I Ching od tysięcy lat służy jako filozoficzna Taksonomia wszechświata, przewodnik po etycznym życiu, podręcznik dla władców i wyrocznia osobistej przyszłości i przyszłości państwa. Była to zasada organizująca lub autorytatywny dowód dla krytyki literackiej i artystycznej, kartografii, medycyny i wielu nauk ścisłych, i generowała niekończące się konfucjańskie, taoistyczne, buddyjskie, a później nawet chrześcijańskie komentarze i konkurujące szkoły myśli w ramach tych tradycji., W Chinach i w Azji Wschodniej, jest to zdecydowanie najbardziej konsultowane ze wszystkich książek, w przekonaniu, że może wyjaśnić wszystko. Na Zachodzie znana jest od ponad trzystu lat, a od lat 50. jest z pewnością najbardziej popularną chińską książką. Z jego pozorną nieskończonością zastosowań i interpretacji, nigdy nie było książki zupełnie jak ona nigdzie. Jest ona centrum ogromnej wichury pism i praktyk, ale sama w sobie jest pustką, a może ciągle zmieniającą się chmurą, ponieważ większość kluczowych słów I Ching nie ma ustalonego znaczenia.,

pochodzenie tekstu jest, jak można się spodziewać, niejasne. W wersji mitologicznej Bohater Kultury Fu Xi, smok lub wąż o ludzkiej twarzy, studiował wzory natury na niebie i na ziemi: znaki na ptakach, skałach i zwierzętach, ruch chmur, układ gwiazd. Odkrył, że wszystko można zredukować do ośmiu trygramów, każdy składający się z trzech ułożonych stałych lub łamanych linii, odzwierciedlających yin i yang, dwoistość, która napędza wszechświat., Trygramy reprezentowały odpowiednio niebo, jezioro, ogień, grzmot, wiatr, wodę, górę i ziemię (patrz ilustracja poniżej).

z tych budulców kosmosu, Fu Xi przekazał wszystkie aspekty cywilizacji—królowanie, małżeństwo, pisanie, nawigację, Rolnictwo—wszystko czego nauczał swoich ludzkich Potomków.

tutaj mitologia zamienia się w legendę., Około roku 1050 p. n. e., zgodnie z tradycją, cesarz Wen, założyciel dynastii Zhou, podwoił trygramy do heksagramów (sześcioramiennych figur), ponumerował i układał wszystkie możliwe kombinacje-jest ich 64—i nadał im nazwy. Pisał krótkie wyroki dla każdego, które od tego czasu były znane jako ” sądy.”Jego syn, książę Zhou, poeta, dodał gnomiczne interpretacje dla poszczególnych linii każdego heksagramu, znane po prostu jako” linie.,”Mówiono, że pięćset lat później sam Konfucjusz napisał etyczne komentarze wyjaśniające każdy heksagram, które nazywane są „dziesięcioma skrzydłami” („skrzydło”, czyli w sensie architektonicznym).

archeologiczna i Historyczna wersja tej narracji jest znacznie mroczniejsza. W dynastii Shang (która rozpoczęła się około 1600 roku pne) lub być może nawet wcześniej, wróżbici stosowali ciepło do skorupek żółwia lub łopatek wołów i interpretowali pęknięcia, które zostały wyprodukowane., Wiele z tych „kości wyroczni” —setki tysięcy z nich zostały odkryte-mają pełne heksagramy lub numery przypisane do heksagramów naciętymi na nich. Nie wiadomo, skąd pochodzą heksagramy i jak je interpretowano.

gdzieś w czasach dynastii Zhou—aktualne przypuszczenie to około 800 R.p. n. e.—nazwano 64 heksagramy i ustanowiono tekst pisany, oparty na tradycjach ustnych. Książka stała się znana jako Zhou Yi (Zhou Changes)., Proces konsultacji ewoluował również od skorupek żółwia, które wymagały eksperta do wykonania i interpretacji, do systemu monet lub łodyg krwawnika, który każdy mógł ćwiczyć i który był w użyciu od tamtej pory. Trzy monety, z numerami przypisywanymi orzeł lub reszka, były jednocześnie wyrzucane; wynikająca z tego suma wskazywała linię ciągłą lub łamaną; sześć rzutów monet tworzyło w ten sposób heksagram. W przypadku łodyg krwawnika 50 liczono w bardziej pracochłonnej procedurze, aby uzyskać liczbę dla każdej linii.,

