1902-1968
John Steinbeck, że większość amerykańskich pisarzy amerykańskich, zmarł o 5.30 pm w piątek 20 grudnia 1968 roku w swoim mieszkaniu z widokiem na East 72nd Street, Nowy Jork. Miał 66 lat i padał śnieg.,
śmierć, czyli idea śmierci, tego czy innego rodzaju, była integralną częścią twórczości Steinbecka, czy to powieści, czy dziennikarstwa, nie tylko w jego gazetach w czasie Drugiej Wojny Światowej i wojny w Wietnamie. Był to stały towarzysz, którego wydawał się miłować, ale zawsze był kwestionowany w swojej pracy i pogardzany jego rozkoszą w życiu, jego rozkoszą w tytoniu i alkoholu.
wiedział, że nadchodzi jego własna śmierć, prawdopodobnie zdał sobie z tego sprawę po wizycie w wojnie wietnamskiej pod koniec 1966 roku i w 1967 roku., Była to wizyta, która pozwoliła mu żyć z GIs, jak to zrobił w czasie Drugiej Wojny Światowej, dzieląc ich trudnościami i niebezpieczeństwami, podobnie jak jego dwaj synowie. Po prostu poczuł się zmuszony, aby tam być i wspierać mężczyzn i kobiety, którzy walczyli na wojnie, mężczyzn i kobiety, którzy nie mieli pojęcia, kim jest staruszek z kijem hickory; ale wkrótce się do niego rozgrzali, a potem jakby go potrzebowali.
John Steinbeck napisał dla Newsday pięćdziesiąt dwie depesze z Wietnamu. Po powrocie do domu cierpiał na kontuzję pleców, która wymagała operacji., Był wyczerpany i rozczarowany całą wojną, i po prostu chciał być w swoim domu w Sag Harbour, aby być bliżej morza i odpocząć.
wtedy jego syn John, teraz z powrotem z Wietnamu, został aresztowany za posiadanie dwudziestu funtów marihuany, ale w tym czasie Steinbeck był w szpitalu w trakcie operacji pleców, i tak naprawdę nie mógł pomóc synowi, jak zrobiłby to w innych okolicznościach.
większość amerykańskich pisarzy również zdała sobie sprawę, że nie może już pisać.,
Po operacji pleców Steinbeck nalegał na powrót do Sag Harbour: po prostu nie chciał zostać w Nowym Jorku. Więc wrócili i mieli wspaniałą jesień, z Johnem siedzącym na leżaku i czytającym i obserwującym grupę budowniczych budujących nowy dok.
wydawał się szczęśliwy, ale w listopadzie jego oddychanie stawało się coraz trudniejsze, a po badaniu przeprowadzonym przez nowojorskiego lekarza zdecydowano, że musi wrócić do Nowego Jorku, aby być w pobliżu szpitala.
Elaine zatrudniła francusko-kanadyjską pielęgniarkę do opieki nad Johnem., John i pielęgniarka dogadywali się bardzo dobrze, co dawało mu optymizm co do przyszłości, a po przeczytaniu o operacji by-pass Steinbeck zapytał swojego lekarza, czy to może być coś, co może pomóc, coś, co po prostu może dać mu trochę więcej czasu. Może Czas na napisanie kolejnej książki? Odpowiedź brzmiała nie. Nic nie można było zrobić.
Po śniadaniu w zimny, śnieżny poranek, rano przed śmiercią Johna Steinbecka, jego żona Elaine weszła do jego pokoju, gdzie przebywała, rozmawiając z mężem., Wiedziała, że nie zostało mu wiele czasu, nie wiedziała, skąd wiedziała, ale po prostu wiedziała. Następnie, po tym jak lekarz dał mu trochę opieki paliatywnej, John powiedział do Elaine:
” mogę Cię o coś zapytać?”
– oczywiście-odparła Elaine.
” Jaki był najlepszy czas, jaki spędziliśmy razem w ciągu naszych dwudziestu lat?”
Steinbeck spojrzał na żonę z pewną powagą.
” ty pierwszy, John.”
nie, umieram, a ty po prostu się ze mną zgodzisz.”
uzgodniono wtedy, że Elaine napisze swoją odpowiedź na notatniku., Uczyniwszy to, oderwała i złożyła kartkę papieru z podkładki i włożyła do ręki Jana, składając rękę wokół niego.
Elaine następnie poprosiła Johna, aby powiedział, Jaki był najlepszy czas, jaki mieli razem.
„tym razem w Somerset” – powiedział stanowczo.
John następnie rozwinął kartkę papieru, na której napisano, pogrubionymi literami, słowo SOMERSET.
potem Elaine leżała obok męża i rozmawiali o swoim czasie w małym domku w Somerset w Anglii.,
dzwoniło kilku znajomych, ale gdy dzień stawał się coraz ciemniejszy, stan Steinbecka pogarszał się i, jak opisuje to Elaine, „…zapadł w śpiączkę…bardzo spokojnie i powoli. Potem przestał oddychać.”
muszę uznać wyczerpującą biografię Jacksona J. Bensona z 1984 roku, The True Adventures of John Steinbeck — Writer, oraz biografię Jaya Pariniego z 1994 roku, John Steinbeck — A Biography, która nie ma sobie równych w narracji.,
Dodaj komentarz