9 maja 1980 r. ogłoszono bardzo oczekiwaną walkę pomiędzy niepokonanym mistrzem WBC „Sugar” Rayem Leonardem i byłym niekwestionowanym mistrzem wagi lekkiej, a ówczesnym pretendentem wagi półśredniej Roberto Duránem. Walka, która miała się odbyć nieco ponad miesiąc po jej oficjalnym ogłoszeniu 20 czerwca, miała odbyć się na Stadionie Olimpijskim w Montrealu, miejscu, w którym Leonard zdobył złoty medal olimpijski cztery lata wcześniej., Leonard i Durán byli jednymi z najlepszych pięściarzy w tym sporcie. Leonard był doskonały 27-0 i zdobył tytuł WBC w wadze półśredniej w grudniu po nokautowaniu przyszłego mistrza Wilfreda Beníteza, a następnie w marcu 1980 roku obronił tytuł przeciwko Dave ' owi boyowi Greenowi. Durán niedawno zakończył sześcioletni bieg jako mistrz wagi lekkiej, zanim awansował do wagi półśredniej, gdzie pobił rekord 8-0, zanim zmierzył się z Leonardem., Walka miała być największą wygraną w historii boksu, a zarówno Leonard, jak i Durán mieli zarobić najwięcej w swojej karierze odpowiednio 9 milionów dolarów i 1,5 miliona dolarów.

tuż przed walką zarówno Leonard, jak i Durán otrzymywali strachy na zdrowiu. Durán przeszedł dwugodzinne badanie serca i po tym, jak jego EKG ujawniło nieprawidłowości w biciu serca, wezwano kardiologa i ustalono, że nieprawidłowości były powszechne u dobrze wyszkolonego sportowca i Durán został dopuszczony do walki., Tymczasem Leonard twierdził, że został dotknięty przez „wirusa”, chociaż jego trener stwierdził: „gdyby miał wirusa, nie byłoby tak źle, bo bym o nim słyszał.”