Technika

wykonanie osteotomii LeFort 1 może być jednym z najbardziej przyjemnych i efektywnych zabiegów w chirurgii ortognatycznej. Przed każdą interwencją chirurgiczną należy wykonać odpowiednie przygotowanie ortodontyczne. Obejmuje to ortodoncję przedoperacyjną w celu dekompensacji zębów, a także ogólną ocenę estetyki twarzy.10 należy stosować spójną sekwencję operacyjną, aby przyspieszyć procedurę i wyeliminować niepotrzebny zmarnowany czas.,

pacjent jest umieszczony w pozycji leżącej na plecach z rolką barkową dla neutralnej pozycji głowy. U tych pacjentów preferowana jest intubacja nosowo-tchawicza, dzięki czemu można bez trudności kontrolować niedrożność. Rurka jest zwykle zabezpieczona szwem jedwabnym 2.0 do błoniastej części przegrody ogonowej lub przedniej skóry głowy. Pozwala to na przygotowanie rurki do pola chirurgicznego i zapobiega jej przemieszczeniu podczas operacji., Zewnętrzne punkty orientacyjne twarzy są ważne, aby ustalić przed rozpoczęciem procedury, aby ruch szczęki mógł być mierzony w stosunku do szkieletu czaszki. Zwykle odbywa się to za pomocą tatuażu na poziomie kantu przyśrodkowego lub przewodu K umieszczonego na poziomie połączenia nosowo-czołowego. Po ustaleniu tego punktu orientacyjnego należy wykonać przedoperacyjne pomiary szczęki z zębów lub wsporników ortodontycznych zarówno po lewej, jak i po prawej stronie. Znieczulenie miejscowe jest następnie wstrzykiwany do dziąseł sulcus górnej wargi, aby pomóc z hemostazy.,

Nacięcie wykonuje się w celu pozostawienia zdrowego mankietu ślizgowego dziąseł. W przypadku chowania górnej wargi należy przesunąć ilość wysuwanego mankietu dziąseł pozostawionego na szczęce, aby zrekompensować ilość występującego rozciągania tkanek miękkich. Mankiet zawsze pojawi się krótszy po jego przecięciu. Jest to ważny krok w operacji, ponieważ pomoże chirurgowi uniknąć kłopotliwych komplikacji narażonych sprzętu z powodu nieodpowiedniego zamknięcia., Większość chirurgów zaleca mankiet 5 mm; jednak z naszego doświadczenia wynika, że dodanie kilku milimetrów więcej do nacięcia pozostawi odpowiednią ilość tkanki dla łatwego, wodoszczelnego zamknięcia. Nacięcie można wykonać ostrzem #15 lub elektrokauterią na niskim ustawieniu.

Po przejściu przez błonę śluzową do luźnej tkanki areolarnej w płaszczyźnie podśluzówkowej, rozwarstwienie powinno przebiegać bezpośrednio do kości. Ważne jest, aby nie opuszczać tej płaszczyzny i nie rozcinać mięśni twarzy. Spowoduje to niepotrzebne krwawienie i obrzęk., Nacięcie wykonuje się od pierwszego trzonu do pierwszego trzonu, aby odsłonić zarówno boczne, jak i przyśrodkowe pośladki szczęki.

Po zidentyfikowaniu okostnej należy ją wykonać elektrokauterią na całej długości nacięcia. Rozwarstwienie podokostne z windą wykonuje się w celu odsłonięcia przedniej powierzchni szczęki. Rozwarstwienie wokół poziomu otworu piriform należy pamiętać o błonie śluzowej nosa i podszewce. Należy zwrócić szczególną uwagę, aby unikać perforacji błony śluzowej nosa., Podłoga nosa i przegrody nosowej powinny być odsłonięte z powrotem do poziomu podniebienia tylnego tak, że górna powierzchnia podniebienia mogą być wizualizowane. Wyżej, rozwarstwienie zatrzymuje się na poziomie nerwów podoczodołowych. Bocznie, rozwarstwienie odbywa się wokół bocznej podstawy szczękowej. Należy zachować ostrożność, aby pozostać w płaszczyźnie podokresowej bocznie i nie rozcinać się w tkance miękkiej. Zapobiegnie to ekspozycji poduszki tłuszczowej podpoliczkowej, co może być uciążliwe do wycofania. Rozwarstwienie boczne powinno zakończyć się po napotkaniu połączenia pterygomaxillary.,

po odsłonięciu szczęki należy wykonać punkty odniesienia na szczęce, aby pomóc w realizacji planu przedoperacyjnego. Potrzeby estetyczne pacjenta pomogą określić, gdzie wykonano osteotomię przyśrodkową i boczną. Następnie osteotomię należy zaznaczyć na szczęce sterylnym ołówkiem lub szybkim bur. Podczas projektowania osteotomii należy zachować ostrożność, aby uniknąć korzeni zęba. Używając psa szczękowego jako najdłuższego odniesienia korzenia zęba (26 mm), można uniknąć wierzchołków innych zębów., Na poziomie piryformu osteotomię należy zawsze wykonywać poniżej poziomu małżowiny dolnej, aby uniknąć uszkodzenia układu nosowo-łzowego.

