62 222

Po utworzeniu London Fever Hospital w 1802 roku, sześć kolejnych szpitali zostało utworzonych w Londynie przez Metropolitan Asylums Board. Zostały one zaprojektowane z dwóch oddzielnych budynków-jeden dla chorych na ospę i jeden dla chorych na inne choroby zakaźne: cholera, błonica, czerwonka, odra, szkarlatyna, dur brzuszny, tyfus i koklusz.,: 23

Podjęto środki ostrożności, takie jak dezynfekcja karetek, ale stwierdzono, że częstość występowania ospy wzrosła w pobliżu szpitali ospy. Lokalizacja szpitali przy rzekach, tak aby transport pacjentów mógł być ograniczony do parowozów pogotowia okazało się zmniejszać to. Statki, zacumowane na Tamizie, służyły również jako szpitale izolacyjne.,

Powiadamianieedytuj

Ustawa o chorobach zakaźnych (Notification) Act 1889 wymagała powiadomienia władz lokalnych o wystąpieniu takich chorób zakaźnych. Lekarz zdrowia był wtedy uprawniony do izolowania pacjentów, aby zapobiec rozprzestrzenianiu się. Dobrze sytuowani pacjenci mogli być izolowani w domu, ale biedniejszym ludziom brakowało do tego zaplecza i miejsca. Wymóg izolacji powodował więc konieczność zapewnienia szpitali w tym celu. Środki te były obowiązkowe w rejonie Londynu i zostały uczynione obowiązkowymi w pozostałej części kraju na mocy podobnej ustawy z 1899 roku.,

zakażenie Krzyżoweedytuj

zakażenie krzyżowe było istotnym problemem, ponieważ pacjenci z różnymi chorobami mogą być umieszczani w tym samym oddziale i dzielić się udogodnieniami, takimi jak ręczniki. Szpitale izolacyjne były wówczas krytykowane jako miejsca ” gdzie człowiek wchodzi z jedną chorobą zakaźną i łapie całą resztę.”: 4 pacjentów powracających z takich szpitali może następnie rozprzestrzeniać nabyte infekcje na członków ich rodzin. Były to tzw. sprawy zwrotne i mogły skutkować skargami i procesami sądowymi., Główną trudnością był brak zrozumienia szkarlatyny, która była najczęstszą chorobą w tym czasie. Charakter choroby i sposób jej przenoszenia były niepewne. Aby zapobiec przypadkom powrotu, szpitale próbowały wydłużyć okres izolacji i podawać pacjentom dezynfekujące płyny z formaliną lub lizolem podczas ich rozładowywania.