the Problem of Urban Sprawl (Polski)

Urban sprawl, zwany także sprawl lub suburban sprawl, szybki rozwój zasięgu geograficznego miast i miasteczek, często charakteryzujący się niską gęstością zabudowy mieszkaniowej, zagospodarowaniem przestrzennym jednorazowego użytku i zwiększoną zależnością od prywatnego samochodu do transportu. Rozrost miast jest spowodowany po części potrzebą zakwaterowania rosnącej populacji miejskiej; jednak w wielu obszarach metropolitalnych wynika to z chęci zwiększenia przestrzeni życiowej i innych udogodnień mieszkalnych., Rozbudowa miast została skorelowana ze zwiększonym zużyciem energii, zanieczyszczeniem i zatorami drogowymi oraz spadkiem odrębności i spójności społeczności. Ponadto, poprzez zwiększenie fizycznych i środowiskowych „śladów” obszarów metropolitalnych, zjawisko to prowadzi do niszczenia siedlisk dzikiej przyrody i fragmentacji pozostałych obszarów naturalnych.,

w okresie dobrobytu gospodarczego w Stanach Zjednoczonych po zakończeniu ii Wojny Światowej, zwiększona produkcja i nowe federalne programy pożyczkowe pozwoliły wielu amerykańskim obywatelom na zakup domów jednorodzinnych i prywatnych samochodów. W tym samym czasie kontynuowane projekty budowy dróg, w szczególności początek systemu autostrad międzystanowych w 1956 roku oraz rozwój infrastruktury umożliwiły budowę domów na terenach wcześniej niedostępnych., W porównaniu z ziemią w miastach, Ziemia podmiejska była stosunkowo niedroga, a domy zbudowane na tej ziemi zapewniały więcej miejsca dla ich mieszkańców niż mieszkania wewnątrz miasta. Niektórzy mieszkańcy przenieśli się na przedmieścia, aby cieszyć się stylem życia, który rzekomo był bliższy naturze; jednak inni przenieśli się, aby uciec od zatorów, przestępczości i hałasu miasta. Mieszkańcy podmiejscy utrzymywali połączenie z miastem poprzez swoje samochody.,

z biegiem czasu ta migracja na przedmieścia, wraz z rosnącą populacją lokalną, doprowadziła do znacznego wzrostu zasięgu geograficznego lub przestrzennego śladu obszarów metropolitalnych w Stanach Zjednoczonych. Według US Bureau of the Census, przyczyny rozrastania się miast są podzielone równo między wzrost populacji lokalnej i wybory stylu życia., Na przykład w latach 1970-1990 obszary metropolitalne w zachodnich Stanach Zjednoczonych (takie jak Las Vegas, Nevada, Seattle, Waszyngton i Salt Lake City w stanie Utah) doświadczyły ogromnego napływu nowych mieszkańców, co przyczyniło się do wzrostu ich indywidualnych śladów przestrzennych. Z drugiej strony, w obszarach metropolitalnych wschodnich i środkowych Stanów Zjednoczonych stosunkowo skromnemu wzrostowi ludności towarzyszył również znaczny wzrost przestrzenny., Na przykład populacja metropolii Chicago, Illinois, Kansas City, Missouri i Baltimore w stanie Maryland wzrosła odpowiednio o 1 procent, 16 procent i 20 procent między 1970 a 1990, ale zasięg geograficzny każdego obszaru wzrósł odpowiednio o 24 procent, 55 procent i 91 procent. Ślady przestrzenne dużych miast na Środkowym Zachodzie i północnym wschodzie, takich jak Detroit, Michigan i Pittsburgh w Pensylwanii, wzrosły o około 30 procent, nawet gdy miasta doświadczyły spadku liczby ludności w tym samym okresie.,

przez wiele lat uważano, że urban sprawl jest wyłącznie problemem amerykańskim, jednak zjawisko to występuje w kilku innych krajach. Zgodnie z danymi zebranymi w 2002 r. przez Europejską Agencję Środowiska, populacja pewnej podgrupy krajów europejskich wzrosła w latach 1980-2000 tylko o 6 procent; jednak ślad przestrzenny obszarów zabudowanych w tych krajach wzrósł o 20 procent. Ślady przestrzenne niektórych obszarów metropolitalnych, takich jak Palermo we Włoszech, znacznie wzrosły od połowy lat 50. do końca lat 90., Populacja Palermo wzrosła o 50 procent, ale jej powierzchnia przestrzenna wzrosła o 200 procent w tym okresie.

