lista siedmiu cnót, które sprzeciwiają się siedmiu grzechom śmiertelnym, pojawiła się później w poemacie epickim Psychomachia, czyli Bitwa/Konkurs duszy. Napisany przez Aureliusza Klemensa Prudencjusza, chrześcijańskiego gubernatora, który zmarł około 410 r. n. e., pociąga za sobą walkę między dobrymi cnotami a złymi wadami. Ogromna popularność tego dzieła w średniowieczu przyczyniła się do rozpowszechnienia idei Świętej cnoty w całej Europie.,

Po tym, jak papież Grzegorz i opublikował swoją listę siedmiu grzechów głównych w 590 R., siedem cnót zostało zidentyfikowanych jako czystość, wstrzemięźliwość, miłość, pracowitość, cierpliwość, życzliwość i pokora. Praktykowanie ich mówi się, aby chronić przed pokusą od siedmiu grzechów głównych.,stence, wysiłek, etyka lenistwo Acedia cierpliwość cierpliwość przebaczenie, miłosierdzie gniew Ira dobroć Humanitas zadowolenie, współczucie zazdrość invidia pokora humilitas odwaga, skromność, szacunek duma Superbia

te siedem cnót nie odpowiada siedmiu cnót niebiańskich, które powstały przez połączenie cnót kardynalnych i teologicznych., Co więcej, w średniowieczu wysiłki mające na celu postawienie siedmiu cnót niebiańskich w bezpośredniej opozycji do siedmiu grzechów głównych są zarówno rzadkie, jak i nękane trudnościami. „reaty skupione wyłącznie na obu septenariach są w rzeczywistości dość rzadkie.”i” przykłady późnośredniowiecznych katalogów cnót i wad, które rozszerzają lub zaburzają podwójny heptad, można łatwo mnożyć.”I są problemy z tą równoległością.,

opozycja między cnotami a wadami, do których te dzieła nawiązują, pomimo częstego włączania innych schematów, może wydawać się bezproblemowa na pierwszy rzut oka. Cnoty i wady zdają się odzwierciedlać siebie jako pozytywne i negatywne postawy moralne, tak że średniowieczni autorzy, z ich gorącym upodobaniem do podobieństw i przeciwieństw, mogli wygodnie ustawić ich przeciwko sobie. …, Jednak przedstawienia artystyczne, takie jak drzewa Conrada, wprowadzają w błąd, ponieważ stawiają przeciwstawienia między cnotami głównymi a wadami kapitałowymi, które opierają się na zwykłym zestawieniu. Jeśli chodzi o treść, oba Schematy nie pasują do siebie. Na przykład, kapitalne wady pożądliwości i chciwości kontrastują raczej z naprawczymi cnotami, odpowiednio czystości i szczodrości, niż z jakąkolwiek cnotą teologiczną lub kardynalną; przeciwnie, cnoty nadziei i roztropności przeciwstawiają się raczej rozpaczy i głupocie niż wszelkiemu śmiertelnemu grzechowi. Średniowieczni autorzy moralni byli tego świadomi., W rzeczywistości, w średniowiecznej literaturze moralnej wady kapitalne są częściej kontrastowane z cnotami naprawczymi lub przeciwnymi niż z cnotami głównymi, podczas gdy cnotom głównym często towarzyszy zestaw wad odzwierciedlających, a nie Siedem Grzechów Głównych.