Yellow journalism, wykorzystanie ciekawych funkcji i sensacyjnych wiadomości w wydawaniu gazet w celu przyciągnięcia czytelników i zwiększenia obiegu. Sformułowanie zostało ukute w 1890 roku, aby opisać taktykę zastosowaną w wściekłej konkurencji między dwoma nowojorskimi gazetami, the World I The Journal.,
Joseph Pulitzer zakupił New York World w 1883 roku i wykorzystując barwne, sensacyjne Reportaże i krucjaty przeciwko korupcji politycznej i niesprawiedliwości społecznej, zdobył największy obieg gazet w kraju. Jego supremacja została zakwestionowana w 1895 roku, kiedy William Randolph Hearst, syn Kalifornijskiego potentata górniczego, przeniósł się do Nowego Jorku i kupił rival Journal., Hearst, który już zbudował San Francisco Examiner w niezwykle udanej gazecie masowej, wkrótce stało się jasne, że zamierza zrobić to samo w Nowym Jorku, pokonując swoich konkurentów w sensacji, krucjatach i niedzielnych fabułach. Sprowadził część swoich pracowników z San Francisco i zatrudnił niektórych z dala od gazety Pulitzera, w tym Richarda F. Outcault, rysownika, który narysował niezwykle popularną serię komiksów, The Yellow Kid, dla Sunday World. Po ucieczce Outcaulta komiks został narysowany dla świata przez George ' a B., Luks, a dwie rywalizujące ze sobą serie obrazów wzbudziły tak duże zainteresowanie, że rywalizacja między dwoma gazetami została opisana jako ” żółte Dziennikarstwo.”Ta rywalizacja i towarzysząca jej promocja rozwinęły się w dużych obiegach gazet i wpłynęły na Amerykańskie Dziennikarstwo w wielu miastach.
można powiedzieć, że era żółtego dziennikarstwa zakończyła się wkrótce po przełomie XX wieku, wraz ze stopniowym wycofywaniem się świata z rywalizacji w sensacjonalizmie., Niektóre techniki żółtego dziennikarstwa stały się jednak mniej lub bardziej trwałe i powszechne, takie jak nagłówki banerów, kolorowe komiksy i obfite ilustracje. W innych mediach, zwłaszcza w telewizji i Internecie, wiele sensacyjnych praktyk żółtego dziennikarstwa stało się bardziej powszechne.
Dodaj komentarz