na całym świecie ludzie przenoszą się do miast. Według United Nations Population Division, w 1950 roku 29 procent ludności świata żyło na obszarach miejskich. Pod koniec 2000 roku liczba ta wzrosła do około 49 procent. W krajach rozwiniętych frakcja ta była znacznie wyższa., W Stanach Zjednoczonych, na przykład, populacja miejska wzrosła z około 64 procent w 1950 roku do około 81 procent w 2007 roku. Podobnie, populacja Miejska Japonii wzrosła z około 40 procent do około 66 procent w tym samym okresie. Natomiast mniej zamożne kraje rozwijające się mają mniej mieszkańców miast. Na przykład w Indiach populacja miejska wzrosła z 17 procent w 1950 do około 29 procent w 2007. Podobnie, populacja Miejska Egiptu wzrosła z około 32 procent do około 43 procent w tym samym przedziale.,

przyczyny

istnieje wiele czynników, które przyczyniają się do rozwoju miast. Jak wskazują przytoczone powyżej statystyki, sam wzrost liczby ludności nie oznacza wzrostu zasięgu miejskiego obszaru metropolitalnego. W wielu przypadkach na obszarach dotkniętych spadkiem liczby ludności doszło do rozrastania się miast, a niektóre obszary o rosnącej liczbie ludności doświadczają Niewielkiego rozrastania się miast, zwłaszcza w krajach rozwijających się., Wzrost gospodarczy i globalizacja są często wymieniane jako główne czynniki makroekonomiczne rozrastania się miast; jednak wzrost zamożności, atrakcyjne ceny gruntów i mieszkań oraz pragnienie większych domów z większymi udogodnieniami (takimi jak Place, Sprzęt AGD, przestrzeń magazynowa i prywatność) odgrywają znaczącą rolę na poziomie jednostki. Wielu ekspertów uważa również, że słabe prawa planistyczne i zagospodarowanie przestrzenne jednorazowego użytku również przyczyniają się do rozwoju miast.,

budowa domów, mediów i dróg na przedmieściach, wraz z dostawą zasobów dla mieszkańców podmiejskich i pracowników, są integralnymi składnikami produktu narodowego brutto krajów rozwiniętych. Ponieważ duża część wzrostu w obszarze metropolitalnym ma miejsce na obrzeżach, kierowane są tam duże ilości zasobów i usług. Budownictwo na „obrzeżach miasta” coraz częściej charakteryzuje się standaryzacją projektu. Wiele podmiejskich osiedli mieszkaniowych zawiera podobne lub identyczne modele, które siedzą na działkach o identycznych lub prawie identycznych specyfikacjach., Standaryzacja zmniejsza koszty, ponieważ materiały (które często pochodzą ze źródeł zagranicznych) można zamawiać luzem i przyspiesza tempo budowy. Niektórzy urbaniści i naukowcy społeczni powiązali ten trend w kierunku standaryzacji projektowania z rosnącym wpływem globalizacji.

