How to Cite This Chapter: Baw B, Oczkowski S, Klimaszyk D, Jankowski M. Gastric Lavage. McMaster Textbook of Internal Medicine. Kraków: Medycyna Praktyczna. https://empendium.com/mcmtextbook/chapter/B31.IV.24.15. Accessed February 05, 2021.,st Reviewed: July 16, 2019

informacje o rozdziale

Redakcja McMaster University
redaktorzy sekcji: Waleed Alhazzani
autorzy: Bandar Baw, Simon Oczkowski
Polski Instytut Evidence Based Medicine Redakcja
redaktorzy sekcji: Miłosz Jankowski
autorzy: Dorota klimaszyk, Miłosz Jankowski
główne dokumenty brane pod uwagę:
Benson be, hoppu k, Troutman wg, Et Al; American Academy of Clinical Toxicology; European Association of poisons centres and Clinical Toxicologists., Aktualizacja stanowiska: płukanie żołądka do odkażania przewodu pokarmowego. Clin Toxicol (Phila). 2013 Mar;51(3):140-6. podoba mi się! do obserwowanych nr: 770154 Recenzja. PubMed PMID: 23418938.

płukanie żołądka nie powinno być uważane za jedną z rutynowych metod odkażania w toksykologii ze względu na różne potencjalne powikłania, rzadkie dowody i niepewne skutki kliniczne. Podczas gdy badania na zdrowych ochotnikach i zwierzętach wykazują zmniejszone wchłanianie toksyn i niektórych markerów, brakuje wysokiej jakości badań klinicznych.,

wskazania do płukania żołądka można rozważyć w ciągu 1 godziny od zażycia doustnego znacznej ilości substancji toksycznej zagrażającej życiu. Należy ograniczyć ekspozycję do narażenia zagrażającego życiu zarówno u pacjentów w pełni przytomnych i współpracujących ze sobą, jak i pacjentów z chronionymi drogami oddechowymi. Przykłady obejmują niedawne spożycie znacznych ilości trójpierścieniowych leków przeciwdepresyjnych, labetalolu, fosforoorganicznych lub toksycznych alkoholi. Jeśli jest to możliwe, lokalne centrum kontroli zatruć może udzielić wskazówek dotyczących zasadności płukania żołądka z węglem aktywowanym lub bez niego.,

powikłania

aspiracja, perforacja przewodu pokarmowego, zaburzenia rytmu.

Przeciwwskazaniestop

zatrucie środkami żrącymi (ryzyko perforacji przewodu pokarmowego); zatrucie substancjami lotnymi, węglowodorami lub detergentami (wysokie ryzyko zachłyśnięcia); znaczne ryzyko krwawienia z przewodu pokarmowego; nieprzytomni pacjenci (o ile nie zostali intubowani); znaczne pobudzenie psychomotoryczne, odmowa pacjenta, brak współpracy lub odporność.,

przygotowanie pacjenta do zabiegu

pacjent powinien być w pełni przytomny i współpracować przy wykonywaniu tego zabiegu; w przeciwnym razie należy zabezpieczyć drogi oddechowe pacjenta intubacją dotchawiczą. W idealnym przypadku należy przeprowadzić proaktywną intubację dotchawiczą ze względu na wysokie ryzyko zachłyśnięcia i naruszenia układu oddechowego, zarówno w wyniku zabiegu, jak i toksycznego połknięcia.

rurka nosowo-żołądkowa z dużym otworem pokryta żelem smarującym (np. żel lidokainowy), lejek, wiaderko, strzykawka 50 mL.

procedura

1., Włóż rurkę nosowo-żołądkową do żołądka, a następnie potwierdź umieszczenie (patrz Wkładka nosowo-żołądkowa). Pacjent w pełni przytomny powinien być umieszczony w lewej bocznej pozycji odkostniającej. Intubowany pacjent może leżeć na plecach.

2. Wprowadzić 200 do 300 mL wody o Temperaturze Ciała do rurki, a następnie obniżyć rurkę do wiadra poniżej poziomu żołądka, zanim woda zniknie z lejka. Spowoduje to powrót wody (zjawisko syfonu). Powtarzaj, aż zobaczysz przezroczysty (wodnisty) wypływ.

3., Po zakończeniu płukania żołądka, zgodnie ze wskazaniami, można podać pojedynczą dawkę węgla aktywowanego (1 g/kg) do żołądka. Wyjątki obejmują substancje, które nie są adsorbowane przez węgiel aktywowany (alkohole, rtęć, ołów, żelazo, substancje żrące i węglowodory).

należy rozważyć podanie wielokrotnych dawek węgla aktywowanego (zaczynając od 1 g/kg mc., a następnie 0, 5-1 g / kg mc. co 2-4 godziny) u pacjentów, którzy przyjmowali zagrażające życiu dawki chininy, dapson, fenobarbitalu, karbamazepiny lub teofiliny.,

×
Zamknij