w 1788 roku Jean-Claude delamétherie opisał czarny Lampart.Leopard, który był trzymany w Tower of London i został przywieziony z Bengalu., W 1794 Friedrich Albrecht Anton Meyer zaproponował nazwę naukową Felis fusca dla tego osobnika, Indianina leopard.In 1809 Georges Cuvier opisał czarnego lamparta trzymanego w Ménagerie du Jardin des plantes przywiezionego z Jawy. Cuvier zaproponował nazwę Felis melas, Javan leopard.By 1929, Muzeum Historii Naturalnej w Londynie miał również skóry czarnych lampartów zebranych w Afryce Południowej i Kanara w południowych Indiach.
Melanizm u lamparta jest spowodowany przez allel recesywny.Zwierzęta melanistyczne i nie melanistyczne mogą być drobnoustroje., Uważa się, że melanizm daje selektywną przewagę w pewnych warunkach, ponieważ jest bardziej powszechny w regionach gęstych lasów, gdzie poziomy światła są niższe. Wstępne badania sugerują również, że melanizm może być powiązany z korzystnymi mutacjami w układzie odpornościowym.Typowe cętkowane oznaczenia są obecne, ale Ukryte ze względu na nadmiar czarnych pigmentów, które nazywane są „rozetami duchów”.
Częstotliwość melanizmu wydaje się wynosić około 11% w zakresie lamparta., Dane dotyczące rozmieszczenia populacji lamparta wskazują, że melanizm występuje w pięciu podgatunkach dziko żyjących: Lampart Indyjski, Lampart Jawajski, Lampart Afrykański ,Lampart Indochiński (P. P. delacouri) i Lampart Sri Lanki (P. P.kotiya). Na podstawie zapisów z pułapek kamerowych lamparty melanistyczne występują głównie w tropikalnych i subtropikalnych wilgotnych lasach.Melanistyczne lamparty są powszechne na jawie, a także są zgłaszane z gęsto zalesionych obszarów w południowo-zachodnich Chinach, Mjanmie, Asamie i Nepalu, z Travancore i niektórych częściach południowych Indii, gdzie mogą być liczniejsze niż lamparty plamiste., Większość lampartów odnotowanych w 16 miejscach na południe od przesmyku Kra w latach 1996-2009 była czarna, co wskazuje na bliskie utrwalenie melanizmu na Półwyspie Malajskim.
status taksonomiczny lamparta Czarnego w niewoli i stopień hybrydyzacji między lampartem Jawajskim i innymi podgatunkami lamparta jest niepewny. Dlatego skoordynowane programy hodowlane czarnych lampartów nie istnieją w europejskich i północnoamerykańskich ogrodach zoologicznych. Czarne lamparty zajmują przestrzeń potrzebną do hodowli zagrożonych podgatunków lamparta i nie są trzymane w północnoamerykańskim planie przetrwania gatunków.
Dwa czarne lamparty Amur (P., P. orientalis) Młode urodziły się w ogrodach zoologicznych.
pseudo-melanistyczny Lampart ma normalny kolor tła, ale plamy są gęstsze niż normalne i łączą się, aby zasłonić złocisto-brązowy kolor tła. Wszelkie plamy na bokach i kończynach, które nie połączyły się w masę wirów i pasków, są niezwykle małe i dyskretne, zamiast tworzyć rozety. Twarz i podbrzusze są bledsze i oszałamiające, jak u zwykłych lampartów.
Dodaj komentarz