Wielu urbanistów utrzymuje, że nowoczesne przepisy dotyczące zagospodarowania przestrzennego podmiejskiego zrobiły wiele, aby promować rozwój miast., W Stanach Zjednoczonych takie przepisy opierają się na zagospodarowaniu przestrzennym jednorazowego użytku, praktyce, która ogranicza obszar do rozwoju określonego rodzaju użytkowania gruntów (takich jak jednorodzinne, wielorodzinne, komercyjne, instytucjonalne i lekkie przemysłowe) w celu oddzielenia „niezgodnego” użytkowania gruntów od siebie. Po tym, jak Sąd Najwyższy Stanów Zjednoczonych podtrzymał konstytucyjność przepisów dotyczących zagospodarowania przestrzennego w Village of Euclid V. Ambler Realty Company (1926), praktyka ta została w dużej mierze przyjęta przez amerykańskie gminy., W wyniku decyzji sądu, termin euklidesowy zagospodarowania przestrzennego stał się synonimem zagospodarowania przestrzennego jednorazowego użytku. Pomimo honorowych intencji euklidesowego zagospodarowania przestrzennego, zniechęca do rozwoju społeczności spacerowych. Domy zbudowane głęboko w traktach mieszkaniowych znajdują się z dala od sklepów, szkół i miejsc pracy. W rezultacie mieszkańcy często zależą od samochodów. Natomiast w starszych dzielnicach miejskich różne typy użytkowania gruntów są zazwyczaj przeplatane ze sobą.,

koszty rozbudowy miast

na powierzchni, rozległych podziałów i stref handlowych są dobrodziejstwem gospodarczym dla lokalnych przedsiębiorstw i gmin. Budowa mieszkań, sklepów i infrastruktury stwarza możliwości zatrudnienia. Właściciele domów i przedsięwzięć komercyjnych, które przenoszą się do obszaru często zapewniają dodatkowe dochody samorządom lokalnym w postaci podatków od nieruchomości i podatków od sprzedaży., Jednak taki rozwój często powoduje drenaż lokalnych zasobów środowiska, przesuwa ekonomiczne obciążenia związane z rozwojem na długoletnich mieszkańców, zwiększa koszty transportu i energii oraz zmniejsza ogólny charakter społeczności.

koszty środowiskowe

jednym z najbardziej oczywistych efektów środowiskowych powszechnego budownictwa jest niszczenie siedlisk dzikiej przyrody. Aby zrobić miejsce dla ludzkich mieszkań i związanej z nimi infrastruktury, Ziemia Naturalna jest zaorana, oceniana i utwardzana., Wolno poruszające się strumienie są często kierowane w celu zapewnienia bardziej wydajnego odwadniania terenów mieszkaniowych i obszarów komercyjnych. Mimo że pozostają małe obszary dzikiej przyrody, mogą być one zbyt małe, aby wspierać wszystkie rodzime gatunki, które żyły tam wcześniej lub mogą być szeroko oddzielone od siebie. Ten układ często zmusza dziką przyrodę do przekraczania niebezpiecznych krajobrazów zdominowanych przez człowieka w celu znalezienia pożywienia lub partnerów.

dzielnice Exurban o niskiej gęstości zużywają więcej energii na mieszkańca niż ich odpowiedniki o wysokiej gęstości bliżej centrum miasta., (Exurb to zamożna wspólnota mieszkaniowa położona poza przedmieściami w obszarze metropolitalnym.) Energia do ogrzewania, gotowania, chłodzenia, oświetlenia i transportu jest w dużej mierze wytwarzana przez spalanie paliw kopalnych (takich jak Benzyna, Olej opałowy do domu, gaz ziemny i węgiel), proces, który przyczynia się do zanieczyszczenia powietrza i globalnego ocieplenia. Aby dotrzeć do pracy w mieście lub innych obszarach zatrudnienia, wielu pracowników podmiejskich musi dojeżdżać samochodem. Na początku XXI wieku średni czas dojazdu do pracy dla Amerykanów wynosił 26,9 minuty, a większość z nich była wykonywana przez samochody., Ponadto wycieczki do sklepów spożywczych lub innych placówek handlowych na przedmieściach muszą być również wykonane przez samochód. Zanieczyszczenie powietrza wytwarzane przez samochody napędzane benzyną może łączyć się z innymi zanieczyszczeniami z przemysłu, tworząc smog fotochemiczny.

