Lewita

Lewita, członek grupy klanów religijnych funkcyjnych w starożytnym Izraelu, którzy najwyraźniej otrzymali specjalny status religijny, przypuszczalnie za rzeź bałwochwalców złotego cielca w czasach Mojżesza(WJ. 32:25–29). W ten sposób zastępowali pierworodnych synów Izraela, którzy byli „oddani służbie Panu” za to, że zostali zachowani od śmierci w czasie pierwszej Paschy (wyj. 12).,

przedstawiono niejednoznaczne dowody, aby pokazać, że Lewici pierwotnie stanowili świeckie plemię, które zostało nazwane (niektórzy mówią tylko symbolicznie) po Lewim, trzecim synu urodzonym Jakubowi i jego pierwszej żonie, Lei. Jeśli Lewici byli świeckim plemieniem, uczeni na ogół wierzą, że nie istniało już, gdy Izraelici przejęli Ziemię Obiecaną; dla Lewitów, w przeciwieństwie do 12 plemion Izraela, nie zostały przydzielone specyficzne terytorium ich własnych, ale raczej 48 miast rozsianych po całym kraju (liczb 35:1-8)., Inni uczeni twierdzą jednak, że byłoby niewłaściwe, aby Lewici posiadali ziemię, nawet jeśli byli świeckim plemieniem, ponieważ jako kapłani urzędnicy „ofiary ogniste dla Pana, Boga Izraela, są ich dziedzictwem” (Jozuego 13:14). Historia Lewitów jest dodatkowo zaciemniona przez możliwość, że w ich szeregach mogli znajdować się przedstawiciele wszystkich plemion.,

ponieważ funkcje kapłańskie Lewitów ewidentnie się zmieniły w ciągu wieków, historycy wciąż nie są w stanie wyjaśnić zadowalająco takich problemów, jak związek, jaki istniał między Lewitami a członkami kapłaństwa, którzy byli potomkami Aarona, samego potomka Lewiego. Kapłani Aarona wyraźnie nabyli wyłączne prawo do Żydowskiego kapłaństwa. Ci, którzy wykonywali podrzędne usługi związane z kultem publicznym, byli znani jako Lewici., W tym charakterze Lewici byli muzykami, strażnikami bram, strażnikami, urzędnikami świątynnymi, sędziami i rzemieślnikami.

we współczesnej praktyce synagogalnej Lewita jest wezwana do błogosławienia czytania drugiej części prawa podczas nabożeństwa.