Pluton, niegdyś uważany za dziewiątą i najbardziej odległą planetę od słońca, jest obecnie największą znaną planetą karłowatą w Układzie Słonecznym. Jest to również jeden z największych znanych członków Pasa Kuipera, cienistej strefy poza orbitą Neptuna, która jest zamieszkiwana przez setki tysięcy skalistych, lodowych ciał, z których każde ma ponad 100 kilometrów średnicy, wraz z co najmniej 1 bilionem komet.,
w 2006 roku Pluton został przeklasyfikowany na planetę karłowatą. Kwestia statusu planety Plutona wzbudziła od tego czasu kontrowersje i wywołała dyskusję w środowisku naukowym i wśród ogółu społeczeństwa. W 2017 roku grupa naukowa (w tym członkowie misji New Horizon) zaproponowała nową definicję planetoidy opartą na „okrągłych obiektach w przestrzeni mniejszej od gwiazd”, dzięki czemu liczba planet w naszym Układzie Słonecznym zwiększyłaby się z 8 do około 100.,
amerykański astronom Percival Lowell po raz pierwszy zauważył istnienie Plutona w 1905 roku na podstawie dziwnych odchyleń, jakie zaobserwował na orbitach Neptuna i Urana, sugerując, że grawitacja innego świata szarpała te dwie planety z zewnątrz. Lowell przewidział lokalizację tajemniczej planety w 1915 roku, ale zmarł bez jej odnalezienia. Pluton został ostatecznie odkryty w 1930 roku przez Clyde ' a Tombaugha w Lowell Observatory, na podstawie prognoz Lowella i innych astronomów.,
Pluto otrzymało swoją nazwę od 11-letniej Venetii Burney z Oxfordu w Anglii, która zasugerowała swojemu dziadkowi, aby nowy świat otrzymał swoją nazwę od rzymskiego boga podziemi. Jej dziadek przekazał nazwę Lowell Observatory. Nazwa honoruje również Percivala Lowella, którego inicjały są dwiema pierwszymi literami Plutona.
Właściwości fizyczne
ponieważ Pluton znajduje się tak daleko od Ziemi, niewiele wiadomo o wielkości planety karłowatej lub warunkach powierzchniowych aż do 2015 roku, kiedy sonda NASA New Horizons dokonała bliskiego przelotu Plutona., Nowe horyzonty pokazały, że Pluton ma średnicę 1473 Mil (2370 km), mniej niż jedna piąta średnicy Ziemi i tylko około dwie trzecie szerokości Księżyca Ziemi.obserwacje powierzchni Plutona przez sondę New Horizons ujawniły wiele cech powierzchni, w tym Góry sięgające nawet 3500 metrów, porównywalne z Górami Skalistymi na Ziemi., Podczas gdy metan i azot pokrywają znaczną część powierzchni Plutona, materiały te nie są wystarczająco silne, aby utrzymać tak ogromne szczyty, więc naukowcy podejrzewają, że góry są utworzone na podłożu z lodu wodnego.
Powierzchnia Plutona jest również pokryta obfitością lodu metanowego, ale naukowcy New Horizons zaobserwowali znaczące różnice w sposobie, w jaki lód odbija światło na powierzchni planety karłowatej., Planeta karłowata posiada również lodowe grzbiety, które wyglądają jak skóra węża; astronomowie zauważyli podobne cechy do ziemskich penitentes lub erozji ukształtowanych na górzystym terenie. Cechy Plutona są znacznie większe; szacowane są na 1650 stóp (500 m) wysokości, podczas gdy cechy ziemi mają tylko kilka metrów.
inną charakterystyczną cechą powierzchni Plutona jest duży obszar w kształcie serca znany nieoficjalnie jako Tombaugh Regio (po Clyde Tombaugh; regio to po łacinie region)., Lewa strona regionu (obszar, który przybiera kształt stożka lodowego) jest pokryta lodem tlenku węgla. Inne różnice w składzie materiałów powierzchniowych zostały zidentyfikowane w „sercu” Plutona.
