Ból nowotworowy

Psychologicznedytuj

strategie radzenia sobieedytuj

sposób, w jaki dana osoba reaguje na ból, wpływa na intensywność bólu (umiarkowanie), stopień niepełnosprawności, jakiego doświadcza, oraz wpływ bólu na jakość życia. Strategie stosowane przez ludzi do radzenia sobie z bólem nowotworowym obejmują skorzystanie z pomocy innych; wytrwałość w zadaniach pomimo bólu; rozproszenie uwagi; przemyślenie niewłaściwych pomysłów; i modlitwa lub rytuał.,

niektórzy ludzie w bólu mają tendencję do skupiania się i wyolbrzymiania groźnego znaczenia bólu i oceniania własnej zdolności radzenia sobie z bólem jako słabą. Tendencja ta jest określana jako „katastrofalna”. Nieliczne dotychczas przeprowadzone badania nad katastrofą w bólu nowotworowym sugerują, że jest on związany z wyższym poziomem bólu i niepokoju psychologicznego. Ludzie z bólem nowotworowym, którzy akceptują, że ból będzie trwał, a mimo to są w stanie zaangażować się w sensowne życie, byli mniej podatni na katastrofę i depresję w jednym badaniu., Ludzie z bólem nowotworowym, którzy mają jasne cele, a motywacja i środki do osiągnięcia tych celów, stwierdzono w dwóch badaniach, aby doświadczyć znacznie niższy poziom bólu, zmęczenia i depresji.

osoby chore na raka, które są przekonane, że rozumieją swój stan i jego leczenie, a także są przekonane, że są w stanie (a) kontrolować swoje objawy, (b) skutecznie współpracować ze swoimi nieformalnymi opiekunami i (C) skutecznie komunikować się z dostawcami opieki zdrowotnej doświadczają lepszych efektów bólu., Lekarze powinni zatem podejmować działania mające na celu zachęcanie i ułatwianie skutecznej komunikacji oraz rozważać interwencję psychospołeczną.

interwencje psychospołeczne edytuj

interwencje psychospołeczne wpływają na ilość doświadczanego bólu i stopień, w jakim ingeruje on w codzienne życie; a American Institute of Medicine i American Pain Society popierają włączenie specjalistycznej, kontrolowanej jakości opieki psychospołecznej jako części leczenia bólu nowotworowego., Interwencje psychospołeczne obejmują edukację (zajmującą się między innymi prawidłowym stosowaniem leków przeciwbólowych i skuteczną komunikacją z klinicystami) oraz trening umiejętności radzenia sobie (zmiana myśli, emocji i zachowań poprzez trening umiejętności takich jak rozwiązywanie problemów, relaksacja, rozproszenie i restrukturyzacja poznawcza). Edukacja może być bardziej pomocna dla osób z rakiem w stadium I i ich opiekunów, a trening umiejętności radzenia sobie z rakiem może być bardziej pomocny na etapie II i III.,

dostosowanie się do raka zależy w głównej mierze od wsparcia rodziny i innych nieformalnych opiekunów, ale ból może poważnie zakłócić takie relacje międzyludzkie, dlatego osoby chore na raka i terapeuci powinni rozważyć włączenie rodziny i innych nieformalnych opiekunów w kontrolowane przez ekspertów psychospołeczne interwencje terapeutyczne.,

