kolonie Wschodniej Florydy i zachodniej Florydy pozostały wierne Brytyjczykom podczas wojny o niepodległość Stanów Zjednoczonych, ale na mocy traktatu paryskiego w 1783 roku powróciły pod hiszpańską kontrolę. Po 1783 roku amerykańscy imigranci przenieśli się do Zachodniej Florydy.
w 1810 roku Ci amerykańscy osadnicy w zachodniej Florydzie zbuntowali się, ogłaszając niepodległość od Hiszpanii., Prezydent James Madison i Kongres wykorzystali incydent do zdobycia regionu, wiedząc doskonale, że hiszpański rząd został poważnie osłabiony przez inwazję Napoleona na Hiszpanię. Stany Zjednoczone twierdziły, że część zachodniej Florydy od Missisipi do rzek Perdido była częścią zakupu Luizjany w 1803 roku. Negocjacje w sprawie Florydy rozpoczęły się od misji Don Luisa de Onísa do Waszyngtonu w 1815 roku, aby spotkać się z Sekretarzem Stanu Jamesem Monroe. Sprawa nie została rozwiązana, dopóki Monroe był prezydentem, a John Quincy Adams Sekretarzem Stanu. Chociaż USA, Stosunki hiszpańskie były napięte z powodu podejrzeń o Amerykańskie poparcie dla walk niepodległościowych hiszpańsko-amerykańskich kolonii, sytuacja stała się krytyczna, gdy generał Andrew Jackson zajął hiszpańskie forty w Pensacola i St. Marks w jego autoryzowanym nalocie 1818 przeciwko Seminoles i zbiegłych niewolników, którzy byli postrzegani jako zagrożenie dla Gruzji. Jackson zabił dwóch brytyjskich obywateli pod zarzutem podżegania Indian i uciekinierów., Rząd Monroe poważnie rozważał potępienie działań Jacksona, ale Adams bronił Jacksona powołując się na konieczność powstrzymania Indian i zbiegłych niewolników, ponieważ Hiszpanie tego nie zrobili. Adams wyczuł również, że kampania Jacksona była popularna wśród Amerykanów i wzmocniła jego dyplomatyczną rękę z Hiszpanią.
Adams użył Militarnej akcji Jacksona, aby przedstawić Hiszpanię z żądaniem kontrolowania mieszkańców wschodniej Florydy lub przekazania jej Stanom Zjednoczonym., Minister Onís i sekretarz Adams doszli do Porozumienia, na mocy którego Hiszpania przekazała wschodnią Florydę Stanom Zjednoczonym i zrzekła się wszelkich roszczeń do Zachodniej Florydy. Hiszpania nie otrzymała odszkodowania, ale Stany Zjednoczone zgodziły się przyjąć odpowiedzialność za 5 milionów dolarów szkód wyrządzonych przez obywateli amerykańskich, którzy zbuntowali się przeciwko Hiszpanii. Na mocy Traktatu Onís-Adams z 1819 (zwanego również Traktatem Transkontynentalnym i ratyfikowanym w 1821) Stany Zjednoczone i Hiszpania określiły zachodnie granice Luizjany, A Hiszpania zrzekła się swoich roszczeń do Północno-Zachodniego Pacyfiku., W zamian Stany Zjednoczone uznały hiszpańską suwerenność nad Teksasem.
Dodaj komentarz