opracowano nową metodę badania trwałości obiektu u małych niemowląt. Pięciomiesięczne niemowlęta były przyzwyczajone do ekranu, który poruszał się tam iz powrotem przez łuk o 180 stopni, w sposób zwodzonego mostu. Po osiągnięciu przez niemowlęta przyzwyczajenia, pudełko było wyśrodkowane za ekranem. Niemowlętom pokazano dwa zdarzenia testowe: Zdarzenie możliwe i Zdarzenie niemożliwe., W możliwym przypadku ekran zatrzymał się, gdy dotarł do zamkniętego pudełka; w niemożliwym przypadku ekran poruszał się przez przestrzeń zajmowaną przez pudełko. Wyniki wykazały, że niemowlęta patrzyły niezawodnie dłużej na niemożliwe niż na możliwe Zdarzenie. To odkrycie sugerowało, że niemowlęta (1) zrozumiały, że pudełko nadal istnieje, w tym samym miejscu, po tym, jak zostało zamknięte przez ekran, i (2) oczekiwały, że ekran zatrzyma się przed zamkniętym pudełkiem i były zaskoczone lub zdziwione, gdy tego nie uczyniło., Eksperyment kontrolny, w którym skrzynka została umieszczona obok ekranu, zapewniał wsparcie dla tej interpretacji wyników. Łącznie wyniki tych eksperymentów wskazują, że wbrew twierdzeniom Piageta (1954), niemowlęta w wieku 5 miesięcy rozumieją, że obiekty nadal istnieją, gdy są zamknięte. Wyniki wskazują również, że 5-miesięczne niemowlęta zdają sobie sprawę, że obiekty stałe nie poruszają się w przestrzeni zajmowanej przez inne obiekty stałe.