Zespół Noonana

nieprawidłowe cechy zespołu Noonana w wieku 3 miesięcy: zwróć uwagę na skośne brwi i opadające powieki po lewej stronie.,

NS jest zazwyczaj dziedziczone w autosomalnym dominującym wzorze z wyrażeniem zmiennej.,

nawrót u rodzeństwa i pozorna transmisja z rodzica na dziecko od dawna sugerują defekt genetyczny z dziedziczeniem autosomalnym dominującym i zmienną ekspresją. Mutacje w szlakach sygnałowych kinazy białkowej aktywowanej Ras/mitogenem są odpowiedzialne za około 70% przypadków NS.

osoby z NS mają do 50% szans na przekazanie go potomstwu., Fakt, że dotknięty rodzic nie zawsze jest identyfikowany dla dzieci z NS sugeruje kilka możliwości:

1. manifestacje mogą być tak subtelne, że nie są rozpoznawane (zmienna ekspresja)
2. NS jest niejednorodna, zawierająca więcej niż jeden podobny stan o różnych przyczynach, a niektóre z nich mogą nie być dziedziczone.
3. duża część przypadków może reprezentować nowe, sporadyczne mutacje.,

heterozygotyczne mutacje w NRAS, HRAS, BRAF, shoc2, map2k1, map2k2 i CBL również były związane z mniejszym odsetkiem NS i pokrewnych fenotypów.

stan znany jako „nerwiakowłókniakowatość-zespół Noonana” jest związany z nerwiakowłókniakowatością.

rozpoznanie

NS może być potwierdzone genetycznie przez obecność którejkolwiek ze znanych mutacji wymienionych powyżej., Jednak pomimo identyfikacji 14 genów przyczynowych, brak znanej mutacji nie wyklucza diagnozy, ponieważ więcej, jak dotąd-nieodkrytych genów może powodować NS. Tak więc diagnoza NS nadal opiera się na cechach klinicznych. Innymi słowy, robi się to, gdy lekarz uważa, że dana osoba ma wystarczająco dużo cech, aby zagwarantować Etykietę. Główne wartości dokonywania diagnozy genetycznej są to, że prowadzi dodatkowe oceny medyczne i rozwojowe, wyklucza inne możliwe wyjaśnienia dla cech, i pozwala bardziej dokładne szacunki ryzyka nawrotu., Przy przeprowadzaniu większej liczby badań korelacji genotyp-fenotyp, pozytywna diagnoza genetyczna pomoże lekarzowi zdawać sobie sprawę z możliwych anomalii specyficznych dla danej mutacji genu. Na przykład wzrost kardiomiopatii przerostowej obserwuje się u osób z mutacją KRAS i istnieje zwiększone ryzyko młodzieńczej białaczki mielomonocytowej dla mutacji PTPN11. W przyszłości badania mogą prowadzić do ukierunkowanego zarządzania objawami NS, które zależą od tego, jaką mutację genetyczną ma dana osoba.,

przed porodem

cechy prenatalne, które mogą skłonić lekarzy do rozważenia diagnozy zespołu Noonana, obejmują torbielowatą higromę, zwiększoną przezierność karku, wysięk opłucnowy i obrzęk.

diagnostyka różnicowa

podczas gdy zespół Turnera ma podobieństwa z anomaliami nerek i opóźnieniem rozwoju, zespół Turnera występuje tylko u kobiet i często wyraża się inaczej. W zespole Turnera występuje mniejsza częstość opóźnień rozwojowych, lewostronne wady serca są stałe, a występowanie zaburzeń czynności nerek jest znacznie mniejsze.,

Inne Rasopatie

• zespół Watsona – zespół Watsona ma wiele podobnych cech z zespołem Noonana, takich jak niski wzrost, zwężenie zastawki płucnej, zmienny rozwój intelektualny i zmiany barwnikowe skóry.
• zespół Cardiofaciocutaneous (CFC) – zespół CFC jest bardzo podobny do zespołu Noonana ze względu na podobne cechy sercowe i limfatyczne. Jednak w zespole CFC niepełnosprawność intelektualna i problemy żołądkowo-jelitowe są często bardziej poważne i wyraźne.,
• zespół Costello-podobnie jak zespół CFC, zespół Costello ma cechy pokrywające się z zespołem Noonana. Jednak warunki można odróżnić od ich przyczyny genetycznej.
• nerwiakowłókniakowatość 1 (NF1)
• zespół Williamsa

