Chmura elektronów jest nieformalnym sposobem opisania orbitalu atomowego.

Chmura elektronów nie jest naprawdę rzeczą. Model chmury elektronowej różni się od starszego modelu atomowego Bohra autorstwa Nielsa Bohra. Bohr mówił o elektronach orbitujących wokół jądra. Wyjaśnienie zachowania tych elektronowych „Orbit” było kluczową kwestią w rozwoju mechaniki kwantowej.,

model chmury elektronowej mówi, że nie możemy dokładnie wiedzieć, gdzie znajduje się elektron w danym momencie, ale elektrony są bardziej prawdopodobne, aby być w określonych obszarach. Obszary te są określone przez orbitale. Orbity są określone przez muszle i sub-orbity. W modelu Bohra elektrony są przypisane do różnych powłok. Powłoki, k, l, m, n, o, p, q, każdy reprezentują różne poziomy energii i są również nazywane poziomami energii. Sub-orbitale; s, p, d, f, są regionami, w których będzie bardziej prawdopodobne, aby znaleźć elektrony, i każdy może posiadać inną liczbę elektronów., orbitale s, p, d,f mają różny kształt. Można to udowodnić powtarzającymi się wzorami właściwości chemicznych w układzie okresowym. Korzystając z mechaniki kwantowej, chemicy mogą wykorzystać model chmury elektronowej do przypisania elektronów różnym orbitalom atomowym. Orbitale atomowe wyjaśniają również wzory w układzie okresowym.

model chmury elektronowej został opracowany w 1926 roku przez Erwina Schrödingera i Wernera Heisenberga. Model jest sposobem na wizualizację najbardziej prawdopodobnego położenia elektronów w atomie. Model chmury elektronowej jest obecnie akceptowanym modelem atomu., Atomy poruszały się z tak dużą prędkością, że nie było przewidywalnego czasu ani miejsca dla elektronu. Elektrony były jak smuga, skąd dostali „obłok elektronowy” z.

zgodnie z obliczeniami Bohra dla atomu wodoru, elektron w normalnych warunkach zawsze pozostaje w pewnej odległości od jądra. Odległość ta nazywana jest promieniem Bohra i wynosi około 0,529 Å (0,529×10-10 m)., Jednak zgodnie z modelem koncepcji falowej lub chmurowej elektron porusza się dalej lub w kierunku jądra, a maksymalne prawdopodobieństwo jego zlokalizowania leży w odległości 0,529 Å od jądra. Innymi słowy, promień obłoku elektronowego lub promień maksymalnego prawdopodobieństwa wynosi 0,529 Å.