brzegi kontynentalne

brzegi kontynentalne to granice, na których spotykają się skorupa kontynentalna i skorupa oceaniczna. Granice te obejmują szelf kontynentalny, stok kontynentalny i wzniesienie kontynentalne.

szelf kontynentalny jest najbardziej płytką częścią lądolodu. Chociaż stanowią one tylko 8% powierzchni oceanicznej Ziemi, są najbardziej biologicznie bogatą częścią Oceanu, zawierającą większość życia morskiego., Półka składa się ze skorupy kontynentalnej i jest w rzeczywistości tylko częścią kontynentu, który zdarza się być pod wodą. Podczas historii Ziemi poziom morza podniósł się i spadł. W czasach niższego poziomu morza większość szelfów kontynentalnych nie była pod wodą. W tym czasie rzeki i lodowce przecinają głębokie kaniony w odsłoniętym lądzie. Gdy poziom Morza się podniósł, kaniony te zostały zanurzone i dały początek znacznie większym kanionom podwodnym.

szelf kontynentalny zazwyczaj rozciąga się na różne odległości (od 1/2 mili do 470 mil) na łagodnym stoku., Na końcu tego łagodnego zbocza półka kończy się i nagle staje się bardziej stroma. Punkt ten nazywany jest pęknięciem półki i zwykle występuje na głębokościach 400-600 stóp. Należy zauważyć, że zgodnie z prawem międzynarodowym kraje mają prawo do kontrolowania zasobów na swoich szelfach kontynentalnych, a tym samym kontrolowania lądu i wody aż do tego przełomu szelfowego.

stok kontynentalny można uznać za krawędź kontynentu. Rozpoczyna się na pęknięciu półki, a kończy na dnie morza. U podstawy stoku kontynentalnego znajduje się wzniesienie kontynentalne., Tutaj osady z kontynentu spłukują zbocze i mogą gromadzić się na głębokości nawet 6 mil!