× ta strona zawiera zarchiwizowane treści i nie jest już aktualizowana. W momencie publikacji stanowiła ona najlepszą dostępną naukę.

JPEG

około 70 000 lat temu Ziemia została wstrząśnięta przez największą erupcję wulkanu, jaka miała miejsce w ciągu ostatnich 2 milionów lat. W ciągu prawdopodobnie dwóch tygodni, tysiące kilometrów sześciennych gruzu wypłynęło z kaldery Toba na północnej Sumatrze., Przepływy piroklastyczne (szybko poruszające się chmury gorącego gazu, fragmentów skał i popiołu) Zakopane co najmniej 20 000 kilometrów kwadratowych wokół kaldery. Tak daleko jak Indie, popiół z erupcji Toba leży w warstwach o grubości do 6 metrów( około 20 stóp); na wyspie Samosir warstwa popiołu ma ponad 600 metrów (ponad ćwierć mili) grubości!

po erupcji Ziemia zawaliła się, pozostawiając współczesną kalderę, która wypełniła się wodą, tworząc jezioro Toba. Wyspa Samosir to odradzająca się kopuła wulkaniczna, kopiec skały uniesiony przez ciśnienie niezagrożonej magmy w komorze pod wulkanem., Wulkan Pusukbukit na zachodnim brzegu jeziora również uformował się po katastrofalnej erupcji.

patrząc na niezwykle bujną roślinność tropikalną, która pokrywa znaczną część krajobrazu, trudno jest wyobrazić sobie całkowite zniszczenie życia roślinnego i zwierzęcego—w tym populacji ludzkich-które spowodowałoby erupcję. Bardzo niewiele stworzeń z jakiegokolwiek rodzaju przetrwałoby w dużej części Indonezji. „Zima wulkaniczna”, spowodowana wzrostem ilości cząstek odbijających światło słoneczne wysoko w atmosferze, trwała prawdopodobnie kilka lat., Gwałtowny trend globalnego ochłodzenia miałby głębokie konsekwencje dla życia na całym świecie.

Zdjęcie Toba Caldera zostało uchwycone przez zaawansowany radiometr Spaceborne Thermal Emission and Reflection Radiometer (ASTER) na satelicie Terra NASA w dniu 28 stycznia 2006 roku. Obrazy z dwóch wiaduktów zostały zszyte, aby pokazać cały obszar. Szew między nimi jest widoczny w lewym górnym rogu obrazu. Różnice w oświetleniu i zachmurzeniu obu części obrazu pokazują, że nie zostały one uchwycone w tym samym czasie.,

Zdjęcie dzięki uprzejmości NASA / GSFC/MITI/ERSDAC/JAROS oraz amerykańskiego / japońskiego zespołu naukowego ASTER.