Zarządzanie

leczenie różni się w zależności od powikłań, ale wydają się być dość standardowe, odzwierciedlając leczenie populacji ogólnej., Wytyczne zarządzania, podzielone na systemy, w tym ogólne, rozwojowe, stomatologiczne, wzrost i karmienie, sercowo-naczyniowe, audiologiczne, hematologiczne, nerkowe i szkieletowe, które uwzględniają działania, które należy podjąć przy diagnozie, po diagnozie i jeśli są objawowe, zostały opublikowane przez amerykańskie konsorcjum.

w szczególności leczenie powikłań sercowo-naczyniowych przypomina leczenie populacji ogólnej, a leczenie skazy krwotocznej opiera się na specyficznym niedoborze czynnika lub agregacji płytek krwi.,

• dostosowanie edukacyjne, takie jak zindywidualizowany plan programu edukacyjnego, jest czasami potrzebne dzieciom w wieku szkolnym.
• terapia logopedyczna jeśli występują problemy z wymową i artykulacją
• fizykoterapia i terapia zajęciowa w przypadku opóźnień ruchowych i drobnych
• hipotonia i trudności ruchowe często wpływają na charakter pisma. Przystosowanie do zmniejszania wymagań pisma ręcznego poprawi wydajność i pozwoli zaoszczędzić długoterminową funkcję dłoni.,
• zaleca się okresową obserwację i dożywotnie monitorowanie nieprawidłowości występujących w każdym układzie, szczególnie w układzie sercowo-naczyniowym.

ryzyko znieczulenia

chociaż u kilku osób z zespołem Noonana stwierdzono wystąpienie hipertermii złośliwej, mutacja genowa chorób, o których wiadomo, że są związane z hipertermią złośliwą, różni się od zespołu Noonana.,

rokowanie

długość życia osób z zespołem Noonana może być podobna do populacji ogólnej, jednak zespół Noonana może być związany z kilkoma schorzeniami, które mogą przyczynić się do śmiertelności. Największym czynnikiem śmiertelności u osób z zespołem Noonana są powikłania chorób układu krążenia. Rokowanie jest więc w dużej mierze zależne od obecności lub braku choroby serca, a także rodzaju i ciężkości choroby(jeśli choroba jest obecna)., Przede wszystkim zespół Noonana z kardiomiopatią przerostową wiąże się ze zwiększoną śmiertelnością.

Historia

najstarszy znany przypadek NS, opisany w 1883 roku przez Kobylińskiego

Jacqueline Noonan praktykowała jako kardiolog dziecięcy w University of Iowa, kiedy zauważyła, że dzieci z rzadkim typem wady serca, zwężenie zastawki płucnej, często miały charakterystyczny wygląd fizyczny, z niskim wzrostem, szyjką w pasie, szeroko rozstawionymi oczami i nisko osadzonymi uszami., Dotyczyło to zarówno chłopców, jak i dziewcząt. Cechy te były czasami obserwowane w rodzinach, ale nie były związane z poważnymi nieprawidłowościami chromosomalnymi. Badała 833 osoby z zespołem Noonana w klinice wad wrodzonych serca, szukając innych wad wrodzonych, a w 1963 przedstawiła pracę: „Associated non-cardiac deformations in children with congenital heart disease”. Opisano 9 dzieci, które oprócz wrodzonej choroby serca miały charakterystyczne rysy twarzy, deformacje klatki piersiowej i niski wzrost.

Dr John Opitz, były student Dr, Noonan po raz pierwszy zaczął nazywać stan „syndromem Noonana”, gdy zobaczył dzieci, które wyglądały jak te, które opisał Dr Noonan. Dr Noonan wyprodukowała pracę zatytułowaną „Hyperteloryzm z fenotypem Turnera” w 1968 roku, w której zbadała 19 pacjentów, którzy wykazywali objawy wskazujące na zespół Noonana. W 1971 roku na Sympozjum chorób układu krążenia oficjalnie uznano nazwę „zespół Noonana”.

Articles

Dodaj komentarz Anuluj pisanie odpowiedzi

Twój adres email nie zostanie opublikowany. Pola, których wypełnienie jest wymagane, są oznaczone symbolem *

Komentarz

Nazwa *

Email *

Witryna internetowa

Zapamiętaj moje dane w przeglądarce podczas pisania kolejnych komentarzy.