the 15 best Hip-hop albums that you should to listen to natychmiast

20 września, 2020 / admin / 0 Comments

wystarczy szybki rzut oka na wykresy i staje się jasne, że hip-hop przenika prawie każdy aspekt współczesnej muzyki. Kiedyś gatunek, który został pozbawiony czasu antenowego w mainstreamowych stacjach radiowych, te dni, trudno byłoby znaleźć artystę w top 40, którego muzyka nie była pod wpływem wielkich hip-hopu, czy to subtelny ukłon w produkcji lub prosto hołd., Ale jego wpływ był nie tylko twórczy; jako dźwięk czarnej młodzieży w USA i WIELKIEJ BRYTANII, służył również jako narzędzie polityczne, śledząc wzloty i upadki czarnego doświadczenia, jednocześnie tworząc więcej miejsca dla ludzi koloru w mediach głównego nurtu.

przy tak wielu podgatunkach, które naginają się do regionalnych dźwięków, wybór najlepszych albumów hip-hopowych wszech czasów nie jest łatwym zadaniem, ale jeśli szukasz wstępu do tego gatunku lub chcesz odświeżyć swoją wiedzę, te 15 albumów nie jest złym miejscem do rozpoczęcia., Od wczesnych stylów od Public Enemy do nowoczesnych innowacji takich jak Kanye West I Kendrick Lamar, są to płyty, które ukształtowały gatunek i wpłynęły na tych, którzy przyszli po nich. Podkręćcie Głośniki, bo te płyty zasługują na wysadzenie.,

It Takes a nation of Millions to Hold Us Back by Public Enemy (1988)

pełen politycznej wściekłości i palących komentarzy społecznych drugi album Public Enemy, It Takes a Nation of Millions to Hold us Back, ma równie wpływ na hip-hop jak Velvet Underground & Nico is to rock music., Nakładanie sampli dla innowacyjnego i zaskakującego brzmienia, fakt, że album został nagrany w ciągu sześciu tygodni, jest wyczynem samym w sobie, ale robi to jeszcze bardziej imponujące, gdy poświęcisz chwilę, aby docenić liryczną sprawność głównego rapera grupy, Chucka D, wyświetla na swoich utworach. Wprowadzając punkową wrażliwość na tematy Black empowerment i niesprawiedliwości społecznej, It Takes A Nation jest nadal tak samo ożywiającym słuchaniem, jak wtedy, gdy został po raz pierwszy wydany, potwierdzając status Public Enemy jako radykalnych pionierów w branży.,

Gangster Chronicle by London Posse (1990)

Gangster Chronicle to pierwszy i jedyny album wydany przez brytyjską grupę hip-hopową London Posse. W związku z tym, Gangster Chronicle określiło schemat brytyjskiego hip-hopu, łącząc elementy dancehall i ragga, które od tego czasu zakorzeniły się w rapowej twórczości naszego kraju., Od reggaeowych bitów największego singla grupy, „Money Mad”, do groźnej produkcji na „Gangster Chronicle”, możesz natychmiast usłyszeć, jak brytyjski hip-hop ewoluował z tego jednego albumu w każdym utworze, dostarczając wyraźnie brytyjskie brzmienie, które utorowało drogę artystom dzisiaj.,

the Low End Theory by A Tribe Called Quest (1991)

album, który zainspirował Dr Dre do stworzenia swojego pierwszego solowego albumu, The Chronic, drugi album zespołu Tribe Called Quest, The Low End Theory, wzniósł hip-hop na nowy poziom, podnosząc ich wyluzowane brzmienie za pomocą jazzowych sampli zaprojektowanych przez Q-Tip. Rezultatem był ponadczasowy album, który wyróżnia się nie tylko innowacyjnością, ale także komentarzem do kwestii społecznych, a także podejściem do radzenia sobie z mizoginią na utworach takich jak” Infamous date Rape”, a pre-Me Too (choć prymitywna) Oda do zgody., Podobnie jak najbardziej znany utwór grupy, ” Can I Kick It?”(z instynktownych podróży ludzi i ścieżek rytmu), emanuje dowcipnym, zrelaksowanym klimatem, teoria Low End zabiera to jeszcze dalej, z dodatkową warstwą wyrafinowania, która pokazuje rozwój grupy jako artystów.