Lekyedytuj

wytyczne WHO zalecają szybkie doustne podawanie leków w przypadku wystąpienia bólu, zaczynając, jeśli dana osoba nie odczuwa silnego bólu, od leków nie opioidowych, takich jak paracetamol, dipyron, niesteroidowe leki przeciwzapalne lub inhibitory COX-2. Następnie, jeśli nie osiągnięto całkowitego złagodzenia bólu lub postęp choroby wymaga bardziej agresywnego leczenia, do istniejącego systemu bez opioidów dodaje się łagodne opioidy, takie jak kodeina, dekstropropoksyfen, dihydrokodeina lub tramadol., Jeśli jest to niewystarczające lub staje się niewystarczające, łagodne opioidy są zastępowane silniejszymi opioidami, takimi jak morfina, kontynuując terapię bez opioidów, zwiększając dawkę opioidów, aż do uzyskania bezbolesnej lub maksymalnej możliwej ulgi bez niedopuszczalnych skutków ubocznych. W przypadku wystąpienia ciężkiego bólu nowotworowego, należy pominąć ten etap i natychmiast rozpocząć stosowanie silnego opioidu w połączeniu z nie-opioidowym lekiem przeciwbólowym., Jednak przegląd Cochrane z 2017 r. wykazał, że nie ma wysokiej jakości dowodów potwierdzających lub obalających stosowanie niesteroidowych leków przeciwzapalnych (NLPZ) w monoterapii lub w skojarzeniu z opioidami w trzech etapach drabiny bólu nowotworowego WHO oraz że istnieją bardzo niskiej jakości dowody na to, że niektórzy ludzie z umiarkowanym lub ciężkim bólem nowotworowym mogą uzyskać znaczne korzyści w ciągu jednego lub dwóch tygodni.,

niektórzy autorzy kwestionują zasadność drugiego etapu (łagodne opioidy) i, wskazując na ich wyższą toksyczność i niską skuteczność, twierdzą, że łagodne opioidy można zastąpić małymi dawkami silnych opioidów (z możliwym wyjątkiem tramadolu ze względu na jego wykazaną skuteczność w bólu nowotworowym, jego specyficzność dla bólu neuropatycznego oraz jego niskie właściwości uspokajające i zmniejszoną możliwość wystąpienia depresji oddechowej w porównaniu z konwencjonalnymi opioidami).,

ponad połowa osób z zaawansowanym rakiem i bólem będzie potrzebować silnych opioidów, a te w połączeniu z lekami przeciwbólowymi bez opioidów mogą powodować akceptowalną analgezję w 70-90% przypadków. Morfina jest skuteczna w łagodzeniu bólu nowotworowego. Skutki uboczne nudności i zaparcia są rzadko wystarczająco poważne, aby uzasadnić przerwanie leczenia. Sedacja i zaburzenia funkcji poznawczych zwykle występują po podaniu dawki początkowej lub znaczącym zwiększeniu dawki silnego opioidu, ale ustępują po tygodniu lub dwóch stałych dawkach., Leczenie przeciwwymiotne i przeczyszczające należy rozpocząć jednocześnie z silnymi opioidami, aby przeciwdziałać zwykłym nudnościom i zaparciom. Nudności zwykle ustępują po dwóch lub trzech tygodniach leczenia, ale środki przeczyszczające będą musiały być agresywnie utrzymywane. Buprenorfina jest kolejnym opioidem z pewnymi dowodami na jego skuteczność, ale tylko niskiej jakości dowodami porównującymi go z innymi opioidami.

leki przeciwbólowe nie powinny być przyjmowane „na żądanie”, ale „na czas” (co 3-6 godzin), z każdą dawką dostarczoną przed upływem poprzedniej dawki, w dawkach wystarczająco dużych, aby zapewnić ciągłe łagodzenie bólu., Osoby przyjmujące morfinę o powolnym uwalnianiu powinny również otrzymać morfinę o natychmiastowym uwalnianiu („rescue”), którą należy stosować w razie potrzeby, w przypadku skoków bólu (bólu przebijającego), które nie są tłumione przez regularne leki.

analgezja oralna jest najtańszym i najprostszym sposobem dostawy. Inne drogi porodu, takie jak podjęzykowe, miejscowe, przezskórne, pozajelitowe, odbytnicze lub rdzeniowe, należy rozważyć w razie pilnej potrzeby lub w przypadku wymiotów, upośledzenia połykania, niedrożności przewodu pokarmowego, słabego wchłaniania lub śpiączki., Aktualne dane na temat skuteczności fentanylu w leczeniu przewlekłego bólu nowotworowego są słabe, ale mogą one zmniejszyć dolegliwości związane z zaparciami w porównaniu z morfiną podawaną doustnie.