(Wikimedia Commons)
diagram heksagramów „I Ching” wysłany do Gottfrieda Wilhelma Leibniza od Joachima Bouveta. Cyfry arabskie zostały dodane przez Leibniza.

w trzecim wieku p. n. e., wraz z rozwojem konfucjanizmu, dodano komentarze „dziesięciu skrzydeł”, przekształcając Zhou Yi ze ściśle wróżbiarskiego podręcznika do filozoficznego i etycznego tekstu., W 136 p. n. e.cesarz Wu z Dynastii Han uznał ją za najważniejszą z pięciu kanonicznych ksiąg konfucjańskich i ustandaryzował tekst spośród różnych konkurencyjnych wersji (niektóre z heksagramami w innej kolejności). To stało się I Ching, Księgą (lub klasyczną) zmian, a jej format pozostał taki sam od tego czasu: nazwany i ponumerowany heksagram, tajemny ” Sąd ” dla tego heksagramu, często poetycka interpretacja obrazu uzyskanego przez połączenie dwóch trygramów i enigmatyczne stwierdzenia na temat znaczenia każdej linii heksagramu., Konfucjusz prawie na pewno nie miał nic wspólnego z tworzeniem I Ching, ale podobno powiedział, że gdyby miał jeszcze sto lat życia, 50 z nich poświęciłoby się na jego studiowanie.

przez dwa tysiąclecia I Ching był podstawowym przewodnikiem po wszechświecie. W filozoficznym kosmosie, gdzie wszystko jest połączone i wszystko jest w stanie niespokojnych zmian, książka nie była opisem wszechświata, ale jego najdoskonalszym mikrokosmosem. Przedstawiała ona, jak ujął to jeden z Sinologów, ” podstawy rzeczywistości.,”Jego 64 heksagramy stały się nieodwołalnymi kategoriami dla niezliczonych dyscyplin. Jego tajemnicze ” osądy „były traktowane jako jądra myśli, które zostały opracowane w” dziesięciu skrzydłach ” i niezliczonych komentarzach, w radach dla władców, jak prowadzić uporządkowane państwo i zwykłych ludzi, jak prowadzić właściwe życie. Było to narzędzie do medytacji nad kosmosem i, jako bezproblemowy kawałek drogi świata, ujawniło również to, co będzie pomyślne lub niepomyślne na przyszłość.,

na Zachodzie I Ching został odkryty pod koniec XVII wieku przez jezuickich misjonarzy w Chinach, którzy rozszyfrowali tekst, aby ujawnić jego chrześcijańską uniwersalną prawdę: heksagram numer jeden to Bóg; dwa to drugi Adam, Jezus; trzy to Trójca; ośmiu to członkowie rodziny Noego; i tak dalej. Leibniz z entuzjazmem odnosił się do uniwersalności swojego systemu binarnego w liniach stałych i łamanych., Hegel-który uważał, że Konfucjusza nie warto tłumaczyć-uznał książkę za „powierzchowną”: „nie można znaleźć w jednym przypadku zmysłowej koncepcji uniwersalnych mocy naturalnych lub duchowych.”

pierwszego angielskiego tłumaczenia dokonał kanonik Thomas McClatchie, duchowny anglikański w Hongkongu., McClatchie był postacią wielebnego Casaubona, który w 1876 roku, cztery lata po publikacji Middlemarch, znalazł klucz do wszystkich mitologii i twierdził, że I Ching został sprowadzony do Chin przez jednego z synów Noego i był pornograficznym świętem „hermafrodyckiej monady”, gdzie indziej czczonej wśród Chaldejczyków jako Baal, a wśród Hindusów jako Śiwa. James Legge, również misjonarz w Hong Kongu i, pomimo ogólnego wstrętu do Chin, pierwszy ważny anglojęzyczny Tłumacz chińskich klasyków, uważał Mcclatchiego za ” majaczącego.,”Po 20 przerwanych latach pracy—manuskrypt zaginął w wraku statku na Morzu Czerwonym—Legge wyprodukował pierwszy w pewnym stopniu wiarygodny angielski przekład I Ching w 1882 roku i ten, który po raz pierwszy zastosował angielskie słowo na sześcioramienną gwiazdę, „heksagram” do chińskiego bloku linii.

