krótka, 500-Letnia Historia Guamu

to, że Guam po raz kolejny znajduje się na celowniku zagranicznych przeciwników, nie jest niczym nowym. To było 500 lat temu, w 1521 roku, kiedy statki Ferdynanda Magellana, zmęczone i głodne, podjechały na tę wyspę, rozpoczynając 300 lat hiszpańskiego podboju. Obecnie większość Amerykanów, jeśli w ogóle znają Guam, uważa ten i sąsiedni Saipan za miejsca bitew II Wojny Światowej. To właśnie z sąsiedniego Tinian wyruszyli Enola Gay, aby zrzucić bombę na Hiroszimę., I jak to zawsze bywa w tych zmaganiach między zewnętrznymi mocarstwami, obecność Chamorro, rdzennej ludności wysp, jest stracona.

większość Amerykanów prawdopodobnie ma jakieś przeczucie, że Guam istnieje i jest w jakiś sposób Amerykański. Niewielu wie jak i dlaczego. Chociaż geograficznie Guam należy do Marianów, tak nazwanych przez hiszpańskich misjonarzy w 1668 roku, jest to oddzielne terytorium USA od Marianów Północnych, które jest technicznie Wspólnotą. Guam pozostaje na liście Narodów Zjednoczonych 17 terytoriów-Kolonii Niepodległych samorządom, które na mocy ONZ, / align = „left” / To „amerykańska ziemia”, ale mieszkańcy nie mają pełnego obywatelstwa amerykańskiego i nie mogą głosować w wyborach prezydenckich. Mają przedstawiciela bez prawa głosu w Kongresie.

w 2002 roku przeprowadziłem badania społeczne w południowej wiosce Inarahan (Inalahan w Chamorro). Projekt Pacific Worlds jest projektem dokumentacyjnym i edukacyjnym o charakterze tubylczej geografii, sponsorowanym przez Pacific Resources for Education and Learning (PREL)., Później wykonałem podobny projekt w wiosce Tanapag na pobliskim Saipan, części Marianów Północnych, i opublikowałem artykuł o historii kolonializmu (zwłaszcza amerykańskiego) w tym regionie.

nie mówię w imieniu ludu Chamorro, ale jako uczony kolonializmu i indygenatu, którego uczyli bezpośrednio ludzie, którzy dzielili ze mną swoje życie. Pełne badanie społeczności, z mapami, zdjęciami i ilustracjami, można znaleźć tutaj, ale biorąc pod uwagę obecne okoliczności, zasługuje na krótką historię.,

ludzie przybywający z wysp Azji Południowo-Wschodniej, najprawdopodobniej Tajwanu, osiedlili Guam i Mariany ponad 4000 lat temu. Można było popłynąć na zachód na wschód od Filipin do Marianów, podążając za słońcem. Społeczeństwo oparte na klanie powstało w 800 r.n. e., które obejmowało wsie charakteryzujące się imponującymi domami latte, jednopiętrowymi domami ustawionymi na rzędach dwuczęściowych kamiennych kolumn; były one nadal używane aż do 1668 roku. Dowody archeologiczne wskazują na uprawę ryżu i wytwarzanie garncarstwa przed przybyciem Europejczyków w XVI wieku., W tym czasie Chamorros rozwinęli złożone, oparte na klasach społeczeństwo matrylinearne oparte na rybołówstwie i rolnictwie, uzupełnione okazjonalnymi wizytami handlowymi z Caroline Islanders.,

The Mariana Islands proved not terribly useful to the Spanish., „Pogląd Magellana na świat jako portugalskiego katolika na początku 1500 roku nie pomógł w spotkaniu”, wyjaśnia Anne Perez Hattori, historyk z Chamorro na Uniwersytecie Guam. „Widząc Chamorros, nie postrzegał ich jako równych sobie…. Zdecydowanie postrzegał ich jako pogan, jako dzikusów … on Chamorros zabrał rzeczy. I z tego powodu Magellan nazywa Wyspy ” wyspami złodziei.,””

charakteryzacja Chamorrosów przez Magellana jako „złodziei” zniechęciła do dalszych europejskich najazdów; i podczas gdy niektóre statki nadal były odwiedzane, Chamorrosowie żyli we względnej izolacji przez następne stulecie. Pobliskie Filipiny, gdzie kupcy znaleźli wejście na rynek chiński, przyciągnęły większość marynarzy z zagranicy.

to wszystko zmieniło się, gdy agresywny jezuicki misjonarz, ojciec San Vitores, przybył do Marianów w 1668 roku. Stosunki były napięte z okazjonalną przemocą., W 1672 roku San Vitores potajemnie ochrzcił małą córkę miejscowego wodza, Matå ' Panga, wbrew woli wodza, ostatnia kropla, która zakończyła się śmiercią San Vitories.

jego śmierć była punktem zwrotnym, który przekształcił tę dotychczas ignorowaną hiszpańską placówkę w podporządkowaną hiszpańską kolonię.