The Chronic by Dr Dre (1992)

Beats to make you bounce to specjalność Dr Dre., Obsypując swoje utwory wirującymi syntezatorami i groovym basem, g-funkowe brzmienie, które Dre stworzył na The Chronic, jest natychmiast rozpoznawalne i wciąż tak samo nieodparte, jak w latach 90., wyznaczając nowy punkt odniesienia dla produkcji hip-hopowej, która prawdopodobnie nie jest jeszcze dopasowana. Wraz z nadchodzącym Snoop Doggiem w wielu utworach, płynne podejście duetu do rapu zapowiedziało nową, łagodną erę gatunku, z utworami takimi jak” Nuthin' But A G Thang „i” Lil' Ghetto Boy”, które szczycą się wyluzowanymi, nasyconymi funkiem bitami, które były odejściem od dominującego w tamtym czasie brzmienia., Posłuchaj tego albumu, a od razu zobaczysz, dlaczego Dr Dre jest teraz jedną z najbardziej szanowanych postaci w branży muzycznej.

Enter the Wu-Tang (36 Chambers) by Wu-Tang Clan (1993)

Kiedy RZA i Ghostface Killah zaczęli tworzyć Wu-Tang Clan, mieli wyraźną wizję i wiedzieli, że muszą znaleźć najlepszych raperów w grze, aby stać się rzeczywistością., Przynosząc takie nazwiska jak Ol ' Dirty Bastard i Raekwon na czele, grupa przyjęła demokratyczne podejście do stworzenia ich debiutanckiego albumu, Enter the Wu-Tang (36 Chambers), z RZA Pit raperów przeciwko sobie w walkach o zdecydować, kto pojawi się na każdym utworze. Efektem jest wyraźnie podziemne brzmienie, w którym RZA kolażuje sample z filmów o sztukach walki, takich jak Shaolin i Wu Tang, podczas gdy jego grupa raperów przechodzi przez mikrofon, aby stworzyć fuzję, która pomogła zapoczątkować renesans rapu na wschodnim wybrzeżu w latach 90.,

Doggystyle by Snoop Doggy Dogg (1993)

wydany rok po tym, jak po raz pierwszy zwrócił uwagę krytyków na debiutancki album Snoop doggystyle, zatytułowany The Chronic. Kontynuacja brzmienia G-funk, które para ustanowiła na Chronic, Dre 's paw prints można znaleźć na całym albumie, ale to dowcip Snoop' a i pomysłowe przepływy, które odróżniają tę płytę od reszty., Pełne chwytliwych haczyków, melodyjnych zwrotek i sprytnych zastosowań gościnnych artystów, takich jak Lady of Rage, podczas gdy teksty Snoop Dogga na Doggystyle mają tendencję do skłaniania się ku seksizmowi i przemocy, jego unikalna dostawa w połączeniu z produkcją Dre są wystarczające, aby przymknąć oko, jeśli postrzegasz ją jako produkt swoich czasów. Ktoś chce Gin' n ' juice?

Illmatic by Nas (1994)

debiutancki album Nas, Illmatic, to prawdziwy triumf, pełen jazzowych sampli i wyrafinowanej liryki, która postawiła dwudziestolatka na piedestale, którego od tamtej pory nie opuścił., Korzystając z pomocy DJ Premier, Large Professor, Pete Rock, Q-Tip i LES przy produkcji, nas maluje portret życia w mieście, które przenika od frustracji do optymizmu, przedstawiając świeżą opowieść o tym, jak to jest dorastać w ubogiej okolicy, ukrywając marzenia o ucieczce. Illmatic jest tak dobry, że naukowcy przestudiowali go i na zawsze zostanie zapamiętany jako nie tylko jedna z najlepszych płyt hip-hopowych wszech czasów, ale także jeden z najlepszych albumów, jakie kiedykolwiek powstały., Nas mógł nalegać, że „życie jest suką, a potem umrzesz”, ale jego dziedzictwo zawsze będzie żyć przez Illmatic.

Ready To Die By The Notorious BIG (1994)

każdy, kto lubi krytykować muzykę rap za jej gloryfikację przemocy i działalności przestępczej powinien dać Notorious BIG ' s Ready to Die odpowiedniego odsłuchu., Tak, kultowe single, takie jak” Juicy „i” Big Poppa”, pozostają na plusach swojego stylu życia – jego historia od szmat do bogactwa i pieprzenie, odpowiednio-ale gdzie indziej na Ready To Die Biggie otwiera się o minusach ze szczerą szczerością, z utworami takimi jak” Everyday Struggle „i” Suicidal Thoughts ” poruszającymi tematy depresji i wstydu towarzyszącego życiu przestępczemu., Za brawurą i jego dynamiczną dostawą kryje się prawdziwa wrażliwość na Ready To Die, a w połączeniu z jego umiejętnością opowiadania historii i sprytną produkcją albumu, nietrudno zrozumieć, dlaczego przez wielu uważany jest za najlepszego rapera wszech czasów.,