nowoczesne podmiejskie mieszkania są zwykle większe niż ich odpowiedniki w miastach, wymagają więcej energii, aby ogrzewać je zimą i chłodzić latem., Domy jednorodzinne i samodzielne obiekty handlowe mogą również wyciekać z ogrzewania zimowego i letniego chłodzenia przez wiele ścian zewnętrznych. W przeciwieństwie do tego, city apartments nie tylko są zazwyczaj mniejsze, ale także są w stanie lepiej zachować te zasoby: ogrzewanie i chłodzenie mają większe trudności z ucieczką, ponieważ wiele ścian, sufitów i podłóg jest często dzielonych z sąsiednimi jednostkami.

rozległe obszary nieprzepuszczalnych powierzchni na terenach zabudowanych często zastępują roślinność absorbującą wodę i przepuszczalne gleby., Dachy mieszkalne i komercyjne, drogi i miejsca parkingowe dla samochodów znacznie utrudniają wchłanianie wody do gleby. Wody deszczowe i śniegowe spływają z tych powierzchni i mogą szybko gromadzić się w obszarach o niskim wzniesieniu, zwiększając ryzyko lokalnych powodzi. Chemikalia obecne na chodniku w czasie deszczu są często przenoszone z odpływem jako zanieczyszczenie wody, zmniejszając jakość wody i zagrażając ekosystemom wodnym w dół rzeki.,

koszty ekonomiczne

chociaż zjawisko rozrastania się miast w znacznym stopniu przyczynia się do różnych sektorów gospodarek krajów rozwiniętych, istnieje kilka kosztów ekonomicznych. Wiele z tych kosztów jest przenoszonych na długoletnich mieszkańców Wspólnoty lub ponosi je ogół społeczeństwa. W Stanach Zjednoczonych obecni mieszkańcy miasta lub miasta zazwyczaj dotują nowe budownictwo i infrastrukturę jeszcze przed wprowadzeniem się nowych mieszkańców. Część dochodów podatkowych Zwykle wydawanych na istniejące dzielnice jest przeznaczana na nową inwestycję., W rezultacie, mniej środków jest dostępnych na utrzymanie usług (takich jak ochrona przeciwpożarowa i policyjna oraz naprawa dróg i mediów) w starszych dzielnicach, a wiele miast i miasteczek często podnosi podatki, aby je zrekompensować.

Po wprowadzeniu się mieszkańców muszą zmagać się z wysokimi kosztami transportu związanymi z posiadaniem samochodów i znosić czasochłonne dojazdy. Mieszkańcy surburbanu płacą średnio wyższe opłaty za energię niż mieszkańcy miast., Ponadto, ponieważ domy, sklepy, miejsca pracy i szkoły są rozproszone, przedmieścia płacą więcej za transport autobusowy dla dzieci w wieku szkolnym, budowę i konserwację dróg oraz materiały używane do budowy infrastruktury, takie jak przewody elektryczne i rury potrzebne do dostarczania energii i wody.

Pozostałe koszty ekonomiczne ponosi ogół społeczeństwa. Na przykład nowe budownictwo zazwyczaj występuje na gruntach dawniej wykorzystywanych rolniczo. Ponieważ grunty te są przekształcane w użytek miejski, wszelkie nowe grunty rolne muszą być tworzone kosztem obszarów naturalnych (takich jak lasy, mokradła i łąki)., Wolne usługi ekosystemowe (takie jak kontrola powodziowa i oczyszczanie wody) oraz naturalne krajobrazy są często tracone lub mocno zdegradowane w procesie przekształcania gruntów.

w nowo rozwiniętych obszarach miejskich, praktyka euklidesowego zagospodarowania przestrzennego segreguje typy mieszkań według wielkości i dochodów, oddzielając zamożnych mieszkańców od klasy średniej i niższej. Taka stratyfikacja ekonomiczna może również wystąpić w starszych dzielnicach miasta, ponieważ zamożniejsi mieszkańcy przenoszą się do nowszych osiedli mieszkaniowych., Zazwyczaj następuje okres rozpadu: w miarę erozji podstawy opodatkowania, bardzo potrzebne naprawy dróg i mediów są opóźnione lub anulowane.

