podczas gdy Diana jest potrójną boginią z wieloma aspektami, jej połączenie z Księżycem jest prawdopodobnie ważniejsze dla jej tożsamości niż aspekt łowczyni. W języku łacińskim jej imię oznacza ” bogini światła i Księżyca.”Wywodzi się od słów oznaczających „lśniący”, „boski”, „otwarte niebo” i „umiera” lub „światło dzienne”.”To może wydawać się sprzeczne dla bogini nocy i zaświatów, ale jak wyjaśnia Cyceron,” nazywała się Diana, ponieważ zrobiła to jak dzień w nocy ” 1. , Diana była nie tylko boginią Księżyca; była czczona jako Księżyc 2. Była księżycem. Ovid przedstawia ją jako taką w swoich Metamorfozach, często używając słowa „Księżyc” w miejsce jej imienia.

w historii Owidiusza o Phaethonie Słońce, ojciec Phaethona, jest prawdopodobnie Apollo. Jest on określany później jako Phoebus, który jest jednym z wielu imion Apolla. Apollo jest słońcem, a Diana, jego siostra, Księżycem. W historii Faeton błaga ojca, aby pozwolił mu prowadzić swój rydwan, który Apollo robi każdego dnia, aby przenieść słońce po niebie., Słońce zgadza się na prośbę syna i kończy się przerażeniem, gdy Phaethon i większość ziemi zapala się w ogniu:

„Księżyc, w podziwie, obserwuje konie brata biegnące niżej niż jej własne rumaki. Spalone chmury dymią. Góry ziemi palą się, prerie pękają, rzeki wysychają, łąki są bielsze, drzewa, liście palą się do rześkości, rośliny rosną.”3

tożsamość Diany jako Księżyca odgrywa kluczową rolę w łączeniu jej innych aspektów jako łowczyni i bogini podziemi. Księżyc był istotnym elementem udanego polowania., Starożytni wierzyli, że Księżyc dostarczył ziemi rosę w nocy, a ta Rosa, czyli wilgoć, jest tym, co pozwala zapachowi zwierząt leśnych być wychwytywane przez psy myśliwskie. Wilgoć musiała być w sam raz; za dużo lub za mało i zapach byłby zbyt trudny do wyśledzenia 4.

starożytni postrzegali Miesięczne Fazy księżyca jako metaforyczną śmierć; czas, w którym Diana, Księżyc, podróżowała do zaświatów 5. Ze względu na wpływ woskowania i zaniku księżyca na przypływ Oceanu, uważano, że to ona dała życie i zabrała je 6.,

„tarcza Boga czerwieni się wczesnym rankiem, czerwieni się wieczorem, ale jest biała w południe w czystszym powietrzu, dalej od zarazy ziemi. A księżyc-bogini zmienia się w nocy, mniej dziś niż wczoraj, jeśli słabnie, większe jutro niż dziś, gdy półksiężyc.”7

Fazy księżyca, które zmieniają się z nowiu na pełnię każdego miesiąca, reprezentują przemijającą naturę Diany u podstaw jej tożsamości. Przemieniła światło w ciemność, a życie w śmierć.

  1. C. M. C., Green, Roman Religion and the Cult of Diana at Aricia (New York: Cambridge University Press, 2007), 74, 75. ↵
  2. Zieleń, Religia Rzymska i kult Diany w Aricji, 112. ↵
  3. Ovid, Metamorphoses, Translated by Rolfe Humphries (Bloomington: Indiana University Press, 1983), 34. ↵
  4. Zielona, Religia Rzymska i kult Diany w Aricji, 117, 118. ↵
  5. Zielona, Religia Rzymska i kult Diany w Aricji, 131, 132. ↵
  6. Zielona, Religia Rzymska i kult Diany w Aricji, 116, 118. ↵
  7. Ovid, Metamorfozy, 371., ↵