kolejny okres historii Grecji jest opisany jako archaiczny i trwał około dwustu lat od (700-480 pne). W tej epoce ludność grecka odzyskiwała i organizowała się politycznie w miastach – państwach (Polis) składających się z obywateli, obcokrajowców i niewolników. Ten rodzaj złożonej organizacji społecznej wymagał opracowania zaawansowanej struktury prawnej, która zapewniałaby sprawne współistnienie różnych klas i równość obywateli bez względu na ich status ekonomiczny., Był to konieczny prekursor dla demokratycznych zasad, które widzimy opracowane dwieście lat później w Atenach.

greckie miasta-państwa epoki archaicznej rozprzestrzeniły się po całym basenie Morza Śródziemnego poprzez intensywną kolonizację. W miarę wzrostu liczebności głównych miast-państw powstają liczne nadmorskie miasta na Morzu Egejskim, Jońskim, Anatolii (dzisiejsza Turcja), Fenicji (Bliski Wschód), Libii, południowych Włoszech, Sycylii, Sardynii i aż po południową Francję, Hiszpanię i Morze Czarne., Te stany, osady i punkty handlowe liczone były w setkach i stały się częścią rozległej sieci handlowej, która obejmowała wszystkie zaawansowane cywilizacje tamtych czasów. W rezultacie Grecja nawiązała kontakt i pomagała w wymianie towarów i idei w starożytnej Afryce, Azji i Europie. Dzięki dominacji handlu w basenie Morza Śródziemnego, agresywnej ekspansji za granicą i konkurencji w kraju, kilka bardzo silnych miast-państw zaczęło wyłaniać się jako dominujące ośrodki kulturalne, przede wszystkim Ateny, Sparta, Korynt, Teby, Syrakuzy, Miletus, Halikarnassus wśród innych.,

następny: Grecja Klasyczna