„Po śmierci San Vitores, wojsko przejęło misję, więc stało się to naprawdę wojną podporządkowania”, mówi Hattori. 26 lat wojen hiszpańsko-Chamorro, które wraz z wprowadzonymi chorobami zdziesiątkowały ludność., Do 1700 roku pozostało tylko 5000 Chamorros—około 10 procent ich poprzedniej liczby.

Hiszpanie zaczęli transportować Chamorros z północnych wysp na Guam, gdzie mogli je kontrolować—proces, który trwał prawie sto lat, ponieważ szybkie rodzime kajaki mogły wyprzedzić większe i wolniejsze hiszpańskie statki i uniknąć przechwycenia., Kultura kajakowa została wówczas zakazana, aby uniemożliwić im ucieczkę.

po przybyciu na Guam, Chamorros zostali przesiedleni do nowo powstałych wiosek, każda pod czujnym okiem hiszpańskiego księdza. I tak zaczęła się asymilacja Chamorrosów. Stracili swoje tysiącletnie związki z ziemią, tradycje i historie. Dziś język Chamorro zachowuje swoją tradycyjną gramatykę, ale 55 procent słownictwa zapożycza z hiszpańskiego.,

niemniej jednak kultura tubylcza kontynuowana była w inny sposób—w wartościach, w tradycjach związanych ze ślubami i pogrzebami, w stylach mieszkaniowych i wielu innych formach, które nie są oczywiste dla osób z zewnątrz. Życie na małych wyspach wymaga systemu kodów i praktyk, ewoluowanych przez tysiąclecia, którego żadna kultura zewnętrzna nie może zastąpić, nawet dzisiaj.

Hiszpanie utrzymywali leniwe panowanie nad wyspami przez kolejne półtora wieku., Wyspy Północne były niedostępne, dopóki zdewastowany tajfun Caroline Islanders nie przybył z południa—jak to było w ich tradycyjnej praktyce—szukając tymczasowego schronienia około 1815 roku. Hiszpański gubernator osiedlił ich na Saipanie, gdzie nadal mieszkają obok Chamorrosów, którzy mogli tam wrócić w połowie XIX wieku.

Imperium hiszpańskie zbliżało się do swoich mrocznych lat, kiedy Stany Zjednoczone zdobyły Kalifornię od Meksyku w 1848 roku, w czasach, gdy ideologia „manifestu przeznaczenia” uzasadniała agresywną ekspansję amerykańską.,

w 1898 roku, wraz z wojną hiszpańsko-amerykańską, ambicje narodu rozszerzyły się poza kontynent amerykański i rozszerzyły Amerykańskie „nienawidzące Indian” na daleki zachodni Pacyfik.

wojska hiszpańskie i urzędnicy stacjonujący na Guam początkowo cieszyli się z gości, gdy przybył USS Charleston. Nie wiedzieli, że wojna została wypowiedziana między dwoma narodami, i pomylili ich ogień armatni z salutem. Doszło do pokojowego przekazania władzy.

Traktat Paryski z 1898 roku między Hiszpanią a USA miał później sformalizować przekazanie Guamu. Powodem, dla którego Guam pozostaje USA., terytorium, podczas gdy reszta Mikronezji nie jest, można przypisać ironicznemu wypadkowi historii i geografii. Amerykańscy negocjatorzy nie dopytywali się o hiszpańskie roszczenia do reszty Marianów i znacznie większej części Mikronezji, A Hiszpania szybko sprzedała te pozostałe wyspy Niemcom. W ten sposób rozpoczęła się szczelina między Chamorros z Guam i tych z Marianów Północnych.,

Guam przetrwał pod panowaniem amerykańskim do dnia dzisiejszego, podczas gdy Wyspy Północne doświadczyły najpierw prawie dwóch dekad łagodnych rządów niemieckich, a następnie prawie trzech dekad pod panowaniem Imperium japońskiego, które zajęło wszystkie Niemieckie Terytoria Pacyfiku na początku I wojny światowej.

