Senator Stephen Douglas z Illinois i Abraham Lincoln, urodzony w Kentucky prawnik i jednorazowy przedstawiciel USA z Illinois, rozpoczynają serię słynnych spotkań publicznych na temat niewolnictwa. Dwaj politycy, pierwszy Demokrata z północy i drugi Republikanin, rywalizowali o miejsce w Senacie Stanów Zjednoczonych., W siedmiu debatach Lincoln-Douglas—Wszystkie około trzech godzin wzdłuż—Lincoln argumentował przeciwko rozprzestrzenianiu się niewolnictwa, podczas gdy Douglas utrzymywał, że każde terytorium powinno mieć prawo do decydowania, czy stanie się wolne czy niewolnicze. Lincoln przegrał wybory do Senatu, ale jego kampania przyciągnęła uwagę partii młodych Republikanów.

w 1860 roku Lincoln wygrał nominację prezydencką Partii Republikańskiej. W tych wyborach ponownie zmierzył się z Douglasem, który reprezentował Północną frakcję mocno podzielonej Partii Demokratycznej, a także z południowym Demokratą Johnem C., Breckinridge i kandydat Unii konstytucyjnej John Bell. 6 listopada 1860 Lincoln pokonał swoich przeciwników z zaledwie 40% głosów, stając się pierwszym Republikaninem, który wygrał prezydenturę.

ogłoszenie jego zwycięstwa oznaczało secesję południowych stanów, która od początku roku publicznie zagrażała secesji, jeśli Republikanie zdobędą Biały Dom., Do czasu inauguracji Lincolna 4 marca 1861 roku, siedem Stanów secesji i Skonfederowanych Stanów Ameryki zostały formalnie ustanowione z Jeffersonem Davisem jako jego wybrany prezydent. Miesiąc później rozpoczęła się amerykańska wojna secesyjna, kiedy siły konfederatów pod dowództwem generała P. G. T. Beauregarda otworzyły ogień do fortu Sumter w Karolinie Południowej.

Czytaj więcej: dyskusje Lincoln-Douglas