profesjonalnie zbulwersowany tym, co uważał za jego bałwochwalstwo i przesąd, Legge znalazł się jednak „stopniowo pod silną fascynacją” i doprowadziło go to do opracowania nowatorskiej teorii tłumaczenia., Ponieważ chińskie znaki nie były, jak twierdził, „reprezentacjami słów, ale symbolami idei”, dlatego ” ich kombinacja w kompozycji nie jest reprezentacją tego, co pisarz powiedziałby, ale tego, co myśli.”Tłumacz musi zatem stać się” en rapport „z autorem i wejść w „widzenie umysłu do umysłu”, „udział” w myślach autora, który wykracza poza to, co autor tylko powiedział., Chociaż I Ching nie ma autora, Wersja Legge ' a jest zalana wyjaśnieniami i wyjaśnieniami w nawiasach umieszczonymi w innym dosłownym tłumaczeniu tekstu.

Herbert Giles, kolejny ważny tłumacz języka angielskiego po Legge, uważał I Ching za „oczywisty bełkot”: „wszyscy uczeni Chińczycy przyznają się do tego swobodnie, mimo to wytrwale trzymając się wiary, że ważne lekcje można wyciągnąć z jego stron, gdybyśmy tylko mieli dowcip, aby je zrozumieć.,”Arthur Waley w opracowaniu z 1933 roku—nigdy nie przetłumaczył całej książki-opisał ją jako zbiór” interpretacji chłopskiej”, do których w późniejszym czasie dodano konkretne wróżby. Tak więc, biorąc znany przykład z Zachodu, napisał, że omen „Czerwone niebo rano, pasterze biorą Ostrzeżenie” stanie się wróżbą ” Czerwone niebo rano: niepomyślne; nie przekraczaj rzeki.,”

Waley zaproponował trzy kategorie omenów— ” niewytłumaczalne odczucia i ruchy mimowolne (uczucia, drgania, potykanie się, odbijanie i tym podobne)…te dotyczące roślin, zwierząt i ptaków… te dotyczące zjawisk naturalnych (grzmoty, Gwiazdy, deszcz itp.) —- i znalazł przykłady wszystkich z nich w jego zdecydowanie niezmetafizycznej lekturze książki., Joseph Needham poświęcił wiele irytujących stron I Ching w nauce i cywilizacji w Chinach jako „pseudonauce”, która przez wieki miała szkodliwy wpływ na rzeczywistą naukę chińską, która próbowała dopasować dokładne obserwacje światów naturalnych i fizycznych do” kosmicznego systemu segregacji ” niejasnych kategorii heksagramów.

To właśnie niemieckie tłumaczenie I Ching Richarda Wilhelma z 1924 roku, a zwłaszcza angielskie tłumaczenie niemieckiego Jungowskiego Cary ' ego F. Baynesa z 1950 roku, zmieniło tekst z Sinologicznej arkany na międzynarodową sławę., Wilhelm, podobnie jak Legge, był misjonarzem w Chinach, ale w przeciwieństwie do Legge był żarliwym wierzącym w Mądrość Wschodu, z Chinami najmądrzejszymi ze wszystkich. „Bezlitosna mechanizacja i racjonalizacja życia na Zachodzie „potrzebowała” Wschodniego przylegania do naturalnej głębi duszy.”Jego misją było” połączenie rąk we wzajemnym dopełnieniu”, odkrycie „wspólnych fundamentów ludzkości”, aby ” znaleźć rdzeń w najgłębszej głębi ludzkiej, skąd możemy zmierzyć się…z kształtowaniem życia.”