koszty komunalne

wiele władz twierdzi, że urbanizacja zmniejsza lokalny charakter społeczności. Wszechobecne sieci handlowe z ekstrawaganckimi oznakowaniami i fasadami często jako pierwsze wprowadzają się do nowo powstałych obszarów. Małe lokalne firmy są często ukryte przez hałas wizualny większych sklepów i restauracji lub są skupione w centrach handlowych., Mniejsze sklepy i restauracje mogą nie być w stanie wyprzedzić większych firm lub mogą być zmuszone do zamknięcia z powodu utraty sprzedaży ze względu na zmiany w ruchu samochodowym, które faworyzują większe firmy. Chociaż mieszkańcy mogą być pocieszeni obecnością znanych zakładów, często w centrach miast i strefach handlowych jest bardzo niewiele, aby odróżnić jedną społeczność od następnej.

alternatywy dla rozrastania się miast

niekontrolowany rozwój nie występuje we wszystkich społecznościach., Kilka społeczności w Europie i Ameryce Północnej aktywnie zwalczało skutki rozrastania się miast. Niektóre z nich opracowały granice rozwoju obszarów miejskich, poza którymi budowa jest zabroniona lub poważnie ograniczona, podczas gdy inne ograniczają wpływ rozwoju obszarów miejskich poprzez innowacyjne techniki planowania przestrzennego lub współpracę wspólnotową.

społeczności Inteligentnego Rozwoju

wśród wielu alternatyw dla urban sprawl, prawie wszystkie mogą być umieszczone pod parasolem „inteligentnego rozwoju” lub „New Urbanism.,”Smart growth to strategia zarządzania zaprojektowana w celu kierowania rozwojem obszarów miejskich, podczas gdy New Urbanism skupia się na fizycznym projektowaniu społeczności w celu tworzenia przyjaznych dla życia i łatwych do chodzenia dzielnic. Na swój sposób obie strategie promują wzrost gospodarczy w miastach i miasteczkach bez wielu typowych kosztów środowiskowych, gospodarczych i społecznych związanych z rozrostem miast.

zwolennicy inteligentnego wzrostu twierdzą, że wzrost gospodarczy może służyć społeczności, jeśli zachowa żywotność i odrębność społeczności oraz jakość życia jej mieszkańców., Ruch przestrzega kilku zasad, a zwolennicy przyznają, że każda Wspólnota musi podejmować własne decyzje dotyczące zasad, których należy przestrzegać lub podkreślać. Poniżej przedstawiono zasady Inteligentnego Rozwoju, które zazwyczaj zawierają elementy nowego urbanizmu:

1. wzrost możliwości mieszkaniowych dla wszystkich.
2. tworzenie społeczności przyjaznych pieszym.
3. zachęcanie obywateli do udziału w procesie decyzyjnym wspólnoty.
4. rozwój społeczności, które są charakterystyczne i niepowtarzalne.,
5. tworzenie możliwości sprzyjających sektorowi prywatnemu, ponieważ zaangażowanie sektora prywatnego ma zasadnicze znaczenie dla inteligentnego wzrostu.
6. włączenie do Wspólnoty różnych typów zagospodarowania przestrzennego.
7. Ochrona otwartej przestrzeni, terenów rolniczych, obiektów i obiektów zabytkowych oraz zasobów środowiska, które zapewniają krytyczne usługi dla obszaru.
8. wzrost możliwości transportu.
9. wsparcie rozwoju miast, które obejmuje, a nie wyklucza, istniejące dzielnice.,
10. projektowanie i budowa kompaktowych domów i firm, które efektywnie wykorzystują energię.

