Streszczenie

mówca mówi, że wędrując jak chmura pływająca wśród wzgórz i dolin, napotkał pole żonkili obok jeziora. Tańczące, trzepoczące kwiaty rozciągały się bez końca wzdłuż brzegu i choć fale jeziora tańczyły obok kwiatów, żonkile z radością pokonały wodę. Mówca mówi, że apoet nie mógł nie być szczęśliwy w tak radosnym towarzystwie kwiatów.Mówi, że gapił się i patrzył, ale nie zdawał sobie sprawy, co przyniesie mu scena., Na razie, kiedy czuje się „wolny” lub „zamyślony”, pamięć miga na „to wewnętrzne oko / to jest Bliss samotności”, a jego serce wypełnia się przyjemnością ” i tańczy z żonkilami.”

forma

cztery strofy sześciowersowe tego wiersza są zgodne ze schematem quatrain-couplethyme: ABABCC. Każda linia jest odmierzana w tetrametrze jambicznym.

komentarz

Ten prosty wiersz, jeden z najpiękniejszych i najbardziej znanych w kanonie Wordswortha, powraca do znanych tematów Natury i pamięci, tym razem ze szczególnie (prostą) zapasową, muzyczną wymową., Fabuła jest niezwykle prosta, przedstawiająca wędrówkę poety i jego odkrycie pola żonkili nad jeziorem, którego wspomnienie cieszy go i pociesza, gdy jest samotny,znudzony lub niespokojny. Charakterystyka nagłego pojawienia się amemory—żonkili „błysk w oku wewnętrznym / który jest błogością samotności” – jest psychologicznie ostra, ale główny blask poematu stanowi odwrotna personifikacja jego wczesnych strof. Mówca jest metaforycznie porównywany do naturalnego obiektu, chmury— ” wędrowałem jak chmura / która unosi się na wysokości…,”, a żonkile są nadal uosabiane jako istoty ludzkie, tańczące i ” rzucające głowami „w” tłumie, gospodarzu.”Technika ta implikuje wrodzoną jedność człowieka z naturą, czyniąc ją jedną z najbardziej podstawowych i skutecznych metod Wordswortha do zaszczepienia w czytelniku uczucia, które poeta tak często opisuje jako doświadczanie.