osteotomię wykonuje się piłą posuwisto-zwrotną w bocznej szczęce i skierowaną do obręczy piryformu ipsilateralnego. Ta sama OSTEOTOMIA jest wykonywana po stronie przeciwnej. Cienki osteotom jest następnie używany do zakończenia osteotomii tylnej bocznych i przyśrodkowych pośladków szczękowych. Osteotom W Kształcie Litery U służy do oddzielenia przegrody nosowej od szczęki., Tylna ściana szczęki jest następnie pęknięta osteotomem. Aby uniknąć wewnętrznych naczyń krwionośnych szczękowych, należy zachować ostrożność, aby nie zanurzyć się zbyt głęboko za pomocą tej kortykotomii.11 podczas kortykotomii przyśrodkowej podstawy szczękowej należy zachować ostrożność, aby uniknąć rurki nosowo-tchawiczej i nieuzasadnionego opóźnienia w zabiegu. W końcu połączenie pterygomaxillary powinno być oddzielone zakrzywionymi osteotomami. Umieszczając palec w jamie ustnej i czując hamulus, medialny zakres osteotomii może być palpacyjnie, aby zapewnić właściwą pozycję., Po zakończeniu osteotomii, downfracture wykonuje się z naciskiem cyfrowym. Jeśli ciśnienie cyfrowe nie zakończy osteotomii, należy przeprowadzić dokładne przesłuchanie poprzednich osteotomii. Złamanie w dół powinno być łatwe i nie powinno wymagać dużej siły. Nadmierna siła może spowodować niekorzystne złamanie i powikłania.

ścinanie szczęki pozwoli na dalsze rozwarstwienie DNA nosa i błony śluzowej nosa. Wszelkie otwory w błony śluzowej nosa powinny być zamknięte, aby zapobiec znacznemu krwawieniu i zapewnić integralność jamy nosowej., Teraz, gdy szczęka jest wolna, należy rozciągnąć tkankę miękką, aby umożliwić większy zakres ruchu. Można to zrobić za pomocą kleszczy mobilizacyjnych lub ciśnienia cyfrowego. Podczas załamania, krwawienie z osteotomii i rozdarta błona śluzowa powinna być kontrolowana początkowo za pomocą pakowania. Każde krwawienie pulsacyjne powinno być kontrolowane elektrokauterią dwubiegunową. Dopływ krwi do segmentu Leforta 1 odbywa się przez gałąź podniebienną wstępującą tętnicy twarzowej i gałąź przednią tętnicy gardłowej wstępującej., Podział tętnicy podniebiennej zstępującej podczas załamania dolnego nie spowoduje uszkodzenia naczyniowego szczęki.12

Po zakończeniu zabiegu i mobilizacji, potrzeby estetyczne i planowanie przedoperacyjne określą nowe położenie szczęki. W przypadku planowanego uderzenia należy zmniejszyć odpowiednią ilość przedniej kości szczękowej, przegrody i łopatki, aby zapewnić stabilną podstawę i zapobiec odchyleniu przegrody nosowej. Jeśli powstają duże szczeliny dla dużych ruchów gorszych lub poziomych, należy rozważyć przeszczepy kostne, aby zapewnić bardziej stabilny ruch., Te przeszczepy kostne mogą być pobierane lokalnie z kości twarzy, z czaszki poprzez przeszczep czaszki Split, lub z grzebienia biodrowego.

pożądane ruchy są wykonywane w stosunku do zewnętrznych punktów odniesienia mierzonych przedoperacyjnie. Jeśli szyna chirurgiczna została ukształtowana przedoperacyjnie, jest następnie używana do pozycjonowania szczęki poprzez umieszczenie pacjenta w szczękowo-żuchwowej fiksacji (mmf). Należy to zrobić z kłykciami żuchwy prawidłowo osadzonymi w fossie, aby nie spowodować wad zgryzu pooperacyjnego.,13 po odpowiednim położeniu szczęka powinna być zamocowana za pomocą tytanowych płyt i śrub. Dla stabilności stosuje się 2-milimetrowe płytki w kształcie litery L, umieszczone na każdym z przystawek szczękowych. Są wygięte w orientacji zapewniającej pożądane położenie szczęki.

pacjent zostaje zwolniony z MMF i sprawdzana jest okluzja. Linia środkowa szczęki jest sprawdzana w odniesieniu do zewnętrznych punktów odniesienia, a siekacze centralne są sprawdzane w odniesieniu do siekaczy żuchwy., Zależność centryczna i okluzja są sprawdzane poprzez manipulowanie żuchwą w stosunku do położenia nowej szczęki. Prawidłowe osadzenie kłykci żuchwy jest niezwykle ważne przed sprawdzeniem nowej okluzji.

Po upewnieniu się, że nacięcie jest zamknięte wchłanialnym szwem. Wykonuje się to za pomocą szwu Wikrylowego 3,0 lub 4,0 w sposób poziomy typu materaca, aby zapewnić wodoszczelne zamknięcie. Niektórzy chirurdzy wolą ścieg alar-cinch, aby odtworzyć odłączone wstawki mięśnia nasalisa. Ma to na celu zapobieganie poszerzeniu podstawy nosa., V-y postęp tkanki śluzowej można zrobić, aby zapobiec płaskiej górnej wargi. Pomaga to odtworzyć wyszczuplenie górnej wargi, szczególnie po dużym ruchu poziomym.14

pooperacyjnie, rurka nosowo-żołądkowa (NG) jest utrzymywana przez 24 godziny, aby zapobiec nudnościom. Pacjent jest umieszczony w pozycji heads-up i otrzymuje ręczne ssanie. W przypadku jednoczęściowej operacji LeFort 1 pacjenci zazwyczaj nie są trzymani w MMF, ale mogą być umieszczani w gumkach prowadzących w celu utrzymania okluzji. Pacjent spędzi jedną noc w szpitalu, aby pomóc w bólu i nudności., W ciągu 24 godzin rurka NG jest usuwana, a pacjent jest wypisywany, jeśli toleruje płyny, ambuluje i kontroluje ból. Miękka dieta mechaniczna jest kontynuowana przez 4 do 6 tygodni, aż do osiągnięcia Unii kostnej.