tłumaczenie Wilhelma opierało się w dużej mierze na późnych, Neokonfucjańskich interpretacjach tekstu z dynastii Song., W imię powszechności, w szczególności chińskie odniesienia zostały podane ogólne terminy, a niemieckie wydanie miało dziesiątki przypisów notujących „podobieństwa” do Goethego, Kanta, niemieckich romantyków i Biblii. (Zrezygnowano z nich na rzecz wydania anglojęzycznego.) Tekst był dziwnie prezentowany dwukrotnie: za pierwszym razem z krótkimi komentarzami, za drugim z bardziej rozbudowanymi. Komentarze były niezróżnicowanymi amalgamatami różnych dzieł chińskich i własnych medytacji Wilhelma., (Needham uważał, że wydanie należy do „Departamentu kompletnego zamieszania”: „Wilhelm wydaje się być jedyną osobą…która wiedziała o co w tym wszystkim chodzi.”)

książka opatrzona była wstępem Carla Junga, którego Wilhelm uważał za „w kontakcie z odkryciami Wschodu zgodnie z poglądami najstarszej chińskiej mądrości.”(Jednym z dowodów były męskie i żeńskie Zasady Junga, anima i animus, które Wilhelm łączył z yin i yang.) Niektóre twierdzenia Junga są teraz żenujące., („Jest to ciekawy fakt, że tak utalentowani i inteligentni ludzie jak Chińczycy nigdy nie rozwinęli tego, co nazywamy nauką.”), Ale jego nacisk na przypadek – lub synchroniczność, jungowską, metafizyczną wersję przypadku—jako zasadę przewodnią dla świętej księgi był w tym czasie czymś nieoczekiwanym, nawet jeśli dla prawdziwych wierzących I Ching w ogóle nie działa na przypadku.

wydanie Wilhelma/Baynesa Bollingen było sensacją w latach 50. i 60. XX wieku. między innymi Octavio Paz, Allen Ginsberg, Jorge Luis Borges i Charles Olson pisali wiersze inspirowane jego poetyckim językiem., Fritjof Capra w Tao fizyki użył go do wyjaśnienia mechaniki kwantowej, a Terence McKenna odkrył, że jego geometryczne wzory odzwierciedlały „fale chemiczne” wytwarzane przez halucynogeny. Inni uważali jego binarny system linii za prototyp komputera. Philip K. Dick i Raymond Queneau oparli na nim powieści; Jackson Mac Low i John Cage wynaleźli skomplikowane procedury, wykorzystując je do generowania wierszy i kompozycji muzycznych.,

nietrudno zrozumieć, jak ekscytujące było pojawienie się I Ching zarówno dla awangardystów, którzy kładli nacisk na proces nad produktem w sztuce, jak i dla antyautorytarnych kontrkulturowców. Przyniósł on, nie z bezdusznego Zachodu, ale z tajemniczego Wschodu, to, co Wilhelm nazwał ” doświadczoną mądrością tysięcy lat.”Była to starożytna książka bez autora, cykliczna konfiguracja bez początku i końca, religijny tekst z ani egzotycznymi bogami, ani kapłanami, którym trzeba się podporządkować, wróżby do-it-yourself, które nie wymagały profesjonalnego wróżbity., Była to książka samopomocy dla tych, którzy nie zostaną przyłapani na czytaniu książek samopomocy, a ponadto taka, która zapewniła kuszący rzut oka na osobistą przyszłość. To było, powiedział Bob Dylan, ” jedyna rzecz, która jest zdumiewająco prawdziwa.”

dwa ostatnie tłumaczenia I Ching nie mogą być bardziej niezmienne; są one komplementarnym yin i yang podejść., John Minford jest uczonym najbardziej znanym ze swojej pracy nad wspaniałym pięciotomowym przekładem opowieści o kamieniu (lub snu o czerwonej komnacie), powszechnie uważanym za największą chińską powieść, w projekcie rozpoczętym przez zmarłego Davida Hawkesa. Jego I Ching, oczywiście wynik wielu lat badań, ma ponad 800 stron, wiele z nich w małym typie i encyklopedyczne., Minford przedstawia dwa pełne tłumaczenia: „wyrocznię z epoki brązu”, odtworzenie tekstu z dynastii Zhou przed dodaniem do niego któregokolwiek z późniejszych komentarzy konfucjańskich, oraz” Księgę mądrości”, tekst jak został wyjaśniony w kolejnych wiekach. Każda część wpisów do każdego heksagramu jest opatrzona egzegezą, która jest skrawkiem historycznych komentarzy i interpretacji poprzednich tłumaczy, a także refleksjami samego Minforda, które łączą heksagram z chińską poezją, sztuką, rytuałem, historią, filozofią i mitologią., Jest to tour de force erudycji, prawie mikrokosmos chińskiej cywilizacji, podobnie jak sam I Ching był tradycyjnie postrzegany.