tuż po przejęciu przez USA, czołowe rodziny Guamu spotkały się i ustanowiły legislaturę w oczekiwaniu na demokratyczny, reprezentatywny rząd., Ku ich zaskoczeniu, wyspa została poddana jurysdykcji Sekretarza Marynarki Wojennej i była rządzona przez szereg gubernatorów wojskowych, którzy, choć ogólnie łagodni, sprawowali absolutną władzę. Marynarka Wojenna utrzymywała wyspę-zarówno fizycznie, jak i dyskursywnie—jako podstawową amerykańską bazę dziobową, a pod ich administracją Guam był zarządzany jak dobrze uporządkowany pancernik w stanie wojennym.,

w serii orzeczeń Sądu Najwyższego znanych jako sprawy wyspiarskie z 1901 roku zdecydowano, że nowe terytoria nigdy nie zostaną włączone do Unii i będą otrzymywać tylko nieokreślone „podstawowe” konstytucyjne zabezpieczenia. Miały one być rządzone bez zgody rządzonych w systemie pozbawionym kontroli i równowagi leżącej u podstaw zasady ograniczonego rządu.,

jak zauważył jeden z prawników w 1903 roku, nowe posiadłości wyspiarskie stały się „rzeczywistymi zależnościami—terytoriami zamieszkanymi przez osiadłą ludność różniącą się od nas rasą i cywilizacją do tego stopnia, że asymilacja wydaje się niemożliwa.”Z nowo nabytych ziem, USA stał się imperium w sposób Wielkiej Brytanii, Francji i Niemiec. Sprzeczność” wolnego”,” demokratycznego ” państwa posiadającego kolonie rozwinęła się na Guam W ciągu następnych stuleci.,

Chamorros wytrwali w dążeniu do demokracji, czasami z umiarkowanym poparciem gubernatorów marynarki, czasami nie, ale zawsze bez powodzenia.

jeszcze w 1936 roku dwaj delegaci Guamu, Baltazar J. Bordallo i Francisco B. Leon Guerrero, udali się do Waszyngtonu, aby osobiście złożyć petycję o obywatelstwo Chamorro.

zostały pozytywnie przyjęte przez prezydenta Franklina Roosevelta oraz przez członków Kongresu. Marynarka przekonała jednak rząd federalny do odrzucenia petycji., Jak pisze Penelope Bordallo-Hofschneider w swojej książce a Campaign for Political Rights on the Island of Guam, 1899-1950, Marynarka Wojenna cytowała między innymi ” rasowe problemy tej miejscowości „i twierdziła, że” ci ludzie nie osiągnęli jeszcze stanu rozwoju współmiernego do osobistej niezależności, obowiązków i odpowiedzialności obywatelstwa Stanów Zjednoczonych.”

podczas gdy bombardowanie Pearl Harbor wciąż żyje w amerykańskiej pamięci, bombardowanie Guam—cztery godziny później—jest praktycznie zapomniane., W krótkim, ale dobrze zapamiętanym na miejscu ataku powietrznym i morskim, wojska japońskie przejęły kontrolę nad małą kolonią amerykańską i rozpoczęły trwającą trzy lata okupację. Ponad 13 000 Amerykanów doznało obrażeń, pracy przymusowej, przymusowego marszu lub internowania. Miejscowy ksiądz, ojciec Jesus Baza Dueñas, został torturowany i zamordowany. Zginęło co najmniej 1123 osób. Do Ameryki, są zapomniane.

Bitwa o ponowne podbicie Guamu przez Japończyków jednak wyróżnia się, przynajmniej dla miłośników wojny. National Park Service upamiętnił go parkiem obejmującym siedem różnych miejsc., Praktycznie dominuje w krajobrazie. Dopiero w 1993 roku, wraz z zbliżającą się 50.rocznicą wyzwolenia, Kongres został poruszony przez przedstawiciela Kongresu Guam, Roberta Underwooda, do jawnego uznania cierpienia Chamorros. Prawo Publiczne nr 103-197 zezwalało na budowę pomnika upamiętniającego, według indywidualnych nazw, mieszkańców Guamu, którzy ucierpieli podczas okupacji.,w swojej książce Cultures of Memorandum: The Politics of War, Memory and History in the Mariana Islands, Keith Camacho z Chamorro zauważył, że w wojskowych narracjach Teatru Pacyfiku II wojny światowej mieszkańcy wysp Pacyfiku nie odgrywają żadnej roli. Zamiast tego historycy wojskowi mają tendencję do wyobrażania wysp Pacyfiku jako „tabula rasa, na której zapisują swoje historie bohaterstwa i wiktymizacji, „tworząc” dyskurs, w którym tylko Japończycy i Amerykanie stanowią czynniki zmiany i ciągłości w regionie, wymazując agenturę i głos rdzennej ludności.,”

cokolwiek się stanie z Koreą Północną, która zagroziła atakiem na Guam bronią jądrową, nie zapominajmy, że Guam i jego towarzysze Mariany są miejscem rdzennej ludności, kultury, historii i tradycyjnej cywilizacji. To nie jest tylko amerykańska baza wojskowa, ale miejsce o długiej historii i głębokich korzeniach kulturowych, którego „Amerykańscy” ludzie od ponad wieku dążą do demokracji i nadal jej nie mają.