Taizong, Wade-Giles romanizacja T ' ai-tsung, imię osobiste (xingming) Zhao Jiong, oryginalne imię Zhao Kuangyi lub Zhao Guangyi, (ur. 939, Chiny-zm. 997, Chiny), imię świątynne (miaohao) drugiego cesarza z dynastii Song (960-1279) i brata pierwszego cesarza, Taizu. Zakończył konsolidację dynastii. Kiedy cesarz Taizu zmarł w 976 roku, tron został przekazany Taizongowi, a nie młodemu synowi pierwszego cesarza, prawdopodobnie wbrew woli pierwszego cesarza., Spekulacje te są wzmocnione tym, że po objęciu urzędu cesarza, Taizong, niegdyś łagodny i wyrozumiały człowiek, traktował swojego młodszego brata i bratanka z takim okrucieństwem, że popełnili samobójstwo.

trzy lata po objęciu tronu cesarz Taizong przejął dwa pozostałe niepodległe państwa w południowych Chinach, tym samym niemal kończąc zjednoczenie Cesarstwa. Jednak w sprawach zagranicznych odnosił mniejsze sukcesy., Gdy próbował odzyskać dawne Północne terytorium Chin między Pekinem a Wielkim Murem, poniósł katastrofalną klęskę z rąk plemion Khitan (Qidan), które zajęły ten obszar i przyjęły dynastyczne Imię Liao (907-1125). Walki trwały do 1004 roku, kiedy następca Taizonga zgodził się zrezygnować z roszczeń do tego regionu.

w administracji cywilnej Taizong zwracał szczególną uwagę na edukację, przyczyniając się do rozwoju systemu egzaminów ze służby cywilnej i dalszego jego wykorzystania w decydowaniu o wejściu do biurokracji., Scentralizował kontrolę bardziej niż kiedykolwiek wcześniej w historii Chin, koncentrując wielką władzę w rękach cesarza. Podążał za systemem prefekturalnym dynastii Tang i podzielił Chiny na 15 prowincji, z których każda podlegała gubernatorowi. Pod koniec panowania Taizonga panowanie Song stało się ugruntowane, a dynastia rozpoczęła swoje wielkie osiągnięcia kulturalne i gospodarcze.