David Hinton jest, wraz z Arthurem Waleyem i Burtonem Watsonem, rzadkim przykładem Sinologa Literackiego—to znaczy klasycznego uczonego, doskonale znającego i związanego ze współczesną literaturą angielską. O pokolenie młodsze od Watsona, on i Watson są z pewnością najważniejszymi amerykańskimi tłumaczami chińskiej poezji klasycznej i filozofii w ciągu ostatnich 50 lat., Obie są niezwykle płodne i obie wprowadziły zupełnie nowe sposoby tłumaczenia chińskiej poezji. I Ching hintona jest równie pomysłowy. Jest dość krótki, zawiera tylko dwie strony przypisane do każdego heksagramu, zawiera kilka fragmentów oryginalnych komentarzy do „dziesięciu skrzydeł”, ale nie ma nic więcej od samego Hintona, poza krótkim wstępem. Zamiast konsultować, ma być czytana od deski do deski, jak książka współczesnej poezji—choć trzeba szybko powiedzieć, że jest to w dużej mierze tłumaczenie, a nie „imitacja” czy postmodernistyczne opracowanie., A może jego fragmenty i aforyzmy mają być zanurzone przypadkowo, tak jak czyta się E. M. Cioran czy Elias Canetti.

Hinton jest zwolennikiem taoistycznej lub buddyjskiej lektury książki Ch ' an (Zen), nie przejmując się Konfucjańskimi interpretacjami etycznymi i politycznymi. Jego I Ching stawia czytelnika w Tao natury: to jest droga świata, jak to jest przykładem Natury i ucieleśnione przez książkę., Za prekursorów późniejszych pism taoistycznych i Ch ' an przyjmuje tajemnicze linie sądów: „strategies…to drażnić umysł poza pracą i strukturami językowymi, poza ograniczeniami tożsamości.”Przeciwieństwem Jungowskiej samorealizacji Wilhelma, jest ona zamierzona jako realizacja bezinteresowności. Co więcej, opiera się na przekonaniu, że archaiczna kultura chińska, żyjąca bliżej ziemi—i krainy, która wciąż miała dużo dziczy—była mniej oddalona od Tao natury.,

w tym celu Hinton czasami tłumaczy według piktograficznej lektury najstarszych znaków, techniki po raz pierwszy użytej przez Ezrę Pounda w jego idiosynkratycznej i wspaniałej wersji najwcześniejszej antologii poezji Chińskiej, Księgi pieśni, którą zatytułował konfucjańskie ody. Na przykład, Hinton nazywa heksagram 32-Zwykle tłumaczony jako „wytrzymałość ” lub” czas trwania „lub”wytrwałość” – „stałość Moondrift”, ponieważ postać przedstawia półksiężyca ustawionego w miejscu z linią powyżej i poniżej., Postać dla „obserwacji” staje się „spojrzeniem Czapli”, bo rzeczywiście ma w sobie czaplę i oko i nic nie patrzy bliżej niż ptak wodny. Hinton nie robi tego typu odczytów piktograficznych często, ale bez wątpienia Sinologowie będą skandalizowani.

różnica między dwoma tłumaczeniami—różnice między wszystkimi tłumaczeniami – jest widoczna, jeśli spojrzymy na pojedynczy heksagram: numer 52, zwany Gen.,

minford tłumaczy nazwę jako „Góra”, ponieważ heksagram składa się z dwóch Trygramów górskich, jeden na drugim. Jego tłumaczenie tekstu w całej książce jest minimalistyczne, prawie telegraficzne, z każdą linią wyśrodkowaną, a nie równo w lewo., Podjął również niezwykle dziwną decyzję o włączeniu znaczników w języku łacińskim, zaczerpniętą z wczesnych przekładów jezuickich, co jak twierdzi

może nam pomóc odnieść się do tego głęboko starożytnego i obcego tekstu, może pomóc stworzyć ponadczasowy nastrój kontemplacji, a jednocześnie może przywołać pośrednie związki między chińską tradycją samowiedzy i samo kultywacji…a…długą europejską tradycją gnozy i dyscypliny duchowej.,

w sekcji „Księga Mądrości” tłumaczy „Sąd” dla heksagramu 52 jako:

Tył
jest nadal
jako Góra;
nie ma ciała.
spaceruje
po dziedzińcu,
niewidoczny.
No Harm,
Nullum malum.

