kryzys Addisoński zwykle zaczyna się od wystąpienia objawów, takich jak nudności, wymioty, ból brzucha, biegunka i utrata apetytu. W miarę pogarszania się kryzysu osoba doświadczy dreszczy, pocenia się i gorączki.,
Jeśli stan pozostaje nieleczony, w końcu następuje ciężkie odwodnienie, prowadzące do objawów wstrząsu lub drgawek. U niektórych osób może również wystąpić małe stężenie cukru we krwi lub niskie ciśnienie tętnicze krwi.
ważne jest, aby ludzie od razu trafili na pogotowie w przypadku kryzysu Addisońskiego, ponieważ wymaga to pilnej pomocy medycznej.
lekarz może postawić wstępną diagnozę, wykonując badania krwi w celu sprawdzenia poziomu kortyzolu. Postawienie diagnozy kryzysu Addisońskiego nie jest jednak łatwe. Ludzie często pozostają nierozpoznani przez długi czas i pozostają nierozpoznani aż do wystąpienia sytuacji awaryjnej.,
kortykosteroidy podawane do żył może utrzymać poziom nadnerczy z coraz niebezpiecznie niskie. Inne ważne aspekty leczenia kryzysu Addisońskiego to:
- ponowne nawadnianie osoby
- równoważenie poziomu elektrolitów
- uzyskanie poziomu cukru we krwi i ciśnienia krwi z powrotem do normy
czas, jaki ludzie muszą spędzić w szpitalu na kryzys zależy od ciężkości, przyczyn i ogólnego stanu zdrowia danej osoby.,
a case of Addisonian crisis in an emergency department setting
The Journal of Clinical Endocrinology &
odwiedził swojego lekarza 2 miesiące wcześniej z objawami gorączki, braku energii, zmęczenia i zawrotów głowy. Lekarz zdiagnozował u niego infekcję wirusową, a objawy ustąpiły po kilku dniach pobytu w szpitalu, leczono go roztworem soli fizjologicznej.,
Powiedział jednak, że jego skóra ciemnieje przez ostatnie 3 lata.
badania wykazały następujące problemy zdrowotne:
- niedokrwistość
- szybkie tętno
- niskie ciśnienie krwi
- niski poziom sodu
- wysoki poziom potasu
- niski poziom kortyzolu
Mężczyzna poprawił się po leczeniu wlewem soli fizjologicznej i hydrokortyzonem, medyczną formą kortyzolu.,
lekarze ustalili, że potencjalną przyczyną jego wystąpienia była nadczynność tarczycy, stan, w którym tarczyca wytwarza zbyt dużo hormonów tarczycy.
Dwa lata później mężczyzna miał się dobrze i był leczony hydrokortyzonem i fludrokortyzonem. Prowadził stosunkowo normalne życie i nie miał kolejnego kryzysu nadnerczowego. Brał leki na nadczynność tarczycy i dobrze radził sobie z tym schorzeniem.
Dodaj komentarz