test wychwytu jodu promieniotwórczego jest rodzajem badania diagnostycznego stosowanego w diagnostyce problemów tarczycy, szczególnie nadczynności tarczycy. Całkowicie różni się od radioaktywnej terapii jodem (terapia RAI), która wykorzystuje znacznie wyższe dawki do niszczenia komórek nowotworowych. Test RAIU jest również stosowany jako kontynuacja terapii RAI w celu sprawdzenia, czy nie przetrwały żadne komórki tarczycy, które nadal mogą być nowotworowe.,
test RAIU
pacjent połyka radioizotop jodu w postaci kapsułek lub płynu, a absorpcję (wychwyt) tego radioznacznika przez tarczycę bada się po 4-6 godzinach i po 24 godzinach za pomocą licznika scyntylacyjnego. Dawka wynosi zwykle 0,15–0,37 MBq (4-10 µCi) jodku 131I lub 3,7–7.,4 MBq (100-200 µCi) jodku 123I. Test RAIU jest wiarygodnym pomiarem przy użyciu dedykowanej sondy o odtwarzalności 1% i najmniej znaczącej zmianie 95% na 3%.
normalna absorpcja wynosi od 15 do 25 procent, ale może być wymuszona, jeśli w międzyczasie pacjent spożywa pokarmy bogate w jod, takie jak produkty mleczne i owoce morza. Niski wychwyt sugeruje zapalenie tarczycy, wysoki wychwyt sugeruje chorobę Gravesa, a nierówności w wychwycie sugeruje obecność guzka.
123I ma krótszy okres półtrwania niż 131I (pół dnia vs.8.,1 dni), więc użycie 123I naraża ciało na mniejsze promieniowanie, kosztem krótszego czasu na ocenę opóźnionych obrazów skanowania. Ponadto 123I emituje promieniowanie gamma, podczas gdy 131I emituje promieniowanie gamma i beta.
Dodaj komentarz