Po tym następuje długa i ciekawa egzegeza na temat duchowej roli i poetyckiego wizerunku gór w tradycji chińskiej.

Hinton nazywa heksagram „bezruchem” i tłumaczy na prozę: „bezruchem w plecach. Nie oczekuj niczego od swojego życia. Wędruj po dziedzińcu, gdzie nikogo nie widzisz. Jak mogłeś zbłądzić?,”

Wilhelm ma” keep Still, Mountain ” jako nazwę heksagramu. Jego „wyrok” brzmi:

zatrzymując się. Trzymając plecy nieruchomo
tak, aby nie czuł już swojego ciała.
idzie na dziedziniec
i nie widzi swoich ludzi.
bez winy.

wyjaśnia:

prawdziwa cisza oznacza utrzymanie w miejscu, gdy nadszedł czas, aby zachować spokój, i iść do przodu, gdy nadszedł czas, aby iść do przodu. W ten sposób odpoczynek i ruch są zgodne z wymaganiami czasu, a zatem w życiu jest światło.,

heksagram oznacza koniec i początek całego ruchu. Plecy jest nazwany, ponieważ w plecach znajdują się wszystkie włókna nerwowe, które pośredniczą w ruchu. Jeśli ruch tych nerwów rdzeniowych zostanie zatrzymany, ego, z jego niepokojem, znika tak, jak było. Kiedy człowiek w ten sposób stanie się spokojny, może zwrócić się do świata zewnętrznego., Nie widzi już w nim zmagań i zgiełku poszczególnych istot i dlatego ma prawdziwy spokój umysłu, który jest potrzebny do zrozumienia wielkich praw wszechświata i do działania w harmonii z nimi. Kto działa z tych głębokich poziomów, nie popełnia błędów.

the Columbia University Press I Ching, przetłumaczone przez Richarda Johna Lynna i rozliczane jako „ostateczna wersja” „po dziesięcioleciach niedokładnych tłumaczeń”, ma „powściągliwość” dla Gen: „powściągliwość odbywa się z tyłu, więc nie uzyskuje się drugiej osoby., Wchodzi na dziedziniec, ale nie widzi go tam. Nie ma winy.”Dziwne Wyjaśnienie Lynn, oparte na komentatorze dynastii Han Wang Bi, jest takie, że jeśli dwoje ludzi odwraca się plecami, mimo że są blisko, nie widzą się nawzajem.”Dlatego też ani nie powstrzymuje drugiego, a każde ćwiczy samo-powściągliwość.

sześć pojedynczych linii heksagramu 52 przemierza ciało, w tym stopy, łydki, talię, tułów i szczęki., (Wilhelm Dziwacznie i ahistorycznie spekuluje, że ” być może słowa tekstu ucieleśniają Kierunki praktyki jogi.”) Tak więc, dla linii 2, Hinton ma: „bezruch wypełnia twoje łydki. / Align = „left” / „

/ Inne / nie są zaprzęgnięte./ Serce jest ciężkie.”Wyjaśnia:” istnieje potencjalne uzdrowienie, bezruch. Ale energii innych nie da się opanować i wykorzystać. Nie ma możliwości odwrotu, tylko niechętne przyjęcie. Brakuje przewidywania na odwrót., Uważaj.”

wersja Wilhelma brzmi:/ Nie może uratować tego, / za którym podąża./ Jego serce nie jest zadowolone.”Oznacza to:

noga nie może poruszać się niezależnie, zależy to od ruchu ciała. Jeśli noga zostanie nagle zatrzymana, podczas gdy całe ciało jest w energicznym ruchu, ciągły ruch ciała sprawi, że jeden upadek.