w centrum po lewej stronie Tombaugh Regio znajduje się bardzo gładki region nieoficjalnie znany przez zespół New Horizons jako „Sputnik Planum”, po pierwszym sztucznym satelicie Ziemi, Sputniku. W tym rejonie powierzchni Plutona brakuje kraterów spowodowanych uderzeniami meteorytu, co sugeruje, że obszar ten jest, w geologicznej skali czasowej, bardzo młody — nie więcej niż 100 milionów lat., Możliwe, że region ten jest nadal kształtowany i zmieniany przez procesy geologiczne.
te lodowe równiny również wyświetlają ciemne smugi, które mają kilka kilometrów długości i są wyrównane w tym samym kierunku. Możliwe, że linie są tworzone przez silne wiatry wiejące przez powierzchnię planety karłowatej.
Kosmiczny Teleskop Hubble ' a NASA ujawnił również dowody na to, że skorupa Plutona może zawierać złożone cząsteczki organiczne.
Powierzchnia Plutona jest jednym z najzimniejszych miejsc w Układzie Słonecznym, w przybliżeniu minus 375 stopni Fahrenheita (minus 225 stopni Celsjusza)., W porównaniu z poprzednimi zdjęciami, zdjęcia Plutona wykonane przez Kosmiczny Teleskop Hubble ' a ujawniły, że planeta karłowata z czasem zaczęła się czerwienić, najwyraźniej z powodu sezonowych zmian.
Gdyby istniał ocean podpowierzchniowy, mógłby on znacznie wpłynąć na historię Plutona., Na przykład naukowcy odkryli, że strefa Sputnika Planitia przekierowała orientację Plutona ze względu na ilość lodu w tym obszarze, który był tak ciężki, że miał wpływ na Plutona; New Horizons oszacowało, że lód ma około 6 mil (10 km grubości). Jak dodali badacze, najlepszym wyjaśnieniem dowodów jest podziemny ocean, choć patrząc na mniej prawdopodobne scenariusze, za ten ruch może być odpowiedzialna grubsza warstwa lodu lub ruchy w skale. Jeśli Pluton miał płynny ocean i wystarczającą ilość energii, niektórzy naukowcy uważają, że Pluton mógłby schronić życie.,
charakterystyka orbitalna
bardzo eliptyczna Orbita Plutona może być ponad 49 razy większa od Słońca niż Ziemia. Ponieważ orbita planety karłowatej jest tak ekscentryczna lub odległa od kołowej, odległość Plutona od słońca może się znacznie różnić. Planeta karłowata znajduje się bliżej Słońca niż Neptun przez 20 lat poza orbitą Plutona o długości 248 lat, co daje astronomom rzadką szansę na zbadanie tego małego, zimnego, odległego świata.,
w wyniku tej orbity, po 20 latach jako ósma planeta (w kolejności od Słońca), w 1999 roku Pluton przekroczył orbitę Neptuna, stając się najdalej położoną planetą od Słońca (do czasu jej zdegradowania do statusu planety karłowatej).
gdy Pluton znajduje się bliżej Słońca, jego powierzchnia ulega rozmrożeniu i tymczasowo tworzy cienką atmosferę, składającą się głównie z azotu, z pewną ilością metanu. Niska grawitacja Plutona, która jest nieco większa niż jedna dwudziestka ziemskiej, powoduje, że atmosfera rozciąga się znacznie wyżej niż ziemska., Podczas podróży dalej od słońca większość atmosfery Plutona zamarza i wszystko znika. Mimo to, w czasie, gdy ma atmosferę, Pluton może najwyraźniej doświadczyć silnych wiatrów. Atmosfera ma również różnice jasności, które można wytłumaczyć falami grawitacyjnymi lub powietrzem przepływającym nad górami.
