Diorama lodowcowa epoki lodowcowej przedstawia stosunkowo niedawne zjawisko: Epizod zlodowacenia Wisconsin, a konkretnie postęp i cofanie się tego masywnego płata Des Moines, który rozpoczął się około 24 000 lat temu. Wpływ płata Des Moines na północno-środkowy krajobraz Iowa nadal można zobaczyć we wszystkim, od jezior i systemów rzecznych, które utworzyły płat, po produktywne gleby, które zdeponowały. Kiedy lodowce stopiły się około 12 500 lat temu, nastąpiła zmiana klimatu., Wiele ssaków z epoki lodowcowej przemieszczało się dalej na północ, jak wół piżmowy i renifery, lub wyginęły, jak mamut. Gigantyczny Leniwiec z epoki lodowcowej, Megalonyx jeffersonii, słynny „gigantyczny pazur” odkryty przez Thomasa Jeffersona, miał prawie 10 stóp wysokości i ważył 2 do 3 ton, tyle samo co mały słoń. Wypasał lasy Iowa w okresie geologicznym zwanym Plejstocenem, kiedy ogromne lodowce pokrywały większość Iowa. Leniwce były roślinożercami, którzy używali swoich pazurów do zbierania pokarmu, obrony i prawdopodobnie wspinania się na drzewa., Wymarły około 9500 lat temu, wraz z mamutami, olbrzymimi bobrami, wielbłądami i wieloma innymi dużymi ssakami z epoki lodowcowej żyjącymi w Iowa. Poza zmianami klimatycznymi, wczesny Paleoindianie mogli przyspieszyć śmierć leniwca, ponieważ uznaliby to ogromne, powolne stworzenie za łatwą zdobycz.