to samo dotyczy człowieka, który służy mistrzowi silniej niż on sam., Jest zmiatany i chociaż sam może zatrzymać się na drodze złego postępowania, nie może już sprawdzić drugiego w swoim potężnym ruchu. Kiedy mistrz naciska naprzód, sługa, bez względu na to, jak dobre jego intencje, nie może go uratować.

w sekcji „Wyrocznia epoki brązu”—oryginalna książka Zhou bez późniejszych interpretacji—Minford tłumaczy Gen jako „pielęgnowanie”, wierząc, że odnosi się do tradycyjnej medycyny i potrzeby pielęgnowania ciała. „Osąd” dla całego heksagramu brzmi: „plecy / są pielęgnowane, / ciało / niezabezpieczone.,/ Chodzi po pustym dziedzińcu.Nic Się Nie Stało.”Sugeruje, że” pusty dziedziniec ” jest metaforą całego ciała, pozostawionego bez opieki. Jego osąd w drugiej linijce brzmi: „cielęta / są pielęgnowane./ W ciele nie ma siły./ Serce jest smutne, / o czym mówi, / że na łydkach jest za mało mięsa. Utrata wagi jest problemem i bezpośrednio wpływa na emocje.”

Ryszard J., Smith w monografii „I Ching for the Princeton Lives of Great Religious Books” I Arthur Waley przenoszą heksagram z powrotem do rozpowszechnionej praktyki w dynastii Shang polegającej na ofiarowaniu ludzi i zwierząt. Smith tłumaczy Gen jako ” cleave „(ale, w zupełnie innym czytaniu, mówi, że słowo to może również oznaczać”gapić się”). Jego” sąd „jest zastanawiający:” jeśli ktoś rozszarpie plecy, nie chwyci ciała; jeśli ktoś wejdzie na dziedziniec, nie zobaczy osoby. Nie będzie żadnego nieszczęścia.,”Ale jego odczyt drugiej linii jest graficzny:” rozetnij dolne nogi, ale nie usuwaj szpiku kostnego. Jego serce nie jest zadowolone.”

Waley uważa, że Gen oznacza” gryzienie „i” ewidentnie zajmuje się omen-braniem zgodnie ze sposobem, w jaki szczury, myszy lub tym podobne mają do czynienia z ciałem ofiary ofiarnej, gdy są wystawione jako „przynęta” na ducha przodków.”Jego” sąd „brzmi:” Jeśli przegryzli jego plecy, ale nie opanowali ciała, / oznacza to, że pójdziesz do domu mężczyzny, ale nie znajdziesz go w domu.,”W drugiej linijce czytamy:” jeśli gryzą łydkę nogi, ale nie wyciągają szpiku kostnego, ich (tzn. przodków) serca nie radują się.”

pewne jest to, że heksagram 52 składa się z dwóch Trygramów górskich i ma coś wspólnego z tyłem i z dziedzińcem, który jest albo pusty, albo gdzie ludzie w nim nie są widziani., W przeciwnym razie te kilka wersów może dotyczyć bezruchu, braku oczekiwań, powściągliwości, spokoju umysłu, wiedzy, kiedy nie podążać za przywódcą, opieki nad różnymi bólami i bólami, patrzenia na rzeczy oraz przygotowań i rezultatów ofiar ludzkich lub zwierzęcych.

żadna z nich nie jest koniecznie błędną interpretacją lub błędnym tłumaczeniem. Można powiedzieć, że I Ching jest zwierciadłem własnych obaw lub oczekiwań. Ale to jak jedno z brązowych luster z dynastii Shang, teraz pokryte ciemnoniebiesko-zieloną patyną, aby w ogóle nie odbijało się., Minford wspomina, że w swojej ostatniej rozmowie z Davidem Hawkesem umierający mistrz-uczony powiedział mu: „pamiętaj, aby poinformować swoich czytelników, że każde zdanie można odczytać na prawie nieskończoną liczbę sposobów! To jest sekret książki. Nikt nigdy się nie dowie, co to naprawdę znaczy!”W I Ching to samo słowo oznacza zarówno „jeniec wojenny”, jak i ” szczerość.”Nie ma książki, która przeszła tyle zmian, co Księga Przemian.