na Jerozolimę. 7 września 1191 Saladyn zaatakował armię Ryszarda pod Arsuf, 30 mil na północ od Jafy. Ryszard nakazał wówczas Generalny kontratak, który wygrał bitwę. Arsuf był ważnym zwycięstwem., Armia muzułmańska nie została zniszczona, pomimo znacznych strat, które poniosła, ale została rozproszona; zostało to uznane za haniebne przez muzułmanów i podniosło morale krzyżowców. Ryszard był w stanie zdobyć, obronić i utrzymać Jafę, strategicznie kluczowy ruch w kierunku zdobycia Jerozolimy. Pozbawiając Saladyna wybrzeża, Ryszard poważnie zagroził jego władzy nad Jerozolimą.

postępy w Jerozolimie i negocjacje

Po zwycięstwie pod Arsuf, Ryszard zajął Jafę i założył tam swoją nową siedzibę., W listopadzie 1191 Armia krzyżowców posunęła się w głąb lądu w kierunku Jerozolimy. 12 grudnia Saladyn został zmuszony przez swoich emirów do rozwiązania większej części swojej armii. Dowiedziawszy się o tym, Richard popchnął swoją armię do przodu, spędzając święta w Latrun. Następnie armia maszerowała do Beit Nuba, zaledwie 12 mil od Jerozolimy. Morale muzułmanów w Jerozolimie było tak niskie, że przybycie krzyżowców prawdopodobnie spowodowało szybki upadek miasta., Przerażająco zła pogoda-zimno z ulewnym deszczem i gradem-połączona z obawą, że jeśli Armia krzyżowców oblegnie Jerozolimę, może zostać uwięziona przez siły ulewne, doprowadziła do decyzji o wycofaniu się na wybrzeże. W lipcu 1192 armia Saladyna niespodziewanie zaatakowała i zdobyła Jafę z tysiącami ludzi.

Richard zamierzał wrócić do Anglii, gdy usłyszał wiadomość, że Saladyn i jego armia zdobyli Jaffa. Ryszard wraz z niewielką siłą ponad 2000 ludzi udał się do Jafy drogą morską w niespodziewanym ataku., Zaatakowali Jaffa ze swoich okrętów, a nieprzygotowani do ataku Ajjubidzi zostali wyparci z miasta.

2 września 1192 roku, po klęsce pod Jaffą, Saladyn został zmuszony do sfinalizowania traktatu z Ryszardem, przewidującego, że Jerozolima pozostanie pod kontrolą muzułmanów, ale umożliwiającego nieuzbrojonym chrześcijańskim pielgrzymom i handlarzom odwiedzanie miasta. Miasto Askalon było spornym problemem, ponieważ zagrażało komunikacji między władcami Saladyna w Egipcie i Syrii; ostatecznie uzgodniono, że Askalon, ze zburzoną obroną, zostanie zwrócony Saladynowi., Ryszard opuścił Ziemię Świętą 9 października 1192 roku.

następstwa I porównania

żadna ze stron nie była w pełni zadowolona z wyników wojny. Chociaż zwycięstwa Ryszarda pozbawiły muzułmanów ważnych terytoriów Nadbrzeżnych i przywróciły do życia frankijskie Państwo w Palestynie, wielu chrześcijan na łacińskim zachodzie czuło się rozczarowanych, że Ryszard nie zdecydował się na odzyskanie Jerozolimy. Podobnie wielu w świecie islamskim czuło się zaniepokojonych tym, że Saladynowi nie udało się wypędzić chrześcijan z Syrii i Palestyny., Jednak handel rozwijał się na całym Bliskim Wschodzie i w miastach portowych wzdłuż wybrzeża Morza Śródziemnego.

motywacje i wyniki Trzeciej Krucjaty różniły się od pierwszych na kilka sposobów. Wielu historyków twierdzi, że motywacje Trzeciej Krucjaty były bardziej polityczne niż religijne, co doprowadziło do nieporozumień między wojskami niemieckimi, francuskimi i angielskimi w trakcie krucjaty. Do końca pozostał tylko Ryszard z Anglii, a jego niewielkie siły nie były w stanie ostatecznie wyprzedzić Saladyna, mimo sukcesów pod Akrą i Jaffą., Walki te poważnie osłabiły potęgę sił europejskich.

ponadto, w przeciwieństwie do pierwszej krucjaty, w drugiej i trzeciej krucjacie królowie poprowadzili krzyżowców do walki. Obecność europejskich królów w bitwie spowodowała niestabilność armii, ponieważ monarchowie musieli zadbać o to, aby ich własne terytoria nie były zagrożone podczas ich nieobecności. Podczas Trzeciej Krucjaty zarówno wojska niemieckie, jak i francuskie zostały zmuszone do powrotu do domu, aby rozstrzygnąć spory sukcesyjne i ustabilizować swoje królestwa.,

Co więcej, zarówno druga, jak i trzecia Krucjata były odpowiedzią na straty Europejskie, najpierw upadek Królestwa Edessy, a następnie upadek Jerozolimy na Saladyna. Te wyprawy obronne mogły być postrzegane jako pozbawione religijnego zapału i inicjatywy pierwszej krucjaty, która była całkowicie na warunkach armii chrześcijańskiej.

ostatecznie trzecia Krucjata zaowocowała traktatem, który pozostawił Jerozolimę pod panowaniem muzułmanów, ale umożliwił chrześcijanom dostęp do handlu i pielgrzymek., W ostatnich dwóch wyprawach krzyżowych rezultatem było podbój i masakra lub odwrót, bez kompromisu i kompromisu. Pomimo porozumienia w trzeciej krucjacie, niepowodzenie w zdobyciu Jerozolimy doprowadziło wkrótce do kolejnej krucjaty.