podczas gdy atmosfera Plutona jest zbyt cienka, aby umożliwić przepływ płynów dzisiaj, mogły one płynąć wzdłuż powierzchni w starożytnej przeszłości. Nowe horyzonty przedstawiały zamarznięte jezioro w Tombaugh Regio, które wydawało się mieć starożytne kanały w pobliżu., W pewnym momencie w starożytnej przeszłości planeta mogła mieć atmosferę około 40 razy gęstszą niż na Marsie.
w 2016 roku naukowcy ogłosili, że mogli zauważyć chmury w atmosferze Plutona, korzystając z danych New Horizons. Badacze zauważyli siedem jasnych cech, które znajdują się w pobliżu terminatora (granica między światłem dziennym a ciemnością), które zwykle są tam, gdzie tworzą się chmury. Wszystkie cechy są niskie na wysokości i mniej więcej tej samej wielkości, co wskazuje, że są to osobne cechy., Skład tych chmur, jeśli rzeczywiście są chmurami, to prawdopodobnie acetylen, etan i cyjanowodór.
skład & struktura
niektóre z parametrów Plutona, według NASA:
skład atmosfery: Metan, azot., Obserwacje przeprowadzone przez New Horizons pokazują, że atmosfera Plutona rozciąga się nawet 1600 km nad powierzchnią planety karłowatej.
pole magnetyczne: nie wiadomo, czy Pluton ma pole magnetyczne, ale niewielkie rozmiary i powolna rotacja planety karłowatej sugerują, że ma ona niewiele lub nie ma takiego pola.
skład chemiczny: Pluton prawdopodobnie składa się z mieszaniny 70% skały i 30% lodu wodnego.,
struktura wewnętrzna: planeta karłowata prawdopodobnie ma skaliste jądro otoczone płaszczem lodu wodnego, z bardziej egzotycznymi lodami, takimi jak metan, tlenek węgla i azot.
Orbita& rotacja
rotacja Plutona jest wsteczna w porównaniu do innych światów układu słonecznego; obraca się wstecz, ze wschodu na zachód.
średnia odległość od Słońca: 3 670 050 000 mil (5 906 380 000 km) — 39.,Peryhelium (najbliżej Słońca): 2,756,902,000 Mil (4,436,820,000 km) — 30,171 razy więcej niż Aphelion (najdalej od słońca): 4,583,190,000 Mil (7,375,930,000 km) — 48,481 razy więcej niż Aphelion (najdalej od słońca): 4,583,190,000 Mil (7,375,930,000 km ziemia
księżyce Plutona
Pluton ma pięć księżyców: Charon, Styks, nix, Kerberos i Hydra, przy czym Charon jest najbliżej Plutona, a hydra najdalej.
w 1978 roku astronomowie odkryli, że Pluton ma bardzo duży księżyc, prawie połowę wielkości własnej planety karłowatej., Księżyc ten został nazwany Charon, po mitologicznym Demonie, który przewoził dusze do podziemi w mitologii greckiej.
ponieważ Charon i Pluton są tak podobne pod względem wielkości, ich orbita jest inna niż większości planet i ich księżyców. Zarówno Pluton, jak i Charon obiegają punkt w przestrzeni, który znajduje się między nimi, podobny do Orbit podwójnych systemów gwiezdnych, z tego powodu naukowcy nazywają Plutona i Charona podwójną planetą karłowatą, podwójną planetą lub układem podwójnym.
Pluton i Charon oddalone są od siebie o zaledwie 12 200 mil (19 640 km), mniej niż odległość lotu między Londynem a Sydney., Orbita Charona wokół Plutona trwa 6,4 ziemskich dni, a jeden obrót Plutona-dzień Plutona-również trwa 6,4 ziemskich dni. Dzieje się tak, ponieważ Charon unosi się nad tym samym miejscem na powierzchni Plutona, a ta sama strona Charona zawsze stoi przed plutonem, zjawisko znane jako blokowanie pływowe.
