podczas metamorfizmu skały pierwotnie osadowe, magmowe lub metamorficzne są przekształcane w łupki i gnejsy. Jeśli skład skał był pierwotnie podobny, mogą być one bardzo trudne do odróżnienia od siebie, jeśli Metamorfizm był wielki. Na przykład kwarc-Porfir i drobnoziarnisty piaskowiec skaleniowy mogą być przekształcone w szarą lub różową Mikę-łupek. Zwykle jednak można rozróżnić łupki osadowe i magmowe oraz gnejsy., Jeśli na przykład cała dzielnica zajmowana przez te skały ma ślady ściółki, struktury klastycznej lub niekonformowalności, to może to być znak, że pierwotna skała była osadowa. W innych przypadkach intruzje, chłodne krawędzie, zmiany kontaktowe lub struktura porfiryczna mogą świadczyć o tym, że w pierwotnym stanie gnejs metamorficzny był skałą magmową., Ostatnie odwołanie jest często do chemii, ponieważ istnieją pewne typy skał, które występują tylko jako osady, podczas gdy inne występują tylko wśród mas magmowych, i jakkolwiek zaawansowany Metamorfizm może być, rzadko bardzo modyfikuje skład chemiczny masy. Takie skały jak wapienie, Dolomity, kwarcyty i łupki glinowe mają bardzo określone właściwości chemiczne, które odróżniają je nawet po całkowitym rekrystalizacji.

łupki klasyfikowane są głównie według minerałów, z których się składają i ich składu chemicznego., Na przykład wiele wapieni metamorficznych, marmurów i łupków wapiennych, z krystalicznymi Dolomitami, zawiera minerały krzemianowe, takie jak Mika, tremolit, Diopsyd, skapolit, kwarc i skaleń. Pochodzą one z osadów wapiennych o różnym stopniu czystości. Inna grupa jest bogata w Kwarc (kwarcyty, łupki kwarcowe i gnejsy kwarcowe), ze zmiennymi ilościami Miki białej i czarnej, granatu, skalenia, zoisytu i hornblendy. Były to niegdyś piaskowce i skały metamorficzne., Łupki grafitowe mogą być łatwo uważane za osady zawierające węgiel lub szczątki roślinne; istnieją również łupki żelazne (łupki hematytowe), ale łóżka metamorficzne soli lub gipsu są niezwykle rzadkie. Wśród łupków pochodzenia magmowego znajdują się jedwabiste łupki, serpentyny foliowane (niegdyś ultramaficzne masy bogate w oliwin) oraz białe łupki mikowe, porfiroidy i halleflinty, które powstały z ryolitów, kwarcowo-porfirów i felsicznych tufów., Większość łupków mikowych jest jednak zmienionymi glinami i łupkami i przechodzi do normalnych skał osadowych przez różne rodzaje fyllitów i łupków mikowych. Należą do najczęściej spotykanych skał metamorficznych; niektóre z nich są grafitowe, inne wapienne. Różnorodność w wyglądzie i kompozycji jest bardzo duża, ale tworzą dobrze zdefiniowaną grupę nietrudną do rozpoznania, z obfitości czarno-białych mików i ich cienkiego, foliowanego, schistozowego charakteru., Podgrupą są łupki andaluzyt, staurolit, Kyanit i sylimanit, które zwykle pojawiają się w pobliżu granitów gnejsowych i prawdopodobnie zostały dotknięte metamorfizmem kontaktowym.

  • mikroskopijny widok Garnet-Mika-schist w cienkim przekroju w świetle spolaryzowanym z dużym kryształem granatu (czarny) w matrycy kwarcu i skalenia (białe i szare ziarna) i równoległych pasm Miki (czerwony, fioletowy i brązowy).,

  • View of cut garnet-mica-schist

  • Manhattan schist from southeastern New York State

  • Manhattan schist outcropping in New York City’s Central Park

  • Talc-scist from Saint-Marcel, France