choroby wątroby i nerek mogą wpływać na aktywność biologiczną leków przeciwbólowych. U osób z osłabioną czynnością wątroby lub nerek leczonych opioidami doustnymi należy monitorować ewentualną potrzebę zmniejszenia dawki, wydłużenia odstępów między dawkami lub przejścia na inne opioidy lub inne sposoby podawania., Należy rozważyć korzyści ze stosowania niesteroidowych leków przeciwzapalnych w stosunku do ich ryzyka żołądkowo-jelitowego, sercowo-naczyniowego i nerkowego.

nie wszystkie bóle ustępują całkowicie klasycznym przeciwbólowym, a leki, które nie są tradycyjnie uważane za leki przeciwbólowe, ale które w niektórych przypadkach zmniejszają ból, takie jak steroidy lub bisfosfoniany, mogą być stosowane jednocześnie z lekami przeciwbólowymi na każdym etapie. Trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne, leki przeciwarytmiczne klasy i lub leki przeciwdrgawkowe są lekami z wyboru w bólu neuropatycznym., Takie adiuwanty są częstą częścią opieki paliatywnej i są używane przez do 90 procent osób z rakiem, jak zbliżają się do śmierci. Wiele adiuwantów niesie ze sobą znaczne ryzyko poważnych powikłań.

redukcja lęku może zmniejszyć nieprzyjemność bólu, ale jest najmniej skuteczna w przypadku umiarkowanego i silnego bólu. Ponieważ leki przeciwlękowe, takie jak benzodiazepiny i główne środki uspokajające, dodają uspokajania, powinny być stosowane tylko w celu rozwiązania lęku, depresji, zaburzonego snu lub skurczu mięśni.,

Interwencjaedytuj

Jeśli zalecany powyżej schemat przeciwbólowy i adiuwantowy nie łagodzi bólu, dostępne są dodatkowe opcje.

radioterapia jest stosowana, gdy leczenie farmakologiczne nie kontroluje bólu rosnącego guza, np. w przerzutach do kości (najczęściej), penetracji tkanek miękkich lub ucisku nerwów czuciowych., Często, niskie dawki są odpowiednie do produkcji analgezji, uważa się, że ze względu na zmniejszenie ciśnienia lub, ewentualnie, zakłócenia w produkcji nowotworu substancji chemicznych promujących ból. Radiofarmaceutyki, które skierowane są na specyficzne nowotwory, były stosowane w leczeniu bólu w chorobach przerzutowych. Ulga może wystąpić w ciągu tygodnia leczenia i może trwać od dwóch do czterech miesięcy.,

blok Neurolyticedytuj

blok neurolytic to celowe uszkodzenie nerwu przez zastosowanie substancji chemicznych (w tym przypadku procedura nazywa się „neurolysis”) lub czynników fizycznych, takich jak zamrażanie lub ogrzewanie („neurotomia”). Interwencje te powodują degenerację włókien nerwowych i tymczasową ingerencję w przekazywanie sygnałów bólowych., W tych procedurach cienka warstwa ochronna wokół włókna nerwowego, blaszki podstawy, jest zachowana tak, że w miarę odrastania uszkodzonego włókna, przemieszcza się w jego podstawowej laminy i łączy się z prawidłowym luźnym końcem, a funkcja może zostać przywrócona. Chirurgicznie cięcie nerwu zrywa te rdzeniowe rurki blaszki, a bez nich, aby skierować odrastające włókna do ich utraconych połączeń, może rozwinąć się bolesny nerwiak lub ból głuchoty. Dlatego neurolityka jest preferowana nad blokiem chirurgicznym.,

krótki blok „próbny” z zastosowaniem znieczulenia miejscowego należy wypróbować przed faktycznym blokiem neurolitycznym, aby określić skuteczność i wykryć skutki uboczne. Celem tego leczenia jest eliminacja bólu lub zmniejszenie bólu do punktu, w którym opioidy mogą być skuteczne. Chociaż blok neurolityczny nie ma długoterminowych badań wyników i opartych na dowodach wytycznych dotyczących jego stosowania, dla osób z postępującym rakiem i innym nieuleczalnym bólem, może odgrywać istotną rolę.,

cięcie lub niszczenie tkanki nerwowejedytuj