podczas gdy Pluto ma czerwonawy odcień, Charon wydaje się bardziej szarawy. W początkowych czasach księżyc mógł zawierać subsurface ocean, choć Satelita prawdopodobnie nie może go dziś obsługiwać.
w porównaniu z większością planet i księżyców układu słonecznego układ Plutona-Charona znajduje się po jego stronie w stosunku do słońca.,
obserwacje Charona przez New Horizons ujawniły obecność kanionów na powierzchni Księżyca. Najgłębszy z tych kanionów opada w dół na 6 mil (9,7 km). Długi pas klifów i Korytów rozciąga się na 600 mil (970 km) przez środek satelity. Część powierzchni Księżyca w pobliżu jednego bieguna pokryta jest znacznie ciemniejszym materiałem niż reszta planety. Podobnie jak w przypadku Plutona, duża część powierzchni Charona jest wolna od kraterów-co sugeruje, że jest dość młoda i aktywna geologicznie., Naukowcy zobaczyli dowody osuwisk na jego powierzchni, po raz pierwszy takie cechy zostały zauważone w pasie Kuipera. Księżyc mógł również posiadać własną wersję tektoniki płyt, która powoduje zmiany geologiczne na Ziemi.
w 2005 roku naukowcy sfotografowali Plutona za pomocą Kosmicznego Teleskopu Hubble ' a w ramach przygotowań do misji New Horizons i odkryli dwa inne małe księżyce Plutona, teraz nazwane Nix i Hydra. Satelity te są dwa i trzy razy dalej od Plutona niż Charon., Na podstawie pomiarów New Horizons, Nix ma długość 42 km i szerokość 36 km, podczas gdy Hydra ma długość 55 km i szerokość 40 km. Jest prawdopodobne, że powierzchnia Hydry pokryta jest głównie lodem wodnym.
naukowcy korzystający z Hubble ' a odkryli w 2011 roku czwarty księżyc, Kerberos. Księżyc ten ma średnicę od 8 do 21 mil (13 do 34 km). 11 lipca 2012 roku odkryto piąty księżyc, Styks (o szacowanej szerokości 6 mil lub 10 km), co dodatkowo napędzało debatę na temat statusu Plutona jako planety.,
cztery nowo zauważone księżyce mogły powstać w wyniku kolizji, która utworzyła Charona. Ich orbity okazały się bardzo chaotyczne.
badania& eksploracja
misja NASA New Horizons to pierwsza sonda badająca Plutona, jego księżyce i inne światy w pasie Kuipera z bliska. Został wystrzelony w styczniu 2006 roku, a jego najbliższe zbliżenie do Plutona nastąpiło 14 lipca 2015 roku. Ostatnie dane zostały pobrane na Ziemię w 2016 roku., New Horizons jest już w drodze na obiekt Pasa Kuipera 2014 MU69, którym poleci w styczniu. 1, 2019.
sonda New Horizons przenosi prochy Odkrywcy Plutona, Clyde ' a Tombaugha.
ograniczona wiedza o układzie Plutona stworzyła bezprecedensowe zagrożenia dla sondy New Horizons. Przed rozpoczęciem misji naukowcy wiedzieli o istnieniu tylko trzech księżyców wokół Plutona. Odkrycie Kerberos i Styks podczas podróży statku kosmicznego podsycało pomysł, że więcej satelitów może okrążać planetę karłowatą, niewidoczną z ziemi., Zderzenia z niewidzialnymi księżycami, a nawet małe kawałki gruzu, mogły poważnie uszkodzić statek kosmiczny. Ale zespół projektowy New Horizons wyposażył sondę kosmiczną w narzędzia do ochrony jej podczas podróży.
powstanie Plutona & początki
wiodąca hipoteza powstania Plutona i Charona polega na tym, że rodzący się Pluton został uderzony spojrzeniem przez inny obiekt wielkości Plutona. Większość połączonej materii stała się Plutonem, podczas gdy reszta zamieniła się w Charona, ten pomysł sugeruje.,
Space.com współpracownicy.
Dodaj komentarz