East Carolina Pirates football (Polski)

Early history (1932-1973)Edit

East Carolina rozpoczęła organizowanie piłki nożnej jesienią 1932 roku. Pierwszym trenerem piłkarskim w historii szkoły był Kenneth Beatty. Grali pod pseudonimem nauczyciele, ponieważ szkoła była szkołą kształcącą nauczycieli. Drużyna rozegrała pięć meczów, z czego dwa w Greenville., Nie zdobyli oni jednak żadnego punktu przez cały sezon, a przeciwnicy zdobyli łącznie 187 punktów. Sezon 1933 rozpoczął się wraz z końcem sezonu 1932. Drużyna przegrała pierwsze cztery mecze nie zdobywając żadnego punktu. Pierwsze zwycięstwo w historii szkoły odniósł przeciwko Campbellowi 11 listopada 1933 roku. Końcowy wynik to 6-0. W 1933 zespół przegrał swój ostatni mecz z Appalachian St. 14-0. Trener Beatty odszedł po sezonie. G. L. ” Doc ” Mathis został mianowany głównym trenerem po odejściu trenera Beatty. Przed sezonem Szkoła postanowiła zmienić pseudonim., Stowarzyszenie Sportowe Mężczyzn chciało, aby pseudonim zainspirował ” więcej ducha i entuzjazmu.”Nazwa została zmieniona z nauczycieli na obecnych piratów. W pierwszym sezonie drużyna przegrała 4 Mecze. Wygrali jednak z Presbyterian Junior College i zremisowali z Old Dominion. Sezon 1935 przyniósł trzy zwycięstwa, co było największą sumą do tej pory w historii. Trener Mathis odszedł po sezonie.

Bo Farley został wprowadzony jako trzeci trener. Sezon 1936 był pierwszym zwycięskim sezonem w historii szkoły. Drużyna trenera Farleya wygrała z Old Dominion, Duke Junior Varsity i Louisburg., Występował tam tylko przez jeden sezon. J. D. Alexander rozpoczął karierę trenerską w sezonie 1937. Był głównym trenerem w Lincoln Memorial w Tennessee. Sezon rozpoczął się źle, przegrywając pierwsze pięć meczów, ale zespół zakończył na wysokim poziomie, pokonując zarówno High Point, jak i Louisburg, aby zakończyć sezon. Pierwsze zwycięstwo w sezonie 1938 odniósł przeciwko Western Carolina. W 1938 roku zespół również zremisował z Guilford. O. A. Hankner trenował tylko jeden sezon w East Carolina. Jego drużyna zdobyła zaledwie 18 punktów i przegrała każdy mecz. Zespół miał liczne kontuzje, które uniemożliwiły drużynie wygranie meczu., Po nieudanym sezonie 1939, John Christenbury został wybrany na nowego trenera. Jego drużyna w 1940 roku odniosła pierwszy zwycięski sezon od sezonu 1936. Drużyna wygrała cztery pierwsze mecze i przegrała z North Carolina St. Jedyny niepokonany sezon miał miejsce w sezonie 1941. Drużyna zdobyła 159 punktów wobec 20. East Carolina nie uprawiał żadnej lekkoatletyki w latach 1942-1945 z powodu II Wojny Światowej. trener Christenbury zginął w eksplozji w Port Chicago w Kalifornii 1 lipca 1944 roku. Zastąpił go na stanowisku trenera Jim Johnson., Trener Johnson był 16 letterman podczas East Carolina. Został sprowadzony w celu ożywienia programu sportowego, który był na przerwie z powodu II wojny światowej. jego drużyna piłkarska poszła 5-3-1 w 1946. Sezon 1947 przyniósł East Carolina Do North State Conference, ich pierwszą przynależność konferencyjną. W pierwszym roku gry w conference drużyna odniosła trzy zwycięstwa wobec sześciu porażek. Kolejny rok był jeszcze bardziej katastrofalny, gdyż jego drużyna ani razu nie wygrała. Trener Johnson odszedł po sezonie 1948.

