wielki pożar Londynu, (2-5 września 1666), najgorszy pożar w historii Londynu. Zniszczył znaczną część Londynu, w tym większość budynków miejskich, starą Katedrę św. Pawła, 87 kościołów parafialnych i około 13 000 domów.
w niedzielę, 2 września 1666 roku, pożar wybuchł przypadkowo w domu king ' s baker w Pudding Lane w pobliżu London Bridge. Gwałtowny wschodni wiatr zachęcił płomienie, które szalały przez cały poniedziałek i część wtorku. W środę ogień osłabł, w czwartek został ugaszony, ale wieczorem tego dnia płomienie ponownie wybuchły w świątyni. Niektóre domy zostały od razu wysadzone prochem i w ten sposób ogień został ostatecznie opanowany., Wiele ciekawych szczegółów dotyczących pożaru podaje Pamiętnik Samuela Pepysa. Rzeka roiła się od statków wypełnionych ludźmi, którzy zabierali ze sobą tyle swoich dóbr, ile zdołali uratować. Niektórzy uciekli na Wzgórza Hampstead i Highgate, ale Moorfields było głównym schronieniem londyńczyków bez domu.
w ciągu kilku dni od pożaru, trzy różne plany zostały przedstawione królowi odbudowy miasta, Christopher Wren, John Evelyn i Robert Hooke; ale żaden z tych planów uregulowania ulic nie został przyjęty, a w konsekwencji stare linie były w prawie każdym przypadku zachowane. Niemniej jednak wielkim dziełem Wrena było wzniesienie katedry św. Pawła i wiele kościołów otaczających ją jako satelity. Zadaniem Hooke ' a było zorganizowanie jako geodeta miejskiego budowy domów.
Dodaj komentarz