Rudolph Virchow (1821-1902)

Virchow był jednym z XIX-wiecznych liderów medycyny i patologii. Był także działaczem na rzecz zdrowia publicznego, reformatorem społecznym, politykiem i antropologiem.

Virchow był jedynym dzieckiem rolnika i skarbnika Miejskiego w Schivelbein w Niemczech. Interesował się naukami przyrodniczymi. W 1839 otrzymał stypendium w Pruskiej Akademii Wojskowej, gdzie otrzymał możliwość studiowania medycyny w ramach przygotowań do kariery lekarza wojskowego., Studiował medycynę w Berlinie, a następnie nauczał tam przez większość życia, z przerwami na Śląsku i Würzbergu. W 1847 wraz ze współpracownikiem Benino Reinhardtem założył Archiv für pathologische Anatomie und Physiologie (obecnie znane jako „archiwum Virchowa”), które do dziś pozostaje wiodącym czasopismem patologicznym. Zachęcał swoich uczniów do używania mikroskopów i ” myślenia mikroskopowo.”Virchow miał duży wpływ na edukację medyczną w Niemczech. Uczył kilka osób, które stały się sławnymi naukowcami w Niemczech, w tym Edwina Klebsa, Ernsta Haekela i Adolfa Kussmaula., Uczył także Williama Welcha i Williama Oslera, 2 z 4 znanych lekarzy, którzy założyli Szpital Johns Hopkins.

największym osiągnięciem Virchowa była jego obserwacja, że cały organizm nie choruje—tylko niektóre komórki lub grupy komórek. W 1855 roku, w wieku 34 lat, opublikował swój słynny aforyzm „omnis cellula e cellula” („każda komórka wynika z innej komórki”). Dzięki takiemu podejściu Virchow zapoczątkował dziedzinę patologii komórkowej. Stwierdził, że wszystkie choroby wiążą się ze zmianami w normalnych komórkach, czyli wszystkie patologie ostatecznie są patologią komórkową., Ten pogląd doprowadził do znacznego postępu w praktyce lekarskiej. Oznaczało to, że jednostki chorobowe można określić znacznie ostrzej. Choroby można scharakteryzować nie tylko grupą objawów klinicznych, ale typowymi zmianami anatomicznymi. Anatomia patologiczna, oprócz wielkich zasług naukowych, miała ogromne konsekwencje praktyczne. Jeśli lekarz był w stanie dowiedzieć się, jakie zmiany anatomiczne zaszły u pacjenta, mógł zrobić znacznie dokładniejszą diagnozę choroby niż mógł w przeszłości. To również upoważniło lekarzy do bardziej precyzyjnego leczenia i rokowania., W wielu swoich wystąpieniach Virchow stwierdził, że praktyka lekarska w Niemczech powinna odejść od bycia działalnością w dużej mierze teoretyczną. Opowiadał się za badaniem mikroskopowej anatomii patologicznej, za badaniami prowadzonymi przez lekarzy, za istotnością dokonywania systematycznych obserwacji klinicznych i przeprowadzaniem eksperymentów na zwierzętach.

do wielu odkryć Virchowa należą znajdowanie komórek w kości i tkance łącznej oraz opisywanie substancji takich jak mielina. Był pierwszą osobą, która rozpoznała białaczkę., Był także pierwszą osobą, która wyjaśniła mechanizm choroby zakrzepowo-zatorowej płuc. Udokumentował, że skrzepy krwi w tętnicy płucnej mogą pochodzić z zakrzepów żylnych. Podczas gdy Virchow w Niemczech rozwijał nową naukę o patologii komórkowej, Louis Pasteur we Francji rozwijał nową naukę o bakteriologii. Virchow walczył z teorią zarodkową Pasteura. Uważał, że chora tkanka jest spowodowana rozpadem porządku wewnątrz komórek, a nie inwazją obcego organizmu., Dziś wiemy, że Virchow i Pasteur mieli rację w swoich teoriach dotyczących przyczynowości choroby.

Virchow zauważył związek między chorobami ludzi i zwierząt i ukuł termin „choroba odzwierzęca”, aby wskazać związki chorób zakaźnych między zdrowiem zwierząt i ludzi. Oprócz swojej przełomowej pracy w patologii komórkowej stworzył dziedzinę patologii porównawczej. Jednak koncepcja Virchowa „jednego leku” nie była powszechnie doceniana za jego życia.,

w 1848 roku Virchow służył w Komisji do zbadania epidemii tyfusu plamistego, dla której napisał wnikliwy raport, który krytykował warunki społeczne sprzyjające rozprzestrzenianiu się choroby. Miał już ugruntowaną reputację jako zwolennik Reformacji społecznej, a raport ten ugruntował tę reputację. Od tego czasu był utożsamiany z tym, co stało się nazywane „medycyną społeczną”, jak z jego podstawową specjalizacją patologii.

Virchow był jawnym orędownikiem zdrowia publicznego., Jego pisma i nauki są pełne obserwacji i zaleceń dotyczących sposobów poprawy zdrowia ludzi poprzez poprawę ich warunków ekonomicznych i społecznych. Zaangażował się w politykę, służąc w niemieckim Reichstagu (1880-1893), jednocześnie kierując Instytutem patologicznym w Berlinie. Przyczynił się do ukształtowania reform opieki zdrowotnej wprowadzanych w Niemczech za rządów Ottona von Bismarcka. Jego płodne prace, choć głównie na temat patologii, zawierały wiele esejów i adresów na temat medycyny społecznej i zdrowia publicznego.

wśród wielu zainteresowań Virchowa była helmintologia., Opisał cykl życia włosienia spiralis u świń i jego odzwierzęce następstwa. Był przeciwny nadmiernemu budżetowi wojskowemu Bismarcka, który rozgniewał Bismarcka na tyle, że wyzwał Virchowa na pojedynek. Virchow, uprawniony do wyboru broni, wybrał 2 kiełbasy wieprzowe: gotowaną dla siebie i niegotowaną, ładowaną larwami Włosieni, dla Bismarka. Bismarck, żelazny kanclerz, odrzucił propozycję jako zbyt ryzykowną.

Virchow wniósł również znaczący wkład w antropologię, paleontologię i archeologię., Należy zauważyć, że nawet ludzie o wielkich osiągnięciach, jak Virchow, są omylni. Virchow uważał, że neandertalczyk był współczesnym Homo sapiens, którego deformacje były spowodowane krzywicą w dzieciństwie i zapaleniem stawów w późniejszym życiu, ze spłaszczoną czaszką spowodowaną potężnymi ciosami w głowę. Późniejsze odkrycia i badania wykazały, że neandertalczycy są rzeczywiście starożytni.