Bill Dole został ósmym trenerem piratów po odejściu trenera Johnsona., W 1949 jego drużyna zajęła 4. Trzeci rok z rzędu przegrał z East Carolina. Sezon 1950 okazał się lepszy. Zespół wyrównał liczbę zwycięstw z ostatnich trzech lat z siedmioma. Ostatni rok trenera Dole ' a z piratami był w 1951 roku. Był to kolejny przegrany sezon 4-6. Trener Dole opuścił East Carolina i został głównym trenerem w Davidson. Jack Boone został nowym trenerem po odejściu trenera Dole ' a. W 1952 roku doprowadził Pirates do rekordu sezonu regularnego 6-2-2, a drużyna została zaproszona na Lions Bowl, ich pierwszy mecz w historii., The Pirates zmierzyli się z Clarion College, przegrywając 13-6. Trener Boone poprowadził szkołę do kolejnego pierwszego w następnym sezonie, ponieważ drużyna piłkarska zdobyła mistrzostwo North State Conference. W sezonie 1953/1954 zespół zajął 8. miejsce, tracąc przy tym 1. miejsce. Po raz drugi w historii East Carolina pojechała na mecz bowl. Drużyna rywalizowała w Elks Bowl przeciwko Morris Harvey College, przegrywając 12-0. Sezon 1954 był ostatnim zwycięskim sezonem od czterech lat. W ciągu czterech lat zespół wygrał 12, tracąc 23 i remisując dwukrotnie., Trener Boone pozostał w East Carolina przez kolejne cztery lata, ostatecznie odszedł po sezonie 1961. Był w tym czasie najdłużej urzędującym trenerem. Pomógł wprowadzić piratów do konferencji i po sezonie gry.

dziesiątym trenerem piratów był Clarence Stasavich. Do East Carolina przybył po 16 latach w Lenoir-Rhyne College. W pierwszym roku jego drużyna przegrała 5-4. W 1963 roku Piraci zagrali w pierwszym od dziewięciu lat meczu o Puchar. Drużyna przegrała 9: 1 i została zaproszona do Pucharu Wschodu. Pokonali Northeastern, 27-6 w swoim pierwszym w historii meczu., Przez kolejne dwa lata zespół ponownie prowadził 9-1 i został zaproszony do Tangerine Bowl. Wygrali oba mecze przeciwko Massachusetts 14-13 w 1964 i Maine 31-0 w 1965. Również w 1964 roku trener Stasavich został wybrany trenerem roku NAIA. Sezon 1965 oznaczał również wejście do pierwszej konferencji, Southern Conference, od North State / Carolinas Conference. Pomimo prowadzenia 4-5-1, trener Stasavich poprowadził piratów do pierwszego od 13 lat Mistrzostwa konferencji. Mimo że East Carolina wygrała osiem meczów w 1967 roku, nie zostali zaproszeni na mecz bowl., Ostatnie dwa sezony dla trenera Stasawicza były traceniem sezonów. Drużyny przegrały 4-6 i 2-7. Stasavich odszedł z East Carolina z rekordem 50-27-1 i był najlepszym trenerem w historii ECU, dopóki Steve Logan nie pokonał go w 1999 roku.

Mike McGee trenował w East Carolina tylko przez sezon 1970. Skompilował rekord 3-8. Jego zespół zanotował zwycięstwa nad Furmanem, Marshallem i Davidsonem., Zwycięstwo nad Marshallem było niestety ostatnim meczem piłkarskim dla 75 zawodników, trenerów i administratorów Marshall, którzy odlecieli lotem Southern Airways 932 do Huntington, gdy ich samolot rozbił się, nie pozostawiając żadnych ocalałych. Tragedia ta została upamiętniona w filmie We Are Marshall, a tablica upamiętniająca ofiary znajduje się przed szatnią gości na Dowdy-Ficklen Stadium. W sezonie 1971/1972 został trenerem w swojej macierzystej uczelni, Duke. Sezon 1970 był również pierwszym meczem w serii ECU-NC State., W 1990 został wpisany do College Football Hall of Fame. Były zawodnik NFL Sonny Randle, asystent trenera w 1970 roku, został wybrany na stanowisko głównego trenera po odejściu McGee. W pierwszym sezonie zanotował tylko cztery zwycięstwa. Jedno zwycięstwo przypadło jednak rywalowi, stanowi Karoliny Północnej. W sezonie 1972 zdobył najwięcej zwycięstw w sezonie dla piratów, od sezonu 1965. Po raz pierwszy od sezonu 1966 zespół zdobył mistrzostwo Konferencji Południowej. W sezonie 2010/2011 wystąpił w dwóch meczach z Karoliną Północną i Karoliną Północną., Sezon 1973 był podobny do sezonu 1972. Zespół ponownie wygrał dziewięć meczów, przegrywając tylko z Karoliną Północną i Karoliną Północną. Zdobyli także mistrzostwo konferencji. Po sezonie 1973 Randle odszedł, aby zostać głównym trenerem w swojej alma mater w Wirginii. Jego rekord w ECU wynosił 22-10.

