w Nowym Testamencie strach ten opisany jest za pomocą greckiego słowa φόβος (phobos, „strach/przerażenie”), z wyjątkiem 1 Tymoteusza 2:10, gdzie Paweł opisuje γυναιξὶν ἐπαγγελλομέναις θεοσέβειαν (gynaixin epangellomenais theosebeian), „kobiety wyznające bojaźń Bożą”, używając słowa θεοσέβεια (theosebeia).

termin ten może oznaczać bojaźń przed sądem Bożym. Jednak z perspektywy Teologicznej „Bojaźń Pańska” obejmuje więcej niż zwykłą bojaźń. Robert B., Strimple mówi: „jest zbieżność podziwu, czci, adoracji, czci, uwielbienia, zaufania, wdzięczności, miłości i, tak, strachu.”W Magnificat (Łukasza 1:50) Maryja mówi:” jego miłosierdzie jest od wieków dla tych, którzy się go boją.”Przypowieść o niesprawiedliwym sędzi (Łk 18:1-8) znajduje Jezusa opisującego sędziego jako tego, który”…ani nie bał się Boga, ani nie troszczył się o człowieka.”Niektóre tłumaczenia Biblii, takie jak nowa wersja międzynarodowa, czasami zastępują słowo „strach”słowem ” szacunek”.,

według papieża Franciszka ” Bojaźń Pańska, dar Ducha Świętego, nie oznacza bojaźni Bożej, ponieważ wiemy, że Bóg jest naszym Ojcem, który zawsze nas kocha i przebacza… nie jest służalczym strachem, ale raczej radosną świadomością wielkości Boga i wdzięczną świadomością, że tylko w nim nasze serca znajdują prawdziwy pokój.”Rzymski katolicyzm uznaje ten strach za jeden z siedmiu darów Ducha Świętego. W Przysłów 15:33, Bojaźń Pańska jest opisana jako „dyscyplina ” lub” Instrukcja ” mądrości., Pisząc w Encyklopedii katolickiej, Jacques Forget wyjaśnia, że ten dar ” napełnia nas suwerennym szacunkiem dla Boga i sprawia, że boimy się przede wszystkim go obrazić.”W artykule z kwietnia 2006 roku opublikowanym w Inside The Vatican magazine, redaktor John Mallon pisze, że „strach” w „bojaźni Pańskiej” jest często błędnie interpretowany jako ” służalczy strach „(strach przed wpadnięciem w kłopoty), kiedy należy go rozumieć jako” synowski strach ” (strach przed obrażeniem kogoś, kogo się kocha).

Luterański teolog Rudolf Otto ukuł termin numinous, aby wyrazić rodzaj strachu przed Bogiem., Anglikański świecki teolog C. S. Lewis odwołuje się do tego terminu w wielu swoich pismach, ale szczegółowo opisuje go w swojej książce The Problem of Pain i stwierdza, że strach przed numinous nie jest strachem, który czuje się do tygrysa, czy nawet ducha. Raczej strach przed numinous, jak opisuje to C. S. Lewis, jest pełen podziwu, w którym „czujesz zdumienie i pewne kurczenie się” lub „poczucie nieadekwatności, aby poradzić sobie z takim przybyszem i naszą pokłonem przed nim”. Jest to bojaźń, która wychodzi z miłości do Pana.