jednym z kluczowych narzędzi stosowanych przez urzędników miast i miast stosujących zasady inteligentnego rozwoju są granice rozwoju miast. Granice rozwoju miast obejmują rysowanie mapowanych linii, które oddzielają obszary przeznaczone do ekspansji miejskiej od otwartej przestrzeni i, poza tym, rolnictwa. Granica jest zazwyczaj utrzymywana przez okres 20 lat, aby zachęcić do rozwoju w mieście i zniechęcić do spekulacji gruntami i późniejszej budowy budynków poza granicami., Najbardziej znane wykorzystanie granicy wzrostu miejskiego ma miejsce w Portland w stanie Oregon. Granica została ustanowiona w 1979 roku. Chociaż populacja Portland wzrosła o 50 procent w latach 1973-2008, nowe budownictwo znajdowało się w granicach rozwoju miasta. Od tego czasu centrum miasta zostało poddane gruntownej renowacji i rewitalizacji, a większość obszarów w granicach obsługuje sprawny system komunikacji masowej i szlaki rowerowe.,

przeciwnicy inteligentnego wzrostu utrzymują, że społeczności przyjmujące jego zasady mogą zaostrzyć istniejące problemy związane z zatorami drogowymi, niepotrzebnie obciążać masowy tranzyt tam, gdzie jest on już nadużywany, i nadmiernie zwiększać koszty operacyjne dla sektora prywatnego, co może skłonić przedsiębiorstwa do przeniesienia się do obszarów, w których obowiązują bardziej sprzyjające wzrostowi przepisy. Niektórzy przeciwnicy twierdzą, że inteligentny wzrost nie rozwiązuje problemu rozrastania się, ponieważ Miasta i przedmieścia muszą ostatecznie rozwinąć się, aby służyć rosnącej populacji lokalnej., Jeśli już, inteligentny wzrost gospodarczy spowalnia rozwój miast, ale nie zatrzymuje go tam, gdzie taka polityka jest stosowana. Inni przeciwnicy inteligentnego wzrostu utrzymują, że skupienie się na rozwoju o średniej i dużej gęstości rzeczywiście zmniejsza bioróżnorodność na obszarach rozwiniętych, ponieważ cały obszar jest przeznaczony na skoncentrowane wykorzystanie ludzi.

wioski tranzytowe

wioski tranzytowe, których obszary mieszkalne i handlowe są zbudowane wokół i obsługiwane przez masowe sieci tranzytowe, mogą być również powiązane z ruchem inteligentnego wzrostu., Przed powszechnym użyciem samochodu w Stanach Zjednoczonych i innych krajach, masowy tranzyt, często w postaci tramwajów zasilanych elektrycznością, przewoził ludzi w obszarach miejskich. Wioski tranzytowe wskrzeszają ten stary pomysł, wznosząc się wokół istniejących linii tranzytowych. Są one atrakcyjne dla ekologów, ponieważ zachęcają do budowy inwestycji o wysokiej gęstości, które zmniejszają uzależnienie od prywatnych samochodów. Stan New Jersey wybudował kilka wiosek tranzytowych od końca lat 90.,

ekowioski i Obiekty ochrony przyrody

ekowioski są podobne do wiosek tranzytowych. Mogą one jednak być obsługiwane przez masowy tranzyt lub nie. Zamiast tego mieszkańcy potrzebujący dojazdu do pobliskich miast i przedmieść uczestniczą w programach carpool I ride-share. Ekowioski charakteryzują się również zaangażowanymi politycznie mieszkańcami, którzy współpracują ze sobą w celu utrzymania ekologicznego zrównoważenia wsi. Często zaopatrywane są w żywność pochodzącą z pobliskich gospodarstw.,

w przeciwieństwie do tego, inwestycje konserwatorskie zazwyczaj obejmują pojedyncze Trakty mieszkalne lub dzielnice położone w typowych miastach i przedmieściach. Zmiany te mogą być skoncentrowane na określonej cechy lub zestaw cech naturalnych, aby podkreślić współzależność między człowiekiem a środowiskiem naturalnym.

napisany przez John Rafferty, redaktor, Nauki o Ziemi i życiu, Encyclopaedia Britannica.