Pat Dye era (1974-1979)Edit

W swoim pierwszym sezonie Pirates wygrali siedem meczów, przegrywając cztery. W następnym roku trener Dye wygrał jeszcze więcej meczów., Zespół rozpoczął sezon od przegranych z North Carolina State i Appalachian State. 24 października 1975 zmarł wieloletni trener i administrator Clarence Stasavich. To było jeden dzień przed piratami pokonać UNC Tar Heels po raz pierwszy w historii, 38-17, z Trener Dye prewencyjnie kończąc grę i wyśmiewanie Tar Heels przez downing piłkę zaledwie metrów od linii bramkowej późno w grze., Dwa mecze później, 8 listopada, East Carolina i Dye zmierzyli się z byłym trenerem ECU Sonnym Randle, który skomentował odejście do programu ACC, że różnica między programem Virginia a programem ECU „była jak porównywanie jabłek i pomarańczy.”ECU obrzucił Virginię 61-10 jako fanów ECU, w tym ówczesnego kanclerza Leo Warrena Jenkinsa, rzucając Tony jabłek i pomarańczy na boisko pod koniec czwartej kwarty i skandując „we Can Handle, Sonny Randle”.

, Jego zespół po raz pierwszy został mistrzem konferencji Południowej za jego kadencji. Był to także ostatni raz, gdy piraci zostali mistrzami konferencji Południowej. East Carolina opuściła konferencję po sezonie 1976. Zespół ponownie stał się niezależny. W 1977 roku zespół odniósł zwycięski sezon. Pirates ponownie wygrali 28-23. W następnym meczu trafił do Durham, by zagrać w Duke. Były trener piratów Mike McGee był nadal trenerem. East Carolina pokonała Blue Devils 17-16. W sezonie 2010/2011 zespół zajął 8.miejsce, a w sezonie 2011/2012 3. miejsce., East Carolina rozpoczęła sezon 1978 w ramach nowej dywizji I-a moniker. Trener Dye poprowadził piratów do rekordu 8-3 po sezonie. Drużyna przegrała tylko z rywalami z Karoliny Północnej i stanu Karolina Północna oraz Południowego Missisipi. Dzięki zwycięstwu ECU po raz pierwszy od 13 lat wystąpił w meczu pucharowym. Pokonali Louisiana Tech w Independence Bowl 35-13. Sezon 1979 był ostatnim dla trenera Dye w East Carolina. Drużyna ponownie wygrała sezon, 7-3-1, ale nie została zaproszona do gry w bowl. Po zakończeniu kariery został trenerem w Wyoming, po czym przeniósł się do Auburn., Dye opuścił ECU po skompilowaniu rekordu 48-18-1.

ed Emory era (1980-1984)Edit

Jego pierwsze dwa lata były słabsze, pokonując 4-7 i 5-6. Po wygranej 7-4 w 1982 roku, Emory poprowadził East Carolinę do Pirate first w sezonie 1983. Drużyna ta przegrała 8-3, przegrywając tylko z Florida State, Florida i Miami. Piraci stracili łącznie 13 punktów w tych trzech stratach., Zespół zajął 20 miejsce w końcowej ankiecie AP, po raz pierwszy East Carolina zajęła w niej miejsce. W następnym sezonie zespół wygrał dwa mecze, tracąc 9. Trener Emory został zwolniony po sezonie. Wyszedł z rekordem 26-29.

Art Baker era (1985-1988)Edit

Był trenerem Furmana i cytadeli. Trener Baker poprowadził piratów do rekordów 2-9 w 1985, 2-9 w 1986, 5-6 w 1987 i 3-8 w 1988. Baker nigdy nie odniósł zwycięstwa jako główny trener w East Carolina., Jego drużyna przez cztery lata prowadziła 12-32 i został zwolniony po sezonie 1988.

Bill Lewis (1989-1991)Edit

W swoim pierwszym roku trener Lewis wygrał sześć meczów, w tym zwycięstwa nad Cincinnati i Virginia Tech. Był to pierwszy zwycięski sezon dla piratów od sezonu 1983. Sezon 1990 był dla drużyny mierny, prowadząc 5-6. Najlepszy sezon dla East Carolina zaliczył w sezonie 1991., Po przegranej z Illinois 31-38, Pirates wygrali wszystkie pozostałe mecze. Największe sukcesy odnosiła Karolina Południowa, Syracuse, Pittsburgh i Virginia Tech. W 1992 roku zespół Peach Bowl zaprosił ich do udziału w konkursie w 1992 roku. Drużyna grała w NC State i od tyłu wygrała 37-34. Piraci zakończyli sezon na 9 miejscu w rankingu AP i trenerów. Po sezonie Lewis zdobył Nagrodę trenera roku 1991. Lewis opuścił East Carolina z rekordem 21-12-1, aby zostać nowym trenerem Georgia Tech.,

Steve Logan era (1992-2002)Edit