All Eyez On Me by 2Pac (1996)

na 27 songs long, czwarty i ostatni album 2Paca, który zostanie wydany za jego życia, to tour de force hip-hopu, pierwszy tego rodzaju, który kiedykolwiek został wydany do masowej konsumpcji i okrutny powrót do muzyki po spędzeniu 11 miesięcy w więzieniu za napaść na tle seksualnym. W dzisiejszym świecie żadna wytwórnia przy zdrowych zmysłach nie wpłaciłaby kaucji za jego zbrodnię, ale to właśnie zrobiła Death Row Records w 1995 roku, wydając 1,4 miliona dolarów pod warunkiem, że zrobi dla nich trzy albumy raz wydane., Raper zginął w strzelaninie w drodze niecały rok później, ale nie przed wydaniem All Eyez On Me, albumu nagranego pospiesznie w ciągu dwóch tygodni. Podczas gdy przez to przechodzi ton pilności, praca 2Pac nad tym albumem nie jest niechlujna, rezygnując z bardziej refleksyjnych tematów eksplorowanych przeze mnie Przeciwko światu dla bezczelnego świętowania Thug Life., Wyposażony w najbardziej znanych producentów Death Row Records-w tym, jak się domyślacie, Dr Dre-aby dorównać swinging braggadocio, All Eyez On Me może nie jest najbardziej przemyślanym albumem 2Paca, ale to ten, na którym wszystkie elementy połączyły się harmonijnie i, biorąc pod uwagę jego skalę i szybki zwrot, zasługuje na zapamiętanie jako jeden z najlepszych.,

the Score by Fugees (1996)

„It' s almost like a hip-hop version of Tommy, like what The Who did for rock music”, said Lauryn Hill of Fugees ' second album, zanim jeszcze został wydany. Jeśli mówisz tego rodzaju rozmowy, na pewno jak cholera, trzeba iść spacer i, po wydaniu, wynik nie rozczarował. Łącząc inteligentne sample, żywe instrumenty i inteligentne winiety życia w getcie, partytura jest intymna i przemyślana, w tym czasie zapewniając szerszy apel do mas sceptycznie nastawionych do muzyki hip-hop., Każdy członek zespołu ma okazję naprawdę zabłysnąć na tej płycie, ale należy zauważyć, że muzyka Hill trafiła do mainstreamowej publiczności, a jej wokal zakotwiczył soulowe brzmienie grupy na singlach takich jak „Ready Or Not” i „Killing Me Softly With His Song”. Grupa rozpadła się i rozpoczęła pracę nad solowymi projektami zaledwie rok po wydaniu partytury, ale to wystarczyło, aby umieścić Fugees w hip-hop hall of fame, zmieniając krajobraz gatunku na zawsze.,

Aquemini by OutKast (1998)

, Zapraszając eklektyczną mieszankę muzyków do studia i pisząc instrumentale albumu poprzez jamming sessions, muzykalność w Aquemini ustawiła André 3000 i Big Boi jako artystów z uchem do innowacji, z duetem wykorzystującym swoje różne osobowości (tytuł albumu jest ukłonem w stronę ich oddzielnych znaków gwiazd, Aquarius i Gemini), aby stworzyć prawdziwie indywidualne brzmienie. To radosna i tryumfalna płyta, z dźwiękami soulu i funku splecionymi przez produkcję i imponującym liryzmem. Co jest fajniejsze od bycia fajnym? Niektórzy mówią ” Ice cold!,”, ale mówimy OutKast – i tylko OutKast.

The Miseducation of Lauryn Hill By Lauryn Hill (1998)

Lauryn Hill podbiła serca publiczności dzięki muzyce Fugees.i rapujące umiejętności błyszczące jak gwiazda własnej płyty., Napisana w przypływie kreatywności, zainspirowana ciążą z Rohanem Marleyem, błędna Edukacja Lauryn Hill jest przesiąknięta duszą i rozważną wrażliwością, z okazjonalnymi występami takich jak Mary J Blige i D ' Angelo, gdy Hill płynnie prześlizguje się pomiędzy rapowaniem a śpiewaniem z imponującą łatwością. Zdobywając pięć nagród Grammy, The Miseducation of Lauryn Hill przeszedł do historii jako pierwszy album hip-hopowy, który kiedykolwiek zdobył upragnioną nagrodę Album Roku, podczas gdy ona stała się pierwszą kobietą, która zdobyła pięć nagród podczas jednej ceremonii., Z spuścizną, która jest wciąż bardzo żywa i zdrowa, brzmienie Miseducation można do dziś usłyszeć w wydawnictwach hip-hopowych i neo-soul. Jeśli chodzi o główny singiel albumu, „Doo Wop (That Thing)”, cóż, można go usłyszeć na każdej imprezie, na którą warto wybrać się na całą planetę.

