Rooms-Katholieken maken het kruisteken In de volgende volgorde: de rechterhand beweegt van boven (voorhoofd) naar beneden (borst) en dan van links (linkerschouder) naar rechts (rechterschouder). De meeste Oosterse christenen doen het in een andere volgorde: van boven naar beneden en dan van rechts naar links.

Er zijn verschillende theologische interpretaties van dat verschil. De bijbelse betekenis van “de linkerkant” verschilt van “de rechterkant”., Op een vereenvoudigde manier zouden we kunnen zeggen dat in het bijbelse wereldbeeld de rechterzijde goed, nobel en hemels is, terwijl de linkerzijde slecht, laag en aards is. (Ik hoef u niet te vertellen dat deze benadering nog steeds te vinden is in het Engelse woord “right”.) Tegen deze achtergrond kunnen we ons gemakkelijk een groot symbolisch verschil voorstellen, afhankelijk van of je van links of rechts (symbool van ascensie) of Van rechts naar links (symbool van incarnatie) beweegt.

maar er is ook een meer historische benadering. Hoe is het verschil tussen de Oosterse en de westerse praktijk ontstaan?,voor zover ik weet, hebben bisschoppen (en priesters) in het Romeinse Rijk altijd het teken van het kruis gemaakt als een zegen over het volk door het teken van het kruis in de lucht te schrijven. Na het verplaatsen van boven naar beneden bewegen ze van links naar rechts. Waarom? Want dit is de natuurlijke manier van schrijven. Griekse en Latijnse woorden – deze twee talen zijn altijd dominant geweest in het Romeinse rijk-zijn geschreven van links naar rechts.

Wat doen de mensen als ze op die manier gezegend zijn? Ze doen wat voor hen natuurlijk is: ze spiegelen het teken. Dus ze bewegen van rechts naar links (sic!)., Bekijk het met een klein kind: wanneer je tegenover een kind staat en het teken van het kruis probeert aan te tonen, zal het kind je bewegingen spiegelen. Als je van links naar rechts gaat, gaat het kind van rechts naar links. – Daarom ken ik een dame die haar kleinkinderen het teken van het kruis leerde zitten naast hen, niet vis-à-vis.

in deze context wordt de beweging van links naar rechts alleen gedaan door degenen die het teken in de lucht schrijven als een zegen over anderen. In alle andere gevallen gaat de beweging van rechts naar links-zelfs in privé-gebed: Ik zegen mezelf niet, Ik word gezegend.,rond 1190 zag een Romeinse diaken – die later paus Innocence III werd – dat sommige mensen in Rome het bord over hun lichaam begonnen te maken in de tegenovergestelde richting: van links naar rechts. Sindsdien is het verplaatsen van de linkerschouder naar de rechterschouder de typische westerse manier geworden.

maar waarom begonnen deze mensen de richting te veranderen? Ze begonnen te veel na te denken. “Kijk, de bisschop beweegt zijn hand van links naar rechts, dus moeten wij hetzelfde doen!,”Of, naar aanleiding van een andere theorie die verwijst naar de verschillende volgorde van woorden in de Griekse en Latijnse zin voor “Heilige Geest”: “kijk, als de Griek zegt ‘heilig’ raken ze de rechterschouder, dus moeten we hetzelfde doen!”Hoe dan ook: het natuurlijke spiegeleffect werd vervangen door iets op een hoger niveau van reflectie.

tegenwoordig is de beweging tijdens een rooms-katholieke zegen altijd op een bepaalde manier vervormd. Dit wordt heel duidelijk als een priester dicht bij je staat en je individueel zegent. Terwijl hij het kruis in de lucht schrijft, kruist u zijn beweging met uw eigen hand., In geen geval is dit een natuurlijke gebaren communicatie. In plaats van intuïtief het teken te spiegelen dat over ons geschreven is, raakten we gewend om het zegengebaar op ons eigen lichaam na te bootsen.

iemand in de 12e eeuw begon de richting van de beweging te veranderen. Mijn persoonlijke plan is om “iemand in de 21e eeuw” te zijn die die ontwikkeling begint om te keren. Ik maak altijd het kruisteken van rechts naar links. Wanneer een bisschop of priester het zegenteken van links naar rechts maakt, voelt het natuurlijk om dat teken te spiegelen door van rechts naar links te bewegen., Tijdens deze beweging gaat mijn arm van een krappe positie (rechtervingers op de rechterschouder) naar een open en brede positie (rechtervingers op de linkerschouder) – misschien een mooi symbool voor spirituele ontwikkeling!

gaat er iemand mee? (Maar vraag me alsjeblieft niet wat je moet doen als je linkshandig bent.)