arystokracja lądowa, kościół i duża klika wojskowa coraz częściej stosowały przemoc w opozycji do Drugiej Republiki | a w lipcu 1936 roku generał Francisco Franco poprowadził prawicową rewoltę w Maroku, która skłoniła Hiszpanię do podziału na dwa kluczowe obozy: Nacjonalistów i Republikanów. Siły nacjonalistyczne Franco szybko opanowały większość kontrolowanych przez Republikanów obszarów w środkowej i północnej Hiszpanii, a Katalonia stała się kluczową twierdzą Republikanów.,

Czytaj więcej: 7 rzeczy, których możesz nie wiedzieć o hiszpańskiej wojnie domowej

w 1937 roku Franco zjednoczył siły nacjonalistyczne pod dowództwem Falange, Hiszpańskiej partii faszystowskiej, podczas gdy Republikanie wpadli pod władzę komunistów. Niemcy i Włochy wspierały Franco z dużą ilością samolotów, czołgów i broni, podczas gdy Związek Radziecki wspierał stronę Republikańską. Ponadto niewielka liczba komunistów i innych radykałów z Francji, ZSRR, Ameryki i innych krajów utworzyła Brygady Międzynarodowe, aby pomóc sprawie Republikańskiej., Najważniejszym wkładem tych zagranicznych jednostek była udana obrona Madrytu do końca wojny.

w czerwcu 1938 roku nacjonaliści popłynęli nad Morze Śródziemne i przecięli Terytorium republikańskie na dwie części. W tym samym roku Franco przeprowadził wielką ofensywę przeciwko Katalonii. W styczniu 1939 jego stolica, Barcelona, została zdobyta, a wkrótce potem reszta Katalonii upadła. Z powodu przegranej sprawy Republikańskiej, jej przywódcy próbowali wynegocjować pokój, ale Franco odmówił., 28 marca 1939 zwycięscy nacjonaliści wkroczyli do Madrytu triumfalnie, a Hiszpańska wojna domowa dobiegła końca. W konflikcie zginęło nawet milion osób, najbardziej niszczycielskich w historii Hiszpanii.