The Blueprint by Jay-Z (2001)

Jeśli nauczyliśmy się czegoś z filmu dokumentalnego Michaela Jordana The Last Dance, to najlepszym sposobem na powrót do krytyków jest doskonalenie się i to właśnie zrobił Jay-Z na swoim szóstym albumie The Blueprint., W tym czasie, był jednym z najbardziej dissed raperów w grze, z wszystkich od Nas do Prodigy strzałów jego sposób, ale podczas walki z „Takeover”, reszta albumu mówi sama za siebie, ożywienie kultury hip-hopu z pomocą młodego Kanye Westa i Just Blaze produkcji. Efektem jest brawura pod wpływem duszy, kiedy Jay-Z wykonuje swój własny róg nad starannie dopracowanymi samplami, z pewnością zapewniając słuchaczy na „Hola ' Hovito”, że”If I ain' t better than BIG, I 'm the closest one”., Podczas gdy dyskusyjne jest to, że The Blueprint jest najlepszą płytą Jaya-Z – on sam powiedział, że jego debiutancki album, Reasonable Doubt, jest jego najlepszym dziełem – jego wpływ jest niepodważalny, dosłownie odwzorowując Plan dźwiękowy dla produkcji hip-hopowej w ciągu najbliższych kilku lat. Tak się ucisza tych nieznośnych hejterów.,

My Beautiful Dark Twisted Fantasy by Kanye West (2010)

wielu śmiało się, gdy Kanye West powiedział: „Jestem kreatywnym geniuszem i nie ma innego sposobu, aby to powiedzieć” na Jimmy Kimmel w 2013, ale na 2010 jest Mój Piękny Dark Twisted fantazjuje, że chodzi z cwaniakiem, który podtrzymuje rozmowę., Wydany wraz z krótkim filmem Runaway, zawierający muzykę z albumu, jasne jest, że West postanowił zaprezentować pełny zakres swojego talentu dzięki tej płycie, doskonaląc się na całym pokładzie z wystawną produkcją i tekstami musującymi na maniakalnych wzlotów i trzeźwych upadków sławy i nadmiaru. Żadne dwa utwory nie brzmią tak samo, ale wszystkie są połączone ze sobą przez wyraźnie ciemniejszy dźwięk, który wyłania się podczas ich produkcji, od ECHA śpiewów Na „Power” do wściekłych bębnów Na „All of the Lights”., Zatrudniając najlepszych w branży do funkcji-Jay-Z, RZA, Raekwon,Rick Ross, Rihanna i Nicki Minaj, by wymienić tylko kilka-West stworzył nowoczesne arcydzieło, które przepisało książkę hip-hopowych zasad i potwierdziło, że w rzeczywistości prawdopodobnie jest kreatywnym geniuszem.

To Pimp a Butterfly by Kendrick Lamar (2015)

trzeci album studyjny Kendricka Lamara, To Pimp A Butterfly, został przez wielu porównany do albumu Public Enemy It Takes A Nation., Lamar, twórcze zwieńczenie dekad wpływów czarnej muzyki, od jazzu przez funk po soul, splata politycznie naładowany gobelin, który odwzorowuje black experience na Pimp a Butterfly, z takimi jak George Clinton i Thundercat na pokładzie, aby użyczyć swoich talentów do albumu. Uderzając w tematy rasy i niesprawiedliwości dla Black Lives Matter generation, album jest dziełem kinowym, z Lamar gra teatralne z wieloma postaciami w swoich utworach, aby napędzać swoje punkty do domu., Po mistrzowsku wykonany, to nie tylko jeden z największych współczesnych albumów hip-hopowych, ale także jeden z najlepszych albumów ostatniej dekady każdego gatunku.

przejdź do kanału Vero gq, aby uzyskać ekskluzywne treści muzyczne i komentarze, wszystkie najnowsze wiadomości ze stylu życia muzycznego i dostęp do informacji poufnych w świecie GQ, od informacji zza kulis po rekomendacje naszych redaktorów i utalentowanych talentów.,

teraz Przeczytaj

Dr Dre i Jimmy Iovine: 'myślimy o tym, kto będzie następnym Steve’em Jobsem'

najlepsze albumy 2020 roku (do tej pory), aby uczynić rok bardziej znośnym

albumy, które sprawiły, że rok 2019 znów był wspaniały

Articles