podsumowanie

wiersz jest elegią do niedawno zmarłego kapitana mówcy, od razu świętującego bezpieczny i udany powrót statku i opłakującego stratę jego wielkiego wodza. W pierwszej zwrotce mówca wyraża ulgę, że Statek W końcu dotarł do swojego portu macierzystego i opisuje, jak słyszą ludzie wiwatujący., Pomimo uroczystości na lądzie i udanej podróży, mówca ujawnia, że na pokładzie leży ciało jego kapitana. W drugiej zwrotce mówca prosi kapitana, aby „wstał i usłyszał dzwony”, pragnąc, aby zmarły był świadkiem uniesienia. Wszyscy uwielbiali kapitana, a mówca przyznaje, że jego śmierć jest koszmarnym snem. W ostatniej zwrotce mówca zestawia swoje uczucia żałoby i dumy.

Whitman napisał ten wiersz krótko po zamachu na prezydenta Abrahama Lincolna., Jest to rozbudowana metafora mająca na celu upamiętnienie życia i twórczości Lincolna. Kapitan reprezentuje zamordowanego prezydenta; statek reprezentuje naród ogarnięty wojną po wojnie secesyjnej; „wygrana Nagroda” reprezentuje uratowany związek. Głośnik, rozdarty między ulgą a rozpaczą, oddaje zamieszanie Ameryki pod koniec wojny secesyjnej. Był to czas wielu sprzecznych uczuć, a Whitman uwiecznia to poczucie niepewności w „o Kapitanie! Mój Kapitan!”

poezja Whitmana kładzie duży nacisk na jednostkę., Ten konkretny wiersz bada wariację na ten temat: ja VS. inny. Mówca zmaga się z balansowaniem osobistych uczuć straty z uroczystym nastrojem wynikającym z udanej podróży. Podczas gdy wojna domowa pochłonęła wiele istnień ludzkich, doprowadziła do zjednoczenia Unii, tak wielu Amerykanów czuło się podobnie podzielonych. W wierszu Whitmana mówca uważa, że powinien być częścią grupy „innej”, świętującej powrót do bezpieczeństwa. Jednak jego wewnętrzne myśli odróżniają go od tłumu, gdy próbuje pogodzić swoją emocjonalną reakcję na śmierć kapitana.,

” o Kapitanie! Mój Kapitan!”jest jedynym wierszem Walta Whitmana, który ma regularny schemat metryki i rymów. Często okrzyknięty „ojcem wolnej zwrotki”, Whitman pisał swoje wiersze nie podążając za żadną uporządkowaną formą poetycką. Jednakże, ” O Kapitanie! Mój Kapitan!”składa się z trzech strof ośmiowersowych, każda z rymowanym schematem. Każda strofa zamyka się słowami „fallen cold and dead”, A Pierwsze cztery wersy każdej strofy są dłuższe niż ostatnie cztery wersy. Ponieważ wiersz ten jest elegią do zmarłych, bardziej tradycyjny format dodaje mu powagi., Dodatkowo regularny licznik przypomina żołnierza maszerującego przez pole bitwy, co pasuje do wiersza upamiętniającego koniec wojny secesyjnej.