scheiding der machten, verdeling van de wetgevende, uitvoerende en rechterlijke functies van de overheid over afzonderlijke en onafhankelijke organen. Een dergelijke scheiding, zo is betoogd, beperkt de mogelijkheid van willekeurige excessen door de overheid, aangezien de sanctie van alle drie takken is vereist voor het maken, uitvoeren en beheren van wetten.
de doctrine kan worden teruggevoerd op oude en middeleeuwse theorieën van gemengd bestuur, die betoogden dat de processen van bestuur de verschillende elementen in de samenleving moeten betrekken, zoals monarchische, aristocratische en democratische belangen., De eerste moderne formulering van de doctrine was die van de Franse politieke filosoof Montesquieu in de l ‘ esprit des lois (1748; de Geest der Wetten), hoewel de Engelse filosoof John Locke eerder had aangevoerd dat de wetgevende macht moest worden verdeeld tussen koning en Parlement.
Montesquieu ‘ s argument dat vrijheid het meest effectief wordt gewaarborgd door de scheiding der machten werd geïnspireerd door de Engelse grondwet, hoewel zijn interpretatie van de Engelse politieke realiteit sindsdien wordt betwist. Zijn werk was zeer invloedrijk, met name in Amerika, waar het de vormgeving van de Amerikaanse grondwet sterk beïnvloedde. Dat document sloot de concentratie van politieke macht verder uit door het verstrekken van gespreide mandaten in de belangrijkste overheidsinstanties.,de moderne constitutionele systemen vertonen een grote verscheidenheid aan regelingen van de wetgevende, uitvoerende en gerechtelijke processen, en de doctrine heeft bijgevolg veel van zijn starheid en dogmatische zuiverheid verloren. In de 20e eeuw resulteerde de betrokkenheid van de overheid bij tal van aspecten van het sociale en economische leven in een uitbreiding van de reikwijdte van de uitvoerende macht, een trend die na de Tweede Wereldoorlog versnelde., Sommigen die bang zijn voor de gevolgen van deze ontwikkeling voor de individuele vrijheid, zijn voorstander van het instellen van beroepsmogelijkheden tegen uitvoerende en administratieve besluiten (bijvoorbeeld via een ombudsman), in plaats van te proberen de doctrine van de scheiding der machten opnieuw te bevestigen. Zie ook checks and balances.
Geef een reactie