samenvatting

Het gedicht is een elegie voor de onlangs overleden kapitein van de spreker, die tegelijkertijd de veilige en succesvolle terugkeer van hun schip viert en rouwt om het verlies van zijn grote leider. In de eerste strofe drukt de spreker zijn opluchting uit dat het schip eindelijk zijn thuishaven heeft bereikt en beschrijft hij het horen van mensen die juichen., Ondanks de festiviteiten aan land en de succesvolle reis, onthult de spreker dat het dode lichaam van zijn kapitein op het dek ligt. In de tweede strofe smeekt de spreker de kapitein om “op te staan en de klokken te horen”, en wenst dat de dode man de opgetogenheid kon aanschouwen. Iedereen aanbad de kapitein, en de spreker geeft toe dat zijn dood voelt als een vreselijke droom. In de laatste strofe plaatst de spreker zijn gevoelens van rouw en trots naast elkaar.

analyse

Whitman schreef dit gedicht kort na de moord op president Abraham Lincoln., Het is een uitgebreide metafoor bedoeld om Lincoln ‘ s leven en werk te herdenken. De kapitein vertegenwoordigt de vermoorde president; het schip vertegenwoordigt de door oorlog verweerde natie na de burgeroorlog; de “prijs gewonnen” vertegenwoordigt de geborgen Unie. De spreker, verscheurd tussen opluchting en wanhoop, vangt Amerika ‘ s verwarring aan het einde van de Burgeroorlog. Het was een tijd van vele tegenstrijdige gevoelens, en Whitman vereeuwigt dit gevoel van onzekerheid in ” O kapitein! Mijn Kapitein!”

Whitman ‘ s poëzie legt veel nadruk op het individu., Dit bijzondere gedicht verkent een variatie op dat thema: het zelf VS.het andere. De spreker worstelt met het balanceren van zijn persoonlijke gevoelens van verlies met de feestelijke stemming als gevolg van de succesvolle reis. Hoewel de Burgeroorlog veel levens kostte, leidde het tot de hereniging van de Unie, zo veel Amerikanen voelden zich op dezelfde manier verdeeld. In Whitman ‘ s gedicht gelooft de spreker dat hij deel moet uitmaken van de “andere” groep, het vieren van de terugkeer naar veiligheid. Echter, zijn innerlijke gedachten onderscheiden hem van de menigte als hij probeert om zijn emotionele reactie op de dood van de kapitein te verzoenen.,

“O kapitein! Mijn Kapitein!”is het enige Walt Whitman gedicht dat een regelmatige meter en rijmschema heeft. Vaak geprezen als “de vader van vrije verzen,” Whitman de neiging om zijn gedichten te schrijven zonder enige vorm van geordende poëtische vorm te volgen. Echter, ” O Kapitein! Mijn Kapitein!”is georganiseerd in drie acht-lijn stanza’ s, elk met een AABBCDED rijmschema. Elke strofe sluit af met de woorden “fallen cold and dead”, en de eerste vier regels van elke strofe zijn langer dan de laatste vier regels. Omdat dit gedicht een elegie is voor de doden, draagt het meer traditionele formaat bij aan zijn plechtigheid., Daarnaast doet de reguliere meter denken aan een soldaat die over het slagveld marcheert, wat past bij een gedicht dat het einde van de Burgeroorlog herdenkt.