14 września 1224 r., w sobotę, Franciszek z Asyżu—znany asceta i Święty, przyszły święty—przygotowywał się do drugiego miesiąca rekolekcji z kilkoma bliskimi towarzyszami na Monte La Verna, z widokiem na Rzekę Arno w Toskanii. Franciszek spędził ostatnie kilka tygodni na długotrwałej kontemplacji cierpiącego Jezusa Chrystusa na krzyżu i mógł być słaby z powodu przedłużającego się postu., Gdy uklękł, aby modlić się o świcie (zauważa Fioretti— „małe kwiaty św. Franciszka z Asyżu”, zbiór legend i opowieści o świętym),

zaczął kontemplować mękę Chrystusa… a jego żarliwość wzrosła tak silna w nim, że stał się całkowicie przekształcony w Jezusa przez miłość i współczucie…. Kiedy był tak rozpalony, ujrzał serafa z sześcioma lśniącymi, ognistymi skrzydłami zstępującymi z nieba., Ten Serafin zbliżył się do św. Franciszka w szybkim locie, aby mógł go wyraźnie zobaczyć i rozpoznać, że ma postać człowieka ukrzyżowanego… po długim okresie tajemnej rozmowy, ta tajemnicza wizja zanikła, pozostawiając … w jego ciele wspaniały obraz i odcisk Męki Chrystusa. Na rękach i nogach Świętego Franciszka natychmiast zaczęły się pojawiać ślady gwoździ w taki sam sposób, jak widział je w ciele Jezusa Ukrzyżowanego.,

W sumie Franciszek odkrył, że nosił pięć znaków: dwa na dłoniach i dwa na nogach, gdzie tradycyjnie uważano, że gwoździe, które przytwierdzały Chrystusa do krzyża, zostały wbite do domu, i piąty po jego boku, gdzie Biblia mówi, że Jezus otrzymał włócznię od rzymskiego setnika.

tak opisał pierwszy przypadek Stygmatów—pojawienia się znaków lub rzeczywistych ran, które Chrystus otrzymał podczas Ukrzyżowania., Później stygmatycy (a było ich kilkuset) wykazywali podobne ślady, chociaż niektórzy noszą tylko jedną lub dwie rany, podczas gdy inni również wykazują zadrapania na czołach, gdzie Chrystus zostałby zraniony przez swoją koronę cierniową. Na przestrzeni wieków stygmaty stały się jednym z najlepiej udokumentowanych i najbardziej kontrowersyjnych zjawisk mistycznych. Obszerny zapis umożliwia porównanie przypadków, które miały miejsce od wieków.

Dlaczego jednak stygmaty materializowały się w XIII-wiecznych Włoszech?, Część odpowiedzi wydaje się tkwić w nurtach teologicznych tamtych czasów. Kościół Katolicki w dniu św. Franciszka zaczął kłaść większy nacisk na człowieczeństwo Chrystusa i wkrótce wprowadzi do kalendarza nowe święto, Boże Ciało, aby zachęcić do kontemplacji jego fizycznych cierpień. Malarze religijni odpowiedzieli wyraźnie, przedstawiając ukrzyżowanie po raz pierwszy, przedstawiając Jezusa, który był wyraźnie w agonii z ran, które kapały krwią., Rzeczywiście, współczesna obsesja na punkcie znaków ukrzyżowania może najlepiej ukazać się w incydencie, który miał miejsce w Oksfordzie w Anglii, dwa lata przed wizją św. Franciszka: młody człowiek został postawiony przed arcybiskupem Canterbury i oskarżony o herezję ogłoszenia, że jest Synem Bożym., W sądzie odkryto, że jego ciało nosiło pięć ran; ale zapis nie zawiera żadnej sugestii, że zostały one spontanicznie wygenerowane i wydaje się, że mógł on rzeczywiście pozwolić sobie na ukrzyżowanie, albo dlatego, że naprawdę wierzył, że jest Chrystusem, albo dlatego, że chciał, aby inni wierzyli, że nim jest.

Therese Neumann, kontrowersyjna niemiecka stygmatyczka, twierdziła, że żyła od lat tylko na Opłatkach komunijnych i winie., Zdjęcie: Bundesarchiv via Wikicommons

jest mało prawdopodobne, że wiadomość o tej dziwnej sprawie dotarła do Franciszka w Asyżu. Z drugiej strony nie ulega wątpliwości, że sława Świętego zapewniła, że historia jego stygmatyzacji szybko stała się znana w całej Europie, a wkrótce zaczęły się pojawiać inne przypadki Stygmatów. Co najmniej dziesięć kolejnych zostało odnotowanych w XIII wieku, a ostatnie szacunki byłego korespondenta religijnego BBC Teda Harrisona określają całkowitą liczbę zgłoszonych od 1224 roku na nieco ponad 400., Należą do nich takie godne uwagi przypadki, jak Johann Jetzer, szwajcarski rolnik, który wystawił stygmaty w 1507 r., i Therese Neumann, kontrowersyjna niemiecka stygmatyczka, na której znaki pojawiały się w piątki od 1926 r.do jej śmierci w 1962 r. (choć nigdy przekonująco w obecności obserwatorów naukowych). Ojciec Pio, Kapucyński mnich, który jest prawdopodobnie najbardziej znany ze wszystkich stygmatyków, przypuszcza się również, że doświadczył wielu innych dziwnych zjawisk i dokonał licznych cudownych uzdrowień. (Stygmatycy są często kojarzeni z innymi cudownymi wydarzeniami.,) Pio został kanonizowany przez Papieża Jana Pawła II w 2002 roku.

aż do XX wieku doniesienia o stygmatach ograniczały się do katolickiej Europy, ale najnowsza liczba współczesnych przypadków, dokonana około dekady temu, obejmowała około 25 przypadków rozsianych po całym świecie, w tym jeden w Korei i jeden w Japonii. To samo w sobie jest niezwykłym rozwojem, ale nastąpiła również dramatyczna zmiana w stosunku męskich do żeńskich stygmatyków. Ogólnie rzecz biorąc, zdecydowaną większość zawsze stanowiły kobiety: 353, w porównaniu do zaledwie 54 mężczyzn, co stanowi stosunek prawie siedmiu do jednego., Ale według analizy Harrisona, stosunek ten zmienił się diametralnie w ciągu ostatniego półwiecza. Wśród 44 przypadków odnotowanych od 1946 roku wynosi on 2,4:1, a wśród żyjących stygmatyków zaledwie 1,5:1. Harrison sugeruje, że może to być wyjaśnione „przez zmiany w równowadze władzy między mężczyznami i kobietami, zarówno w kościele, jak i w społeczeństwie”, i że w poprzednich wiekach kobiety mogły manifestować stygmaty, aby zwrócić na siebie uwagę w społeczeństwie zdominowanym przez mężczyzn i w kościele, który wykluczył je z kapłaństwa., Cytując stygmatyków, którzy dokonali lokalnych przebudzeń religijnych lub stali się przywódcami mesjańskich sekt, Harrison zauważa ” rolę Stygmatów w przyznawaniu jednostkom i zgromadzeniom bezpośredniego autorytetu duchowego.”

św. Franciszek otrzymuje stygmaty. Z tabliczki z folii na XIII-wiecznym relikwiarzu. Image: Wikicommons.

zapis pokazuje również inne wzorce. Przed Ojcem Pio żaden ksiądz nie otrzymał Stygmatów; od tego czasu wielu, Przypadki pojawiają się w grupach: pojedynczy przypadek wystąpił na Półwyspie Iberyjskim między XIII a XV wiekiem, ale 54 odnotowano w latach 1600-1799—i od tego czasu było ich tylko siedem. A lokalizacja ran zaczęła się zmieniać wraz z rozwojem wiedzy medycznej. Tradycyjnie dwie z Pięciu Ran pojawiły się na dłoniach, na których niezliczone ikony ukazywały gwoździe, które rzekomo zostały wbite w ręce Chrystusa podczas ukrzyżowania., Od tego czasu ustalono, że gwoździe umieszczone w ten sposób nie mogą utrzymać ciężaru ciała, a Rzymianie ukrzyżowali swoje ofiary, wbijając gwoźdź w ramię tuż nad nadgarstkiem. W co najmniej dwóch ostatnich przypadkach, jak zauważa sceptyk Joe Nickell, stygmatyk krwawił z ran.

to wszystko sugeruje—nawet wielu Katolickim pisarzom na ten temat—Po pierwsze, że zjawisko to opiera się na kulturze., Wydaje się, że nie ma podobieństw w żadnej z głównych religii niechrześcijańskich, a z wyjątkiem dziwnych 20-wiecznych Stygmatów anglikańskich lub baptystycznych, chorzy są niezmiennie członkami Kościoła rzymskokatolickiego. Co więcej, dowody na rzeczywistość Stygmatów są co najwyżej szkicowe; ojciec Herbert Thurston, Wielki jezuicki autorytet w dziedzinie fizycznych zjawisk mistycyzmu, twierdził, że nie było całkowicie wiarygodnego przypadku od samego św. Franciszka., Dzisiaj sam Kościół katolicki przyjmuje ostrożne spojrzenie na to zjawisko, uznając, że cuda mogą rzeczywiście się zdarzyć, jednocześnie odmawiając formalnego uznania nawet Stygmatów św. Franciszka za cudowne.

Jak zatem wyjaśnić to zjawisko? Oszustwa z pewnością w niektórych przypadkach. Magdalena de la Cruz, słynna hiszpańska stygmatyczka z XVI wieku, której częste umartwianie się i spektakularne rany czyniły z niej faworytkę na dworze, ostatecznie przyznała się do własnych obrażeń., Podobnie Johann Jetzer, który twierdził, że doświadczył nie tylko powtarzających się zjawisk poltergeista, ale także serii wizji religijnych, wyznał w 1507, że jego stygmaty były fałszywe. Czterech braci z jego klasztoru zostało następnie spalonych na stosie, a sam Jetzer uniknął śmierci dopiero po tym, jak matka przemyciła mu komplet damskich ubrań, w których blefował sobie drogę z celi śmierci.,

poza przypadkami jawnego oszustwa, które mogą stanowić większość wszystkich przypadków, pojawienie się Stygmatów wydaje się być zasadniczo stanem psychologicznym, którego przejawy są determinowane przez oczekiwania kulturowe samych Stygmatów. Wiele osób cierpiących wydaje się wykazywać obfite dowody niskiej samooceny, problemów zdrowotnych lub tendencji do samookaleczania-silnej mieszanki w połączeniu z ekspozycją na wszechobecną ikonografię wieków tradycji chrześcijańskiej., Wykazano ponad wszelką wątpliwość, że wielu zadało sobie te pięć ran, czasami nieświadomie, być może będąc w zmienionym stanie świadomości wywołanym przez rozległy Post lub intensywną modlitwę.

przykład: Teresa Musco, stygmatyczka z Neapolu, przeżyła całe życie w złym stanie zdrowia i w sumie ponad 100 operacji w latach prowadzących do wczesnej śmierci, którą sama przewidziała. (Zmarła w 1976 roku w wieku 33 lat—w tym samym wieku co Chrystus.,), Kiedy żyła, Teresa Zwykle opisywała siebie jako „gnojka”, a jej pamiętnik często zawierał napomnienie: „Panie, użyj mnie jako szmaty do czyszczenia!”Współczesna Therese Neumann cierpiała na ślepotę i konwulsje w wyniku urazów głowy i twierdziła, że żyła ponad trzy dekady tylko z chleba i wina, które codziennie otrzymywała na komunię. Thurston omówiła swój przypadek pod tytułem ” histeria i podwójna osobowość.,”Współczesna angielska Stygmatyczka Jane Hunt zaczęła wykazywać oznaki pasji w 1985 roku po serii poronień, a przestała to robić po tym, jak w 1987 roku przeszła histerektomię.

przynajmniej w niektórych z tych przypadków, badacze tacy jak Harrison argumentowali, istotne dowody wskazują, że pierwotne rany mogą nawrócić się spontanicznie i najwyraźniej psychosomatycznie, na ogół w ważnych terminach. W latach 90. na przykład Włoszka Domenica Lo Bianco wystawiła stygmaty w Wielki Piątek., Jej sława rozeszła się, a Harrison zauważa, że włoski psychoterapeuta, Dr Marco Margnelli, poinformował, że Lo Bianco w laboratorium przeżywa jeden incydent Stygmatów w ” stanie transu.”Według Margnellego, marks pojawił się spontanicznie na ramieniu testera, gdy została przyklejona, a jawne oszustwo można wykluczyć jako wyjaśnienie.

Jeśli to prawda, to Harrison może mieć rację, sugerując, że niektóre przypadki Stygmatów mogą być przypisane przyczynom psychosomatycznym—innymi słowy, sile sugestii., Alternatywą, zaproponowaną przez sceptyków, takich jak Joe Nickell, jest to, że wszystkie znane przypadki, w tym własne św. Franciszka, są pobożnymi–lub mniej pobożnymi-oszustwami. „Eksperymentalne próby powielenia tego zjawiska,” pisze Nickell, ” okazały się ostatecznie nieskuteczne uważam, że oszustwo–udowodnione wyjaśnienie w wielu przypadkach-dostarcza najbardziej wiarygodnej ogólnej sugestii.”Twierdzi, że nawet ludzie tacy jak św. Franciszek, nie chcąc „popełnić oszustwa z błahych pobudek”, mogą zgodzić się na ” pobożną mistyfikację—taką, która według Francisa mogłaby promować przykład Chrystusa wśród innych.,”

prawie osiem wieków od tego dnia na Monte La Verna, jury pozostaje poza; jego ostateczny werdykt ostatecznie zależy od dobrej oceny ludzkiej natury. Oszustwo czy coś więcej niż oszustwo? Zatwardziali sceptycy czują się pewni, że znają odpowiedź, ale dla bardziej skłonnych religijnie, nawet dokładne przyjrzenie się zapisowi nie pozbawiło jeszcze całkowicie tego zjawiska tajemnicy.

Źródła

Ted Harrison. Stygmaty: średniowieczna tajemnica w epoce nowożytnej. New York: Penguin Books, 1999; Joe Nickell. Szukanie cudu: płaczące ikony, relikwie, stygmaty, wizje i uzdrowienia., Amhurst: Prometheus Books, 1998; Herbert Thurston. Fizyczne zjawiska mistycyzmu. Londyn: Burnes Oates, 1952; Ian Wilson. The Bleeding Mind: an Investigation into the Mysterious Phenomenon of Stigmata. Londyn